ÖZETUşak ili Eşme ilçesi doğusunda Ahmetler ile Gedikler köyü arasında yer alan Beydağı üzerinde, 2013 yılında yapmış olduğumuz arazi çalışmaları sırasında, bir Acer L. türü olan Acer monspessulanum ...subsp. monspessulanum tarafımızdan ilk defa tespit edilmiştir. Beydağ ve çevresi, Türkiye de Fransız Akçaağacı’nın topluluk oluşturduğu ikinci alandır. Andezitlerden yapılı dik yamaçlarda yayılış gösterir. Sahada boyu 7 metreyi, gövde çapı 50 cm.yi bulan ağaçlar bulunmaktadır. Bitki kütlenin güney kısmında 850 metreden itibaren yayılış göstermeye başlar ve zirvelere kadar çıkar. Ağaç çok yoğun şekilde tahribata uğramış, varlığı azalmış ve insanların ulaşamadığı zirve kesimlerde kalmıştır. Beydağı’ndaki Fransız akçaağaçı popülasyonu üzerinde en büyük baskıyı küçükbaş hayvan yetiştiriciliği oluşturmaktadır. Küçükbaş hayvanlar bitkinin tohumlarını tüketerek doğal gençleşmeyi ve büyümeyi engellemektedir. Bitkinin yayılış gösterdiği alanın koruma altına alınması gereklidir.Anahtar Kelimeler: Fransız Akçaağacı, Doğal Yayılış, Koruma, Beydağı, Ege Bölgesi, UşakABSTRACTAcer monspessulanum subsp. monspessulanum which is a kind of Acer L. was ascertained for the first time by us during the field surveys that we did in 2013, on the mount Beydağı which is located between the villages Ahmetler and Gedikler, in the east of the town Eşme, the province Uşak. Beydağ and its district is the second area in which Acer monspessulanum subsp. monspessulanum forms a community in Turkey. It expands on the steep hillsides which are made of andesites. There are trees that are about 7 meters tall and 50 cm body diameter. The plant starts to scatter from 850 meters in the South of the bulk and ascends to the peaks. The tree has been deeply damaged and disembarked, it exists in the peak parts which cannot be reached by human beings. The sheep and goat breeding generates the biggest influence on the population of Acer monspessulanum subsp. monspessulanum on the mount Beydağ. The sheep and goat prevent the natural regeneration and growth by consuming the seeds of the plant. It is essential to be taken the field in which the plant scatters under protection.Keywords: Montpellier Maple (French Acer), Natural Distribution, Protection, Mount Beydağı, Aegean Region, Uşak)
Acer monspessulanum subsp. monspessulanum which is a kind of Acer L. was ascertained for the first time by us during the field surveys that we did in 2013, on the mount Beydağı which is located between the villages Ahmetler and Gedikler, in the east of the town Eşme, the province Uşak. Beydağ and its district is the second area in which Acer monspessulanum subsp. monspessulanum forms a community in Turkey. It expands on the steep hillsides which are made of andesites. There are trees that are about 7 meters tall and 50 cm body diameter. The plant starts to scatter from 850 meters in the South of the bulk and ascends to the peaks. The tree has been deeply damaged and disembarked, it exists in the peak parts which cannot be reached by human beings. The sheep and goat breeding generates the biggest influence on the population of Acer monspessulanum subsp. monspessulanum on the mount Beydağ. The sheep and goat prevent the natural regeneration and growth by consuming the seeds of the plant. It is essential to be taken the field in which the plant scatters under protection.
