Cilj istraživanja bio je utvrđivanje protokola za mikropropagaciju kupine sorte ‘Reuben’. Vegetacijski vršci izolirani su aseptično pod stereomikroskopom iz aksilarnih pupova i postavljeni na medij ...za uspostavljanje kulture (EM). Na mediju za proliferaciju (PM) ispitivan je utjecaj šećera u dvije varijante: s dodanih 30 g L-1 saharoze ili 20 g L-1 glukoze + 10 g L-1 saharoze. Da bi se utvrdila optimalna vrsta i koncentracija citokinina za mikropropagaciju, u drugom pokusu ispitano je 5 tretmana: 6-benzilaminopurin (BAP) u koncentracijama 1 mg L-1 i 0,3 mg L-1, meta-topolin (mT) u jednakim koncentracijama te kao kontrola, medij bez hormona. Zakorjenjivanje in vitro provedeno je u dvije varijante, na mediju s dodanom indolil-3-octenom kiselinom (IAA) u koncentraciji 1 mg L-1 i na mediju bez hormona. Najveći broj izdanaka po eksplantatu (2,6) dobiven je na mediju s 1 mg L-1 BAP-a, ali su oni ujedno bili najkraći. Najdulji izdanci dobiveni su na mediju s 0,3 mg L-1 BAP-a ili mT kao i na mediju bez hormona. Postotak zakorjenjivanja bio je viši (61%) na mediju za zakorjenjivanje bez hormona. Aklimatizacija je bila uspješna i iznosila 92%-95%, ovisno o mediju za zakorjenjivanje.
The aim of this study was to investigate the effects and efficiency of pulp capping preparations based on hyaluronic acid, calcium hydroxide, and dentin adhesive on the pulp tissue of Sprague-Dawley ...rats. The rats were killed and extracted teeth sectioned transversely through the pulp. The slices were placed in a RPMI 1640 cell culture medium supplemented with 10 % foetal calf serum. During 14 days of cultivation cultures were treated with preparations that contained hyaluronic acid (Gengigel Prof®), and calcium hydroxide (ApexCal®), or with dentin adhesive (Excite®). Cellularity and viability of fibroblasts and odontoblasts was analysed using a haemocytometer. Hyaluronic acid proved most efficient and the least toxic for direct pulp capping. Even though calcium hydroxide and dentin adhesive demonstrated a higher degree of cytotoxicity, their effects were still acceptable in terms of biocompatibility.
Cilj ovog rada bio je istražiti djelovanje preparata na bazi hijaluronske kiseline i kalcijeva hidroksida te dentinskog adheziva na pulpno tkivo Sprague-Dawley štakora u svrhu procjene učinkovitosti navedenih materijala kod direktnog prekrivanja pulpe. Izvađeni zubi transverzalno su podijeljeni kroz pulpu. Naresci su uzgajani u RPMI 1640 staničnom mediju obogaćenom s 10 % fetalnoga telećeg seruma u plastičnim bočicama za staničnu kulturu. Kulture su tijekom 14 dana tretirane preparatima s hijaluronskom kiselinom (Gengigel Prof®), kalcijevim hidroksidom (ApexCal®) i dentinskim adhezivom (Excite®). Nakon 14 dana pristupilo se analizi staničnosti i vijabilnosti s pomoću hemocitometra. Iako su preparati na bazi kalcijeva hidroksida i dentinski adheziv pokazali nešto viši stupanj citotoksičnosti, dobiveni su rezultati u granicama biokompatibilnosti. Primjena preparata na bazi hijaluronske kiseline postigla je najbolje rezultate te se ovaj materijal pokazao najboljim za direktno prekrivanje pulpe između tri ispitivana preparata.
