Przedmiotem artykułu jest rozwój instytucji inkardynacji w okresie od Soboru Trydenckiego do Soboru Watykańskiego II. Autor dokonując historyczno-prawnych analiz norm dotyczących inkardynacji, starał ...się ukazać, jak ta instytucja ewoluowała od ściśle dyscyplinarnej, będącej narzędziem nadzoru i kontroli nad duchownymi, do instytucji w służbie budowania kapłańskiej wspólnoty. O ile normy Trydentu, aż do Kodeksu z 1917 r., traktowały inkardynację jedynie jako prawny obowiązek przypisania duchownych do diecezji i do własnego biskupa, o tyle Vaticanum II stworzył fundamenty współczesnego modelu tej instytucji, biorąc pod uwagę nie tylko racje prawne, lecz także duszpasterskie, lepsze rozmieszczenie prezbiterów w nowych strukturach kościelnych oraz możliwość realizowania zadań apostolskich. Odszedł też od feudalnego systemu beneficjów jako tytułu do otrzymania święceń.
Celem artykułu jest ukazanie zagadnienia administratora diecezjalnego jako szafarza sakramentu bierzmowania. W pierwszej części niniejszego studium przedstawiono prawo wiernych do otrzymania ...sakramentu bierzmowania. W części drugiej ukazano problematykę szafarza bierzmowania, natomiast część trzecia została poświęcona rozwiązaniu kwestii: czy administrator diecezjalny ex ipso iure ma obowiązek i prawo udzielania sakramentu bierzmowania? Konkluzje zawarto we wnioskach zamykających podjęte rozważania.
Dokumenty Kościoła katolickiego w odniesieniu do szóstego sakramentu posługują się terminem „sakrament święceń”. Tymczasem w wielu polskich tłumaczeniach takich dokumentów, w starszych podręcznikach, ...a nawet wypowiedziach hierarchów kościelnych pojawia się termin „sakrament kapłaństwa”. Niniejsze opracowanie stara się odpowiedzieć na pytanie, czy te dwa terminy mogą być używane zamiennie, czy też zamienne ich stosowanie łączy się z poważnym problemem umiejscowienia poszczególnych stopni święceń we właściwej optyce teologiczno-kanonistycznej.
Iz Katekizma Katoličke Crkve i teološke literature proizlazi da su sakramenti ‘žarišne točke› Božjeg djelovanja u Crkvi i ostvarenje njezinog spasenjskog poslanja evidentnog u životu i djelovanju ...suvremenog vjeroučitelja. U prvom dijelu znanstvenog rada predstavljen je službeni nauk Crkve te teološka promišljanja relevantnih autora o sakramentima, posebice pomirenja, euharistije i ženidbe, kojima su vjeroučitelji pridavali većinsku pozornost u kvalitativnom istraživanju. Njihova interpretacija oslanja se na neke uporišne točke suvremene kršćanske sakramentologije, što je predmet drugog dijela znanstvenog diskursa, koji u središte promišljanja stavlja konkretna poimanja i očitovanja vjeroučiteljeve sakramentalne duhovnosti dobivene kvalitativnim istraživanjem, metodom napola strukturiranog ili dubinskog intervjua, u čemu se ujedno očituje i novost ovoga rada. Intervjuirani vjeroučitelji potvrđuju važnost teorijskih promišljanja o sakramentima, no ipak prednost daju konkretnom svjedočkom življenju usvojenih sadržaja i njihovu prenošenju na vjeroučenike.
It follows from the Catechism of the Catholic Church and the theological literature that the sacraments are the 'focal point' of God's action in the Church and the realization of her saving mission evident in the life and work of the modern religious teacher. The first part of the scientific paper presents the official teaching of the Church and the theological reflections of relevant authors on the sacraments, especially reconciliation, Eucharist and marriage, to which religious teachers paid most attention in qualitative research. Their interpretation relies on some strong points of contemporary Christian sacramentology, which is the subject of the second part of the scientific discourse, which puts at the center of reflection concrete notions and manifestations of the sacramental spirituality obtained by qualitative research, the method of semi-structured or in-depth interview. The interviewed religious teachers confirm the importance of theoretical reflections on the sacraments; however, they still give priority to the concrete witnessing of the adopted contents and transmission to the religious students.
Problematyka diakonatu stanowi jedną z kwestii teologicznych, które nadal wymagają głębokiej refleksji. Dyskusja na ten temat powraca, chociaż zmierzając w różnych, często przeciwnych kierunkach. ...Zmiany w Kodeksie prawa kanonicznego wprowadzone przez dokument Benedykta XVI Omnium in mentem nie dotyczą tylko samej kwestii diakonatu. Interwencja papieska w prawo kanoniczne przyczyniła się nie tylko do ponownego odczytania ostatniego Soboru w kwestii diakonatu, ale także wszystkich trzech stopni sakramentu święceń (różnic między nimi i sakramentalnego charakteru). Innym aspektem jest kapłaństwo powszechne i kapłaństwo służebne, relacja i różnice pomiędzy nimi. Wyznaczenie przez papieża Benedykta XVI kierunku do pogłębionej refleksji doprowadziło nas do tezy, iż diakonat, mimo że stanowi pierwszy stopień sakramentu święceń, nie włącza jeszcze do kapłaństwa hierarchicznego, a przez to diakon nadal uczestniczy w kapłaństwie powszechnym.
