Razvoj enzimske aktivnosti zrna ječma tijekom procesa slađenja je jedno od ključnih zbivanja kojom se osigurava zadovoljavajuća tehnološka kvaliteta slada. Brojna istraživanja su provedena na ovu ...temu kojima je ustanovljeno da se najbolji rezultati vezani za razvoj enzimskog potencijala zrna osiguravaju slađenjem namjenskih, jarih, dvoredih pivarskih sorti uz odgovarajući režim slađenja kojim se osiguravaju procesni uvjeti koji pogoduju aktiviranju već u zrnu prisutnih i/ili de novo sintezi enzima. Cilj ovog istraživanja bilo je ustanoviti kako s obzirom na gore postavljene zahtjeve reagiraju različite namjenske, dvorede, jare i ozime sorte ječma koje se uobičajeno koriste za proizvodnju slada u Hrvatskoj. Temeljem dobivenih rezultata ustanovljeno je aktivnost α-amilaze u svim ispitivanim sortama bila je unutar, dok je aktivnost β-amilaze u sve tri sorte bila je viša od standardnih vrjednosti za svijetli slad. Oba enzima su pokazala najvišu aktivnost zadnjeg, četvrtog dana klijanja. Proces sušenja slada značajno više smanjuje aktivnost β-amilaze (25-30%) nego α-amilaze (oko 10%). Utvrđivani su i ostali pokazatelji kvalitete polaznih ječmova, procesa mikroslađenja i gotovih sladova. Ustanovljeno je da sve tri sorte daju svijetli pivarski slad vrlo dobre kvalitete. Neki pokazatelji kvalitete slada poput topljivog dušika u sladovini i viskoznosti su imali izvrsne vrijednosti, najproblematičniji pokazatelj je bila fiabilnost. Međutim, kako je friabilnost kumulativni pokazetelj na koji utječu brojni pojedinačni faktori ovo zahtijeva dodatna istraživanja.
The development of enzymatic activity of barley grains during the malting process is one of the key developments which ensures satisfactory technological quality of malt. Numerous studies have been conducted on this topic, which found that the best results related to the development of enzymatic potential of grain are a result of malting purpose, spring, two-row brewing varieties. The application of appropriate malting regime that ensures process conditions favaurable for te activation of already present in the grain and/or de novo synthesis enzymes are also an important factor. The aim of this research
was to establish how different purpose, two - row, spring and winter varieties of barley, which are commonly used for malt production in Croatia, react to the above requirements. Based on the obtained results,
the α-amylase activity in all examined cultivars was found to be within
the standard values, while the β-amylase activity in all three cultivars was higher than the standard values for light malt. Both enzymes showed the highest activity on the last, fourth day of germination. The malt drying process significantly reduced β-amylase activity (25- 30%), in comparison to the activity of α-amylase (about 10%). Other indicators of the quality of starting barley, micromalting process and finished malts were also determined. It was found that all three varieties give light malt approprite for malting, reulting with malt of very good quality. Some malt quality indicators such as soluble nitrogen in wort and viscosity had excellent values, and the most problematic indicator was fiability. However, as friability is a cumulative indicator affected by a number of individual factors this requires further research.
Acylated ghrelin is a 28-amino acid peptide hormone bearing a fatty acid group based on octanoic acid (caprylic acid) at the serine which is located at position 3 and at the N-terminus. If this fatty ...acid is cleaved from acylated ghrelin, the remaining peptide is referred to as desacylated ghrelin. Free fatty acids (FFAs) can kill or inhibit the growth of bacteria. The purpose of this study was to test this ability using acylated ghrelin, desacylated ghrelin, and sodium octanoate (caprylic acid) as carbon sources for the genetically engineered Escherichia coli strains MK79 and MK57. For this experimental work, minimal medium was modified by replacing glucose with equal concentrations of acylated ghrelin, desacylated ghrelin, or sodium octanoate. Bacterial optical density, viability, alpha-amylase production, plasmid stability and pH of the growth medium were measured during these experiments. The media that allowed most growth, based on viable cell counts and the OD600 of MK79, was minimal medium, followed by the medium containing desacylated ghrelin or acylated ghrelin, and finally the medium containing sodium octanoate. The same order was observed for MK57. Neither of the strains lost plasmids during the entire course of each experiment. There was also little change in the pH of any of the media used for both strains. These results suggest that sodium octanoate, acylated ghrelin, and desacylated ghrelin, when compared with minimal medium, inhibit Escherichia coli growth. Proliferation was lowest when sodium octanoate was used as the carbon source, followed by acylated ghrelin and desacylated ghrelin. Therefore, the acylated ghrelin found previously in human saliva might help to inhibit pathogenic microorganisms, and acylated ghrelin levels below a critical concentration in saliva could result in an increased risk of oral infection.