Claude Cahen, Fransa'nın İslam Tarihi ve Selçuklu Türk Tarihi alanında yetiştirdiği büyük bir uzmandır. 16 Şubat 1909'da Paris'te doğmuştur. Claude Cahen 1931'de Ecole Nationale des Langues ...Orientales'in Türkçe-Arapça bölümünden mezun olmuştur. 1936-1937'de Türkiye'de araştırmalar yaptı. 1940'ta ünlü eseri "Haçlılar Devrinde Kuzey Suriye" basıldı. İkinci dünya savaşında 5 yıl esir kalmıştır. Fransızca kaleme aldığı "Osmanlı Öncesi Türkiye" adlı eseri de Fransa'dan önce İngiltere'de İngilizce çıkmıştır. Claude Cahen'in en önemli eseri, Osmanlılardan Önce Anadolu (Pre-Ottoman Turkey) adlı eserdir. Anadolu'nun nasıl Türkleştiği, toplum yapısı, Moğol Dönemi gibi çok ilginç kısımlardan oluşur. Claude Cahen Kasım 1991'de öldü
XX. yy. Rus yazınının önemli isimlerinden Mihail Afanasyeviç Bulgakov da diğer birçok çağdaşı gibi döneminde çeşitli baskılara maruz kalmış, yapıtları sansüre uğramış, yalnız bırakılmıştır. ...Çalışmaları, döneminde okura ulaşmamış ve anlaşılmamıştır; birçok Rus yazar gibi ancak ölümünden sonra değeri anlaşılmıştır. Böyle bir baskı ortamında kendini açıkça ifade edemeyen Bulgakov, Fransız oyun yazarı Molière’in yaşamı ve yapıtları aracılığıyla dolaylı yoldan kendini ifade etmeye, düşüncelerini savunmaya çalışmıştır. Bu çalışmada, yazarın Molière Efendi adlı yapıtı Molière’in yaşamı ve yapıtlarıyla birebir karşılaştırmaya girişilmeksizin çözümlenerek, onun aracılığıyla Rus yazarın kendini savunması araştırılmış ve yapıttan örneklerle ortaya konmaya çalışılmıştır.
Ce travail de recherche basé sur une approche empirico-inductive est une description analytique et une synthèse interprétative des pratiques sociolinguistiques haïtiennes à partir des représentations ...du français et du créole (langues co-officielles). Situé largement devant le créole haïtien et l’anglais, le français se trouve au centre de la demande sociale pour son rôle dans l’insertion socioprofessionnelle en Haïti. De par sa fonction de langue seconde par rapport au créole, langue première en Haïti, il génère des phénomènes de discriminations, d’insécurité et de sécurité dans les interactions verbales scolaires et extrascolaires. Dans ce contexte, le créole francisé comme indice d’une double identité apparente (créolofrancophone) des scolarisés ne peut remplacer le français. L’autogestion de la pluralité linguistique haïtienne est alors envisagée dans une sociodidactique de « terrain » afin de réduire l’insécurité linguistique et faciliter la réussite éducative. Cette recherche propose comme démarche, une « didactique énonciative contextualisée » considérant le français haïtien comme un construit à partir des ressources linguistico-culturelles locales autogérées et partagées et capable de transposer les pratiques quotidiennes extrascolaires des apprenants locuteurs en pratiques scolaires ordinaires pour libérer la parole.
Based on an empirico-inductive approach, this research is an analytical description and interpretative synthesis of Haitian sociolinguistic practices from the perceptions of both French and Creole (co-official languages). Positioned way ahead of Haitian Creole and English, French is at the core of social demands due to its role in socioprofessional integration in Haiti. Because it functions as a second language compared to Haitian Creole – first language in Haiti – it generates discriminations, insecurity and security in school and extracurricular verbal interactions. In this context, Frenchified Creole as an index of school-goers' apparent double identity (CreoloFrench-Speaking) can not replace French. The self-management of Haitian linguistic plurality is then considered through « field » sociodidactics so as to reduce linguistic insecurity and facilitate educational success. The approach proposed in this study is « contextualised enunciative didactics ». It considers Haitian French as a construct from local, self-managed and shared linguistico-cultural ressources, and it allows to transpose the speaking learners' daily extra-curricular practices into ordinary school practices to liberate speech
Travay rechèch sa a ki chita sou yon apwòch anpiriko-endiktiv se yon deskripsyon analitik e yon sentèz entèpretativ pratik sosyolengwistik ayisyèn yo apati reprezantasyon fransè ak kreyòl (lang ko-ofisyèl). Pou wòl li nan ensèsyon sosyopwofesyonèl, fransè plase nan sant demand sosyal la devan lontan kreyòl ayisyen ak anglè. Fonksyon lang segond li parapò ak kreyòl, lang premyè an Ayiti, kreye fenomèn diskriminasyon, ensekirite e sekirite nan entèraksyon vèbal eskolè ak ekstra-eskolè. Nan kontèks sa a, kreyòl fransize kòm endis yon doub idantite sou po (créolofrakofòn) pou eskolarize yo pa kapab ranplase fransè. Otojesyon pliralite lengwistik ayisyèn nan antre nan yon sosyodidaktik « de teren » pou kapab diminye ensekirite lengwistik la epi fasilite reyisit edikativ yo. Rechèch sa a pwopoze kòm demach, yon « didaktik enonsyativ kontekstyalize » pendan l’ap konsidere fransè ayisyen kòm yon konstwi (siman) ki soti nan resous lengwistiko-kiltirèl lokal ki jere tèt yo epi ki se yon pataj ki kapab transpoze pratik bese-leve ekstra-eskolè aprenan lokitè yo an pratik eskolèòdinè pou libere la paroli