Na Oddelku za molekularno diagnostiko smo na področju diagnostike limfomov uvedli dodatno metodo za določanje klonalnosti limfoidnih proliferacij. Tudi nova metoda temelji na verižni reakciji s ...polimerazo (PCR) in na uporabi različnih konsenzusnih oligonukleotidnih začetnikov. Metoda je validirana in registrirana za diagnostične potrebe (oznaka CE). Z razširjenim naborom oligonukleotidnih začetnikov in uporabo večjega števila začetnikov smo, po naših izračunih, izboljšali občutljivost določanja klonalnosti limfocitov B za 23,1 %, določanje klonalnosti limfocitov T pa za 14,3 %. Teoretično lahko sedaj z obema metodama določimo monoklonalno populacijo limfocitov pri 84,6 % B- in 85,7 % T-limfomov.
This study compared the effects of toxicity of ethanol and its first metabolite acetaldehyde in rat astrocytes through cell viability and cell proliferation. The cells were treated with different ...concentrations of ethanol in the presence or absence of a catalase inhibitor 2-amino-1,2,4 triazole (AMT) or with different concentrations of acetaldehyde. Cell viability was assessed using the trypan blue test. Cell proliferation was assessed after 24 hours and after seven days of exposure to either ethanol or acetaldehyde.We showed that both ethanol and acetaldehyde decreased cell viability in a dose-dependent manner. In proliferation studies, after seven days of exposure to either ethanol or acetaldehyde, we observed a significant dose-dependent decrease in cell number. The protein content study showed biphasic dose-response curves, after 24 hours and seven days of exposure to either ethanol or acetaldehyde. Co-incubation in the presence of AMT significantly reduced the inhibitory effect of ethanol on cell proliferation.We concluded that long-term exposure of astrocytes to ethanol is more toxic than acute exposure. Acetaldehyde is a much more potent toxin than ethanol, and at least a part of ethanol toxicity is due to ethanol's first metabolite acetaldehyde.
V študiji smo primerjali toksi _nost etanola in njegovega prvega metabolita acetaldehida za podganje astrocite z dolo _itvijo celi _ne viabilnosti in proliferacije. Celi _ne kulture smo tretirali z razli _nimi koncentracijami etanola, etanola v prisotnosti inhibitorja katalaze 2-amino-1,2,4 triazol-a (AMT) ali z razli _nimi koncentracijami acetaldehida. Celi _no viabilnost smo vrednotili s pomo _jo testa s tripanskim modrilom, celi _no proliferacijo pa s štetjem celic in dolo _itvijo koncentracije proteinov po 24-urni, kot tudi 7-dnevni izpostavljenosti.S študijo smo pokazali, da tako etanol kot tudi acetaldehid v odvisnosti od njune koncentracije zmanjšata celi _no viabilnost. V študiji proliferacije sta etanol in acetaldehid, v odvisnosti od njunih koncentracij, zna _ilno zmanjšala število celic po 7-dnevni izpostavljenosti. Pri ugotavljanju vsebnosti proteinov smo dobili bifazno krivuljo tako po 24-urni, kot tudi po 7-dnevni izpostavljenosti razli _nim koncentracijam etanola oziroma acetaldehida. Prisotnost AMT je signifikantno zmanjšala u _inek etanola na celi _no proliferacijo.Zaklju _imo lahko, da je dolgotrajna izpostavljenost astrocitov etanolu bolj toksi _na kot akutna. Acetaldehid je mo _nejši toksin kot etanol in vsaj del toksi _nosti etanola je posledica delovanja njegovega prvega metabolita, acetaldehida.
Choriocarcinoma cell lines JAr and JEG-3 are model systems for the study of transformed trophoblast. Both cell lines were shown to produce galectin-1, expression of which was increased in ...choriocarcinoma when compared to the normal trophoblast of pregnancy. In this study the effects of synthetic glucocorticoid dexametha-sone were investigated in both JAr and JEG-3 cell lines by the MTT test, cell based ELISA, and the cell adhesion and migration tests. Viable cell number/cell proliferation of JAr cells was significantly increased after treatment with 0.1 and 1 nmol/