ABSTRACT
Aim: Whole body of computed tomography (WBCT) approach is increasingly being preferred by the clinicians over the traditional selected CT approach worldwide, not only for major trauma ...patients but even for minor trauma patients. Our aim was to determine the ratio of polytrauma patients in minor trauma patients imaged with WBCT and to determine demographical and clinical predictors of polytrauma.
Methods: This retrospective-descriptive-study was conducted at the emergency department with patients older than 16 but had an injury severity scores of less than 16 and those who underwent WBCT trauma patients between January 2015 and December 2018. The presence of polytrauma, which defined presence of injury with an abbreviated injury scale score ≥2 according to tomography results in at least two body regions, was considered as the primary outcome of the study.
Results: Total 3924 (ISS<16) patients’ data were enrolled in the study. Only in 278 of all patients (7.1%) polytrauma was detected. After the multi-logistic regression analysis, fall from height (>3 meters), pedestrian struck, altered mental status (GCS <14), and male sex were found as significant predictor factors for presence of polytrauma. When created a model with these parameters, it was found that it had low diagnostic accuracy value as 0.6 (95%CI: 0.59 to 0.72).
Conclusion: When considered only minor trauma patients with small polytrauma and mortality ratio, routine using of WBCT approach is not rational. The predictors found in our study can be used to develop a clinical decision rule in the future for minor trauma patients.
ÖZET
Amaç: Tüm vücut bilgisayarlı tomografi (TVBT) yaklaşımı, klinisyenler tarafından sadece majör travma hastaları için değil, hatta minör travma hastaları için de dünya çapında geleneksel seçilmiş BT yaklaşımına göre giderek daha fazla tercih edilmektedir. Amacımız, TVBT ile görüntülenen minör travma hastalarında çoklu travma hastalarının oranını belirlemek ve çoklu travmanın demografik ve klinik belirleyicilerini belirlemekti.
Yöntemler: Bu retrospektif-tanımlayıcı-çalışma, acil serviste 16 yaşından büyük ancak injury severty skoru <16 olan ve Ocak 2015 ile Aralık 2018 tarihleri arasında, WBCT çekilmiş olan travma hastalarının verileri incelenerek yapıldı. En az iki vücut bölgesinde tomografi sonuçlarına göre abbreviated injury scale skoru ≥2 olan yaralanma varlığı çalışmanın birincil sonlanımı olarak belirlendi.
Bulgular: Çalışmaya toplam 3924 hastanın verileri dahil edildi. Tüm hastaların sadece 278'inde (%7.1) çoklu travma tespit edildi. Çoklu lojistik regresyon analiz sonuçlarına göre, yüksekten düşme (>3 metre), yayaya araç çarpması, değişen mental durum (GCS <14) ve erkek cinsiyet, çoklu travma varlığı için anlamlı değişkenler olarak bulundu. Bu değişkenlerle bir model oluşturulduğunda, bu modelin 0,6 (%95 CI: 0,59 ila 0,72) gibi düşük tanısal doğruluk değerine sahip olduğu bulunmuştur.
Sonuç: Çoklu travma ve mortalite oranı küçük olan sadece minör travma hastaları düşünüldüğünde, TVBT yaklaşımının rutin kullanımı akılcı değildir. Çalışmamızda bulunan prediktörler, minör travma hastaları için gelecekte klinik bir karar kuralı geliştirmek için kullanılabilir.
Amaç: Tüm vücut bilgisayarlı tomografi (TVBT) yaklaşımı, klinisyenler tarafından sadece majör travma hastaları için değil, hatta minör travma hastaları için de dünya çapında geleneksel seçilmiş BT yaklaşımına göre giderek daha fazla tercih edilmektedir. Amacımız, TVBT ile görüntülenen minör travma hastalarında çoklu travma hastalarının oranını belirlemek ve çoklu travmanın demografik ve klinik belirleyicilerini belirlemekti. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif-tanımlayıcı-çalışma, acil serviste 16 yaşından büyük ancak injury severty skoru <16 olan ve Ocak 2015 ile Aralık 2018 tarihleri arasında, WBCT çekilmiş olan travma hastalarının verileri incelenerek yapıldı. En az iki vücut bölgesinde tomografi sonuçlarına göre abbreviated injury scale skoru ≥2 olan yaralanma varlığı çalışmanın birincil sonlanımı olarak belirlendi. Bulgular: Çalışmaya toplam 3924 hastanın verileri dahil edildi. Tüm hastaların sadece 278'inde (%7,1) çoklu travma tespit edildi. Çoklu lojistik regresyon analiz sonuçlarına göre, yüksekten düşme (>3 metre), yayaya araç çarpması, değişen mental durum (GCS <14) ve erkek cinsiyet, çoklu travma varlığı için anlamlı değişkenler olarak bulundu. Bu değişkenlerle bir model oluşturulduğunda, bu modelin 0,6 (%95 CI: 0,59 ila 0,72) gibi düşük tanısal doğruluk değerine sahip olduğu bulunmuştur. Sonuç: Çoklu travma ve mortalite oranı küçük olan sadece minör travma hastaları düşünüldüğünde, TVBT yaklaşımının rutin kullanımı akılcı değildir. Çalışmamızda bulunan prediktörler, minör travma hastaları için gelecekte klinik bir karar kuralı geliştirmek için kullanılabilir.
Introduction. The maintainaning of optimal perioperative fluid and electrolyte balance in the perioparative period (before, during and after an operation) is a crucial for anaesthesia and intensive ...therapy. Fluid treatment interferes with the metabolism and functioning of all organ systems, therefore it is important that the patient gets the right type and quantity of fluid at the right time. Perioperative fluid therapy should be guided by the patient’s condition and type of the operation procedure. In fluid therapy, one should take into consideration the need for fluid maintenance (basal metabolism needs), preoperative fluid loss correction (e.c. duration of preoperative starving, especially in children), and aim for good tissue perfusion with an adequate fluid load. The final goal of fluid replacement is to maintain fluid and electrolyte balance, intravascular volume and consequently cardiovascular stability (adequate cardiac output), organ perfusion and tissue oxygenation. Before, during and after surgery balanced fluids should be used, in order to minimise disturbances to the electrolyte balance.
In our article, literature of perioperative fluid replacement is reviewed. The results of the latest research have provoked a lot of criticism and disagreement about colloids. Only guidelines about crystalloid application are presented.
Conclusions. The latest guidelines for perioperative fluid therapy emphasise the application of balanced intravenous fluids that minimise electrolyte and acid base balance disturbances. It is important to individualise the amount of the intravenous fluid to avoid hyper- or hypovolemia. The correct choice of the type of solution is equally important as any other medication that influences the patient’s outcome.
PDF