Après avoir analysé l'influence de la culture éducative turque sur l'enseignement du français en Turquie (2012, J.-C. Beacco), nous en avons conclu que les pratiques éducatives y sont fondées ...davantage sur la grammaire, ce qui peut s’expliquer par le rattachement à la culture éducative turque. Nous poursuivons nos recherches sur les contextualisations de la description du français dans des grammaires pédagogiques qui sont élaborées par et pour des turcophones (Grammaire et contextualisations- GRAC). Ces grammaires présentant des « contextualisations », s’écartent de celles dites de référence du français pour s’adapter aux cultures éducatives et métalinguistiques des apprenants turcophones. Il est intéressant d’étudier le discours grammatical à partir de plusieurs entrées : les articles avec les changements terminologiques dont ils sont l’objet, le genre avec la création d’une catégorie inexistante en turc et les cas grammaticaux avec la production de règles d’équivalence. Une démarche complémentaire par une cyber-enquête est engagée pour identifier les contextualisations des erreurs de français les plus fréquentes en milieu scolaire et universitaire turcophone. Les données obtenues ont permis de montrer que les discours sont modelés par les cultures éducatives et métalinguistiques. Il serait opportun de faire contribuer ces grammaires « extérieures » du français à une grammaire plus « centrale » du français.
After having studied the impact of educational culture on French teaching (2012, J.-C. Beacco), we concluded that teaching methods applied in Turkey are mostly based on grammar. This tendency reflects the educational culture of this country. The present research focuses on the contextualization of French grammar in reference books which were written by and for Turkish-speaking people (Project of GRAC).French reference books written in Turkey contain a number of “contextualization”, resulting from educational and metalinguistic culture of Turkish students learning French. Therefore, they differed from the French edition of French grammar. For this purpose, the French grammatical discourse was analyzed in many aspects: the articles which cause the change of terms; the gender of nouns which does not exist in Turkish introduces a new grammatical classification and the grammatical cases which result in the creation of equivalent rules. A cyber-survey was prepared to find out the contextualization of the frequent errors in French in high school and university area in Turkey. All the research, showed that these discourses were modulated by the educational and metalinguistic culture. Moreover, we demonstrated that the “off-center” Turkish edition of French grammar books need to be standardized to the “central norm” of the French edition.
Türk eğitim anlayışının Fransızca öğretimine etkisi incelenmiş olup (2012, J.-C. Beacco), Türkiye’de daha çok dil bilgisine dayalı bir öğretim şekli uygulandığı ve bunun da geleneksel eğitim anlayışına bağlı kalmanın bir sonucu olduğu belirlenmiştir. Fransızca dil bilgisinin Türkiye bağlamına uyarlanmış ve Türk yazarlar tarafından Türk okuyucular için kaleme alınan kaynak kitaplar üzerine çalışılmıştır (GRAC Projesi).Türkiye’de yayımlanan Fransızca kaynak kitapları bu “bağlama göre uyarlanmakta”, dolayısıyla bir Fransız yayını Fransızca dil bilgisinden uzaklaşmaktadır: bu kitaplar, Türk öğrencilerin eğitim anlayışları gereği ve dil ötesi nedenlerle farklı algıladıkları “o yabancı dile” uygun olabilmesi için uyarlanmıştır. Bu varsayımdan yola çıkarak, Fransızca dilbilgisel söylem birçok açıdan ele alınmıştır: terim değişikliğine neden olan « article », Türkçede karşılığı olmadığı için yeni bir sınıflandırmaya yol açan isimlerde cinsiyet ve iki dil arası kural denkliğine neden olan ismin halleri. İnternet ortamında yayımlanan bir anket ile Türkiye’de lise ve üniversite düzeyinde sıklıkla yapılan Fransızca yanlışların bu bağlama uyarlanması araştırılmıştır. Tüm bu veriler, bu söylemlerin Türklerin eğitim anlayışı ve dil ötesi algıları ile şekillendiğini göstermiştir. Elde edilen sonuçlar doğrultusunda ise, “merkez dışı” bu kaynak kitapların daha “merkezi” bir Fransız yayın ölçütüne kazandırılması gerekmektedir.