Acilirani grelin je hormon koji čini peptid od 28 aminokiselina koji nosi grupu masnih kiselina na bazi oktanoinske kiseline (kaprilna kiselina) u serinu i koji se nalazi na poziciji 3 i na N-terminalu. Kad se ta masna kiselina odvoji od aciliranog grelina, preostali peptid se naziva deacilirani grelin. Slobodne masne kiselina (FFAs) mogu uništiti ili sprečiti rast bakterija. Cilj ove studije bio je da se ispita ta njihova sposobnost korišćenjem aciliranog grelina, deaciliranog grelina i natrijum-oktanoata (kaprilne kiseline) kao izvora ugljenika za lance Escherichiae coli MK79 i MK57 stvorene genetskom manipulacijom. Za ovaj eksperimentalni rad, minimalni medijum modifikovan je zamenjivanjem glukoze jednakim koncentracijama aciliranog grelina, deaciliranog grelina ili natrijum-oktanoata. Tokom eksperimenta su mereni optička gustina, vijabilnost, produkcija alfa-amilaze, stabilnost plazmida i pH medijuma za rast. Medijum koji je omogućio najveći rast, na osnovu brojenja vijabilnih ćelija i OD600 MK79, bio je minimalni medijum, sledi medijum sa deaciliranim grelinom ili aciliranim grelinom, i najzad medijum sa natrijum-oktanoatom. Isti redosled uočen je kod MK57. Nijedan od lanaca nije gubio plazmide za vreme čitavog toka svakog eksperimenta. Takođe, gotovo da nije bilo promena pH u medijima korišćenim za oba lanca. Naši rezultati ukazuju na to da natrijum-oktanoat, acilirani grelin i deacilirani grelin u poređenju sa minimalnim medijumom sprečavaju rast Escherichiae coli. Proliferacije je bila najniža kada je kao izvor ugljenika korišćen natrijum-oktanoat, zatim acilirani grelin pa deacilirani grelin. Dakle, acilirani grelin prethodno nađen u ljudskoj pljuvački mogao bi doprineti inhibiciji patogenih mikroorganizama, dok bi nivoi aciliranog grelina ispod kritične koncentracije u pljuvački za posledicu mogli imati povećan rizik od oralne infekcije.