Zarówno Kościele prawosławnym jak i rzymskokatolickim za sakramenty uznawane są Chrzest, Bierzmowanie, Eucharystia, Spowiedź (Pokajanije), Kapłaństwo, Małżeństwo i Namaszczenie św. Olejem. Wszystkie ...zaś pozostałe poza tymi siedmioma uznawane są za obrzędy czy sakramentalia. Chociaż taki podział świętych działań i rytów występuje zarówno w katechizmach oraz podręcznikach teologii dogmatycznej, to historia i doświadczenie Kościoła pokazuje, że kwestia podziału i liczby sakramentów nigdy nie była oczywista. Jeżeli chrześcijański Zachód usiłował zdefiniować pojęcie sakramentu i jego działanie oraz określić ich liczbę, to „świętych Ojców chrześcijańskiego Wschodu nie interesowała liczba misteriów i nie stawiali sobie za zadanie ich policzenie”. Usiłowali oni odkryć ideę powszechnego, różnorodnego działania Ducha Świętego w Kościele, mającego uświęcać człowieka w różnoraki sposób i w różnych sytuacjach życiowych. Natomiast zwieńczeniem i kulminacją wszystkich sakramentów zawsze była Święta Eucharystia. W bogatej skarbnicy i zachwycającej świętości Eucharystii, która łączy nas z Bogiem swoje dopełnienie i zakończenie otrzymują sakramenty. Zapożyczona z łacińskiej scholastyki nauka o siedmiu sakramentach została ujęta w podręcznikach teologii prawosławnej. Ten scholastyczny system siedmiu sakramentów został zaakceptowany w teologii prawosławnej, chociaż formalnie Kościół prawosławny nigdy nie uznał żadnej określonej liczby sakramentów. W konkluzji można stwierdzić, iż „w prawosławiu pomiędzy szerszym i węższym pojęciem „sakrament” (μυστήριον) nie ma ostrego podziału. Przede wszystkim całe życie Kościoła należy postrzegać jako jedność, jedno wielkie misterium, którego różne aspekty wyrażają się w wielkiej różnorodności działań, dokonywanych raz w życiu człowieka bądź wielokrotnie.
The aim of this study is a deeper explanation and clarification of liturgical and canonical norms concerning the institution of godparents. This article can contribute to a better understanding of ...the importance of godparents in the development of the spiritual life of the baptized. In summary, one can draw some basic conclusions. Godparents are the guarantors and helpers in the development of faith and Catholic morality. Therefore, every candidate for the sacrament of baptism should have two godparents. In exceptional cases, just one godparent is enough. Two persons of the same sex can never be godparents for one person.
Siostra Faustyna Helena Kowalska (1905–1938) jest jedną z największych mistyczek dwudziestego wieku. Jej teksty zanotowane w Dzienniczku i Listach są świadectwem życia wewnętrznego i przeżyć ...mistycznych. Sekretarka Bożego Miłosierdzia podała jasne kryteria rozeznawania duchów i postępowania wobec szatana – przeciwnika zbawienia człowieka. Święta ukazała potrzebę i głębię sakramentu pokuty i pojednania, który jest zarazem najskuteczniejszym remedium na niszczycielską siłę ducha złego. Ona dostrzegała niezwykłe działanie Trójcy Przenajświętszej w tym sakramencie, co było dla niej naturalną i realną rzeczywistością, której doświadczała w całym swoim życiu.
Die Studie unternimmt aus systematisch-theologischer Perspektive eine Hermeneutik von „LAbandon à la Providence divine“, einem in der ersten Hälfte des 18. Jahrhunderts in Frankreich entstandenen ...schmalformatigen Werk, das bis in die Gegenwart hinein bedeutende Denker inspiriert. Vor dem Hintergrund der Kriteriologie eines geistlichen Klassikers wird im ersten Kapitel zunächst eingeholt, dass es gut begründet ist, „LAbandon à la Providence divine“ als einen Klassiker der Spiritualitätsgeschichte anzusehen. Zugleich legt dieses Kapitel insofern den Grund für den weiteren Gang, als es methodisch zu klären versucht, welche Richtung eine Hermeneutik eines geistlichen Klassikers auf der Höhe der Zeit einzuschlagen hat. Weil dazu zentral die Beachtung des Zeitindexes jeder Spiritualität gehört, erkundet das zweite Kapitel den ursprünglichen Sitz im Leben in der Epoche, für die der Traité responsiv einen kairologischen Stil des Christseins entwickelt. Damit ist der Boden be-reitet, im dritten Kapitel in einer aufmerksamen Lektüre des Textes die theologieimprägnierten Schlüsselthemen zu heben: vor allem Vorsehung, Hingabe , Sakrament des gegenwärtigen Augenblicks und damit verbunden jene Gedanken, die sich sekundierend um diese Schlüsselbegriffe herum gruppieren. Zugleich will das Kapitel dabei dem Mangel abhelfen, dass es bis in die Gegenwart hinein wenige kritische Studien zur Theologie des Traité gibt. Indem das zweite und dritte Kapitel sich auf die innere Gestalt und den inneren Klang und damit die Atmosphäre des Buches einlassen, ist der Weg geöffnet für eine hermeneutische Übersetzung ins Heute, der sich die beiden finalen Kapitel widmen. Kapitel vier befragt, die Schlüsselthemen betreffend, zeitdiagnostisch den Gegenwartshorizont und überbrückt zugleich den „garstigen Graben“, der vom Ursprungshorizont trennt, indem er Entwicklungslinien nachzeichnet. Das fünfte Kapitel schließlich unternimmt den Versuch, mit dem Traité weiterdenkend und seine Atmosphäre nachbildend kairologisch eine Alltagsmystik und damit einen Stil des Christseins für die Gegenwart theologisch zu begründen und zu entwickeln.
PDF