Les rapports entre les deux pays sont l’une des plus longues relations diplomatiques de l’histoire française. C’est avec René Massigli, un personnage diplomatique, que ces relations ont été ...réanimées. Son court séjour entre 1939-1940, juste avant la Deuxième Guerre mondiale, témoigne d’une période charnière. Il a été nommé ambassadeur à Ankara, la nouvelle capitale de la Turquie moderne tout juste fondée par Atatürk. La visite officielle de de Gaulle en 1968 représente également une date importante dans les relations des deux pays.Peut-on parler d’un rapprochement stratégique des deux pays pendant la période gaullienne ? Quels étaient les divers facteurs et limites de ce rapprochement ? Peut-on parler de la montée de l’anti-américanisme, à partir du milieu des années 1960, dans les deux pays comme un de ces facteurs de leur rapprochement ? Est-ce que les Etats-Unis avaient un rôle catalyseur dans les relations bilatérales franco-turques ? Que pensait de Gaulle de la Turquie d’Atatürk? Est-ce que les situations respectives de la France et de la Turquie leurs offraient les meilleurs raisons de rapprocher leurs politiques au cours de la période de 1958 à 1969 ? Comment de Gaulle, qui jugeait que le système des blocs hégémonies divisant l’Europe et s’étendant sur l’Orient devait faire place à la détente, l’entente et la coopération internationale, considérait-il la Turquie par rapport à l’Europe ? À travers ces questions, notre problématique se cristallise par : comment la vision gaullienne a-t-elle influencé les rapports franco-turcs ?Le prolongement de cette vision gaullienne jusqu’à nos jours est une des plus importantes conséquences de cette période. « La saison de la Turquie » de 2011 en France à l’initiative du président Chirac, qualifié de vrai gaullien, dont l’objectif était de permettre à la Turquie d’être mieux connue par les Français à travers des événements culturels, économiques et intellectuels sur l’ensemble du pays, témoigne d’un certain effet de cet héritage gaullien dont la vision vis-à-vis de la Turquie était de la rapprocher de l’Europe. Que signifient les autres conséquences de cette vision sur la politique extérieure française et plus spécifiquement sur les relations franco-turques ?
The relationship between France and Turkey are one of the longest diplomatic relations of French and Turkish history. By a diplomatic character, René Massigli, these relationships were revived. His short stay in Ankara between 1939-1940, during the first two years of Second World War, constitutes a transition period. He was appointed ambassador to Ankara, which is the capital of the newly created modern Turkey by Atatürk. Also, the official visit of De Gaulle to Turkey in 1968, is a milestone in the relations between two countries.Can we speak of a rapprochement between the two countries in the de Gaulle era? What is the opinion of De Gaulle on Atatürk's Turkey? Did their respective situations provide them an opportunity to converge their foreign policies in the 1940-1968 period? How did De Gaulle in whose opinion international blocks formed around hegemonies divided Europe and spanned towards the East should give way to détente, understanding and international cooperation see Turkey?The most important issue in this context is that the consequences of this Gaullist vision still survives today. The Season of Turkey in France in 2011, initiated by a decision of President Chirac who has regarded as a true Gaullist, is one of the most tangible results. What other consequences of this vision on the French foreign policy, and especially on the Franco-Turkish relations can be seen today?