Provider: - Institution: University of Zagreb. Faculty of Pharmacy and Biochemistry. Department of medical biochemistry and haematology. - Data provided by Europeana Collections- U fiziološkom ...odgovoru na stres i kontroli stresnog odgovora uglavnom sudjeluju dvije komponente neuroendokrinog sustava, simpatičko-medularna (SAM) os, koja regulira prvi odgovor na stres i os hipotalamus-adenohipofiza-kora nadbubrežne žlijezde (HPAC), čija se aktivacija uočava 15 do 20 minuta nakon stresnog podražaja. Cilj ovog istraživanja bilo je ispitati bazalnu, fiziološku aktivnost SAM i HPAC osi te njihovu povezanost s nizom kovarijabli (spol, tip škole, turnus pohađanja nastave, ritam spavanja i budnosti te demografska, akademska i društvena obilježja) u zdravih učenika koji pohađaju završne razrede srednjih škola. Specifični ciljevi uključivali su ispitivanje koncentracije kortizola i aktivnosti alfa-amilaze kao salivarnih biljega odgovora na stres te istraživanje njihove povezanosti sa subjektivnim procjenama razine stresa i sa strategijama suočavanja sa stresom, kao i s polimorfizmima jednog nukleotida (SNP) gena za mineralokortikoidni i glukokortikoidni receptor (rs5522, rs6189, rs6190) te za vezni protein 5 za FK506 (rs1360780). U istraživanje su bila uključena 903 maturanta gimnazija i strukovnih škola iz četiri najveća grada u Hrvatskoj (Zagreb, Split, Rijeka i Osijek). Uzorci sline prikupljeni kod kuće, tijekom jednog radnog dana u tri vremenske točke (po buđenju, 30 do 45 minuta nakon buđenja i neposredno prije lijeganja), uzeti su za analizu koncentracija kortizola dok se aktivnost alfa-amilaze mjerila samo u jednom uzorku, neposredno po buđenju. Kako bi se ispitao cirkadijalni ritam lučenja kortizola analizirani su i indeksi lučenja kortizola (CAR, DCD, AUCG). Učenice su imale statistički značajno veće koncentracije kortizola u jutarnjim satima, dok se koncentracije kortizola neposredno prije lijeganja nisu razlikovale među spolovima. Učenice imaju različite obrasce priprema za izazove koji ih očekuju tijekom nadolazećeg dana u odnosu na učenike, imaju značajno viši CAR, izraženiji DCD, veći AUCG u odnosu na učenike koji su imali statistički značajno veću aktivnost alfa-amilaze. Turnus pohađanja nastave, koji svakako posljedično utječe na ritam spavanja i trajanje budnosti, pokazao se kao prediktor lučenja kortizola. Statistički značajne razlike većine varijabli kortizola potvrđene su između učenika koji pohađaju različite turnuse nastave (SCC30-45, CAR, DCD i AUCG). Učenici koji su se budili ranije i imali duže trajanje budnosti imali su veći CAR, niži DCD i veći AUCG. Nisu potvrđene statistički značajne razlike niti jedne ispitivane varijable u učenika koji pohađaju različite tipove škola (gimnazije vs. strukovne škole). Također, statistički značajne razlike između učenika i učenica bile su uočene i u subjektivnoj procjeni stresa, suočavanju te njihovoj povezanosti s koncentracijama i indeksima kortizola. Zabrinutost za budućnost su oba spola procijenila kao najstresniju domenu života, dok su učenice imale statistički značajno veću razinu ukupnog stresa u odnosu na učenike te su više koristile aktivno suočavanje sa stresom. U ovom su istraživanju pronađene statistički značajne razlike povezanosti alela G polimorfizma rs 5522 s višom koncentracijom kortizola po buđenju (P=0,036), nižim CAR-om (P=0,021), dok je povezanost s DCD-om bila granična (P=0,050). Može se pretpostaviti kako učenici s dokazanim alelom G imaju niži CAR te zbog toga pokazuju lošiju pripremljenost za stresne izazove u nadolazećem danu, unatoč nešto izraženijim vrijednostima DCD-a. Ovo istraživanje ukazuje na potrebu definiranja protokola prikupljanja uzoraka sline u nekliničkim uvjetima i metodoloških smjernica za populacijska istraživanja, ponajprije zbog postojanja niza kovarijabli koje utječu na mjerenje koncentracije kortizola i aktivnosti alfa-amilaze. Dobiveni rezultati doprinose saznanjima o spolnim razlikama u funkciji HPAC osi, koje bi se trebale primijeniti i tijekom provedbe preventivnih mjera u adolescenata te ranijeg otkrivanja skupina koje su posebno osjetljive na stresne poticaje.- Physiological response to stress and the control of the stress response is mediated by two major components of the neuroendocrinological systems, sympathetic nervous (SAM) system and hypothalamic-pituitary-adrenal (HPA) axis. In the stress response, the SAM axis is first activated. About fifteen to twenty minutes following the SAM activation, the HPA axis is activated. The aim of the study was to examine basal, physiologically activity of the SAM and HPAC axis activity and to determine associations of various covariates (gender, school type, school shift, sleep-wake rhythm, demographic, academic and life style characteristics) with altered daily salivary cortisol profiles in healthy students attending finishing grades of secondary schools. Specific aims of the study were to analyse concentration of cortisol and activity of alpha- amylase, as salivary