Endodontsko liječenje zuba smatra se dovršenim i uspješnim onda kada je zub opskrbljen adekvatnom koronarnom restauracijom. Dugi niz godina postoje nedoumice kako postići najoptimalniju postendodontsku opskrbu zuba. Jedan od načina koji se najduže i najčešće koristi u praksi postavljanje je intrakanalne nadogradnje koja omogućava retenciju konačnog fiksnoprotetskog rada. No, iako se takvim načinom opskrbe zuba postižu dobri rezultati, postoje i negativne strane takve tehnike rada kao što je dodatno uklanjanje tvrdog zubnog tkiva, mogućnost nastanka lomova korijena ili nadogradnje, perforacije korijena itd. S druge strane pojavom adhezivnih tehnika cementiranja sve češće se javljaju minimalno invazivne tehnike brušenja zuba kojima se nastoji maksimalno sačuvati tvrda zubna struktura te tako pospješiti prognoza fiksnoprotetskog rada. Endokrunice su oblik postendodontske opskrbe koji prati načela suvremene minimalno invazivne stomatologije. Pokazale su se kao dobra alternativa intrakanalnim nadogradnjama posebice u posteriornoj regiji te onda kada zbog složene morfologije endodontskog prostora postavljanje intrakanalne nadogradnje nije sigurno ili moguće. Također se navode kao dobar način opskrbe u smanjenom interokluzijskom odnosu i nepostojanju ferulle učinka. No za uspješnost ovakve tehnike rada moraju biti zadovoljeni svi principi adhezivne tehnike cementiranja.