Türkiye-Fransa diplomatik ilişkileri, Fransız tarihinin en uzun ilişkileridir. İki ülke arasındaki bu ilişkiler, Diplomatik bir karakter olan René Massigli sayesinde canlanmıştır. Hemen İkinci Dünya Savaşı öncesindeki kısa sureli kalışı bu önemli dönemin dönüm noktası olmuştur. Atatürk tarafından kurulan modern Türkiye’nin yeni başkenti Ankara’ya Büyükelçi olarak atanmıştır. Buna benzer şekilde, 1968 yılında General de Gaulle tarafından Türkiye’ye gerçekleştirilen resmi ziyaret de bu ilke ilişkileri açısından bir başka önemli donum noktasıdır.Charles de Gaulle döneminde iki ülkenin stratejik yakınlaşmasından bahsedebilir miyiz? Bu yakınlaşmanın çeşitleri faktörleri ve sınırları nelerdir? 1960li yılların ortasından itibaren her iki ülkede de yükselişe geçen Amerikan karşıtlığı bu stratejik yakınlaşmada bir faktör olabilir mi? Avrupa’yı ikiye bölen ve Doğu’ya da uzanan iki kutuplu dünyanın yerini yumuşama, anlaşma ve uluslararası işbirliğine bırakması gerektiğini düşünen General de Gaulle, Türkiye’nin Avrupalılığı hakkında ne düşünüyordu? Bu sorular ışığında sorunsalımız şu şekilde somutlaşıyor: General de Gaulle’ün dünya görüşü Türkiye-Fransa ilişkilerini nasıl etkiledi?Bu görüşün sonuçlarının günümüze kadar uzanması, General de Gaulle döneminin ve vizyonunun Türkiye Fransa ilişkileri açısından en önemli sonuçlarından birisidir. 2011 yılında, gerçek bir gaullist olarak nitelendirilen Fransa Cumhurbaşkanı Chirac öncülüğünde gerçekleştirilen, gerçek amacının Türkiye’nin Fransızlar tarafından kültürel ve ekonomik faaliyetler aracılığı ile daha iyi tanınması olan “Türkiye sezonu”, General de Gaulle’ün günümüze kadar uzanan mirasıdır. Bu vizyonun, Fransız dış politikası ve özellikle Fransa-Türkiye ilişkileri üzerindeki diğer sonuçları ne ifade etmektedir?
Ülkemizin yazar-şair camiasında, birbirini taklit ve -daha da kötüsü- intihalle itham etmek, adeta eskimeyen bir modadır. Bu ithamlara, daha sağlığından itibaren maruz kalan şairlerimizden biri de, ...üstelik Türk şiirinde çığır açmış şairlerden biri olan Orhan Veli'dir (1914-1950). Konu üzerine günümüzün mukayeseli edebiyat ve tercüme bilimi ölçüleriyle eğilince, bu ithamların isabetsizliği ve bunların -m aalesef- hakikat endişesinden ziyade ideolojik-nefsanî çekişmelerin mahsulü olduğu açıkça ortaya çıkmaktadır. Éluard'dan intihal olduğu iddia edilen "Dağ Başı" şiiri, intihal tartışmalarına ışık tutan çok çarpıcı bir örnektir.
Türkiye'deki işitsel-görsel sektör bir çok yabancı kelime kullanmaktadır. Türk sinema sektörü özellikle Fransızcadan terimler almıştır,fakat bugün neredeyse sadece îngilizceden terim almaktadır. ...Kuşkusuz bunda Hollywood ile sinemanın küreselleşmesinin rolü güçlüdür. Radyo ve televizyon sektörleri özellikle Îngilizceden terim almaktadırlar. Türkiye'deki işitsel-görsel sektör yabancı terimlerin yerine karşılık gelen terimleri bulmayı denemektedir. Sektörün yabancı terimleri Türkçe yazım ve okunuş şekillerine uyarladığı ya da karşılığı olan terimleri bulduğu görülmektedir. Bu çalışma, yabancı terimlerin Türkçeye çevrilmesi ya da uyarlanması çabalarına bir bakış getirmekte ve anlam değişimleri örneklerini vermektedir.