markers of stress reaction, to determine association of salivary markers of stress with stress perception and coping, and to determine associations of salivary markers of stress with single nucleotide polymorphisms (SNP) in the genes for the mineralocorticoid and glucocorticoid receptors (rs5522, rs6189, rs6190) and FK506 binding protein 5 (rs1360780). The study included 903 secondary school students enrolled in the finishing classes of gymnasiums and vocational schools from the four largest cities in Croatia (Zagreb, Split, Rijeka and Osijek). The saliva samples were collected at students’ homes, over the course of one weekday. Salivary cortisol was sampled at three time points: at awakening, 30 to 45 after wakening and at bedtime. Salivary alpha-amylase was sampled at awakening. In order to analyse the circadian rhythm of salivary cortisol secretion, three indexes were analysed (CAR, DCD and AUCG).Females had higher morning concentrations of salivary cortisol than males, whereas bedtime cortisol concentrations were not different in females and males. Females had different salivary cortisol profile and different mechanisms for preparing for the anticipated stress of the upcoming day, higher CAR, steeper DCD and larger AUCG than males. On the other side, males had higher activity of salivary alpha-amylase. School shift, and therefore the sleep-wake up rhythm, was an important predictor of the secretion of salivary cortisol. There were statistically significant differences in two school shifts with respect to the majority of salivary cortisol measures (SCC30-45, CAR, DCD and AUCG). Students who woke-up earlier and were longer awake had larger CAR, flatter DCD and larger AUCG. Students from two types of schools (gymnasiums vs. vocational schools) did not differ in any of the measured salivary variables. Furthermore, female and male students differed significantly in stress perception, coping and associations between stress perception, coping and salivary cortisol concentrations and indexes. Future was rated as the most stressful problem domain in both sexes. The perception of total stress was higher in females than males, and females used more active coping than males. Finally, we found statistically significant differences in associations between G allele of rs 5522 polymorphism and higher cortisol concentration at awakening (P=0.036), lower CAR (P=0.021) and higher DCD (P=0.050), but at borderline. It can be hypothesized that the G allele is associated with the lower CAR and therefore, decreased ability of preparing for the anticipated stress (despite borderline association with the steeper DCD). This study points to the need for defining the protocol for salivary sampling in non-clinical conditions and developing methodological guidelines for population-based research, primarily due to the number of co-variables that affect the concentration of salivary cortisol and the activity of salivary alpha-amylase. Obtained results contribute to better understanding of sex differences in the functioning of the HPA axis, which should be considered in the prevention of various psychopathological conditions in adolescence and used for earlier identification of vulnerable groups at high risk of stress-related health problems.- All metadata published by Europeana are available free of restriction under the Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication. However, Europeana requests that you actively acknowledge and give attribution to all metadata sources including Europeana
Svrha: Rekurentne aftozne ulceracije (RAU) bolest je nepoznate etiologije koju posreduju T- limfociti, a uglavnom se pojavljuje uz neke druge bolesti poput imunodeficijencije, hematoloških deficita, ...preosjetljivosti na određenu vrstu hrane i gastrointestinalnih bolesti. Ipak, to što oboljeli od RAU-a imaju hematološke deficite još je uvijek kontroverzno pitanje, kao i utjecaj stresa na pojavu rekurentne aftozne ulceracije. Ispitanici i postupci: Od 30 bolesnika s RAU-om (36,27 ± 15,308 godina) i 30 kontrolnih ispitanika (29,83 ± 9,082 godina) uzeto je po pet mililitara krvi kako bi se odredile vrijednosti željeza, vitamina B12 i folne kiseline te po dva mililitra sline zbog određivanja vrijednosti salivarne alfa-amilaze enzimskim imunotestom. Svi sudionici ispunili su i ljestvicu stresa. Rezultati: Prema rezultatima ovog istraživanja nije bilo razlika u vrijednostima serumskog željeza, vitamina B12 i folne kiseline između bolesnika s RAU-om i sudionika u kontrolnoj skupini. Osim toga nije bilo razlika ni u razini salivarne alfa-amilaze između bolesnika s RAU-om tijekom akutne faze i remisije u usporedbi s kontrolnom skupinom, kao što nije bilo razlike u broju stresnih događaja između 3 ispitane skupine. Zaključak: Kod oboljelih od RAU-a nije indicirano rutinsko određivanje navedenih hematoloških parametara. Nadalje, razina salivarne amilaze i ljestvica stresa ne pokazuju da su pacijenti s RAU-om više u stresu od sudionika u kontrolnoj skupini.
Istraživana je aktivnost alfa-amilaze i koncentracija glukoze u krvnoj plazmi pilića, nakon primjene letalne aktivnosti 32P s ciljem da se utvrdi mogu li ti pokazatelji poslužiti za dijagnozu ...organskih ili funkcionalnih oštećenja jetre prije pojave kliničkih znakova radijacijske bolesti. Pokusi su načinjeni na pilićima, hibridima teške pasmine Jata, oba spola, starim 50 dana, nakon jednokratne, intramuskularne primjene radioaktivnog fosfora 32P, letalne aktivnosti od 333 MBq po kilogramu tjelesne mase. Krv za analizu uzimana je iz krilne vene 1., 3., 5., 7. i 10. dana nakon primjene 32P. Aktivnost alfa-amilaze određivana je spektrofotometrijski upotrebljavajući gotove komplete proizvođača «Herbos d.d., Sisak». Koncentracija glukoze određivana je fotometrijski o-toluidinom, rabeći također gotove komplete proizvođača «Herbos d.d., Sisak». Aktivnost alfaamilaze u krvnoj plazmi pokusnih pilića bila je smanjena od 3. dana nakon primjene 32P pa do kraja pokusa, ali statistički značajan pad zabilježen je samo 7. dana pokusa. Koncentracija glukoze u krvnoj plazmi pokusnih pilića bila je statistički značajno povećana 5. i 7. dana nakon primjene 32P. Dobiveni su rezultati pokazali da se vrijednosti oba istraživana pokazatelja mijenjaju u krvnoj plazmi pilića nakon primjene letalne aktivnosti 32P. No, čini se da samo koncentracija glukoze može poslužiti kao pokazatelj oštećenja u pilića uzrokovanih ionizacijskim zračenjam prije pojave kliničkih znakova radijacijske bolesti.
Bu çalışma; Bacillus amyloliquefaciens NRRL B-645 ile substrat olarak soya küspesi (SM), buğday kepeği (WB) ve peynir altı suyu kombinasyonları kullanılarak α-amilaz üretimi ile ilgilidir. Deneyler ...sonucunda en yüksek enzim aktivitesi SM 20g/l, WB 5g/l, peynir altı suyu 5% (v/v), peptone 1 g/l, yeast ekstrakt (YE) 0.5 g/l ve (NH4)2SO4 1 g/l konsantrasyonunda 48 saat sonunda, 33 °C fermantasyon sıcaklığı, 150 devir/dk karıştırma hızında 4257 U/ml olarak elde edildi. α-amilaz üretimi için kullanılan bu yeni proses, farklı tarımsal atıklar kullanılarak farklı enzimlerin üretiminde de kullanılabilir.
Bu çalışma; Bacillus amyloliquefaciens NRRL B-645 ile substrat olarak soya küspesi (SM), buğday kepeği (WB) ve peynir altı suyu kombinasyonları kullanılarak α-amilaz üretimi ile ilgilidir. Deneyler ...sonucunda en yüksek enzim aktivitesi SM 20g/l, WB 5g/l, peynir altı suyu 5% (v/v), peptone 1 g/l, yeast ekstrakt (YE) 0.5 g/l ve (NH4)2SO4 1 g/l konsantrasyonunda 48 saat sonunda, 33 °C fermantasyon sıcaklığı, 150 devir/dk karıştırma hızında 4257 U/ml olarak elde edildi. α-amilaz üretimi için kullanılan bu yeni proses, farklı tarımsal atıklar kullanılarak farklı enzimlerin üretiminde de kullanılabilir.
Bu çalışma; Bacillus amyloliquefaciens NRRL B-645 ile substrat olarak soya küspesi (SM), buğday kepeği (WB) ve peynir altı suyu kombinasyonları kullanılarak α-amilaz üretimi ile ilgilidir. Deneyler ...sonucunda en yüksek enzim aktivitesi SM 20g/l, WB 5g/l, peynir altı suyu 5% (v/v), peptone 1 g/l, yeast ekstrakt (YE) 0.5 g/l ve (NH4)2SO4 1 g/l konsantrasyonunda 48 saat sonunda, 33 °C fermantasyon sıcaklığı, 150 devir/dk karıştırma hızında 4257 U/ml olarak elde edildi. α-amilaz üretimi için kullanılan bu yeni proses, farklı tarımsal atıklar kullanılarak farklı enzimlerin üretiminde de kullanılabilir.
Bacillis suslarından a-amilaz enziminin yüksek verimde elde etmek için yeni bir ortam gelistirildi.
Bu ortamda üç Bacillus susu farklı karbon, azot ve metal kaynakları varlıgında üretildi. En yüksek ...alfaamilaz
verimi B. subtilis'te NA-sitrat, B. amyloliquefaciens I'de nisasta, B. amyloliquefaciens II'de ise
sukrozlu ortamda elde edildi. Azot kaynagı olarak B. amyloliquefaciens I için amonyum sülfat iyi bir
kaynak iken yeast ekstrakt B. subtilis ve B. amyloliquefaciens II için enzim bakımından verimli bulundu.
Hiç bir metal iyonu tüm susların enzim aktivitesini arttırmadı. Diger yandan enzim aktivitesinde az bir
artıs oksijen konsantrasyonunun arttırılması ile sagladı. a-amilaz için tüm suslarda optimum sıcaklık
55°C'dir, B. subtilis için optimum pH 7, B. amyloliquefaciens'in her iki susu için ise 5.9 olarak bulundu.
Enzimin düsük ya da yüksek pH degerlerinde ve yüksek sıcaklıkta stabil olmadıgı saptandı. Ag, Zn ve
Cu'nun tüm suslarda güçlü olarak inhibitör etki gösterdigi gözlenmistir. Çalısmada kullanılan tüm
suslardan elde edilen amilazların nisasta ile inkübasyonlarından sonra yapılan Ince Tabaka
Kromatografileri ile nisastanın son ürünleri olarak az miktarda glukoz ve bir miktar maltoz
saptanmıstır.
In order to obtain high amounts of a-amylase enzyme from Bacillus bacteria a new medium was developed. In this medium, three strains of Bacillus bacteria were grown in the presence of different carbon, nitrogen and metal ions. The highest $alpha$-amylase yield was obtained by addition of Na-citrate, strach and sucrose for the strains of B. subtilis, B. amyloliquefaciens I and B. amyloliquefaciens II, respectively. As a nitrogen source, yeast extract was found to be effective on enzyme yield for B. subtilis and B. amyloliquefaciens II, while ammonium sulfate was found to be effective for B. amyloliquefaciens I. None of the metal ions increased the enzyme activity of all the strains. However, a slight increase was determined by increase of oxygen concentration. The optimum temperature of each bacteria for $alpha$-amylase was 55°C. The optimum pH of the B. subtilis enzyme was 7.0, while for both strains of B. amyloliquefaciens the optimum pH was 5.9. Enzymes were not stable at elevated temperatures and at low or high pH values. Inhibitory effects of Ag, Zn and Cu were observed in all Bacillus strains. Maltose and a small amount of glucose were determined as the split products of starch by thin layer chromatography (TLC) after incubation of starch with amylases of all the strains used in this study.
PDF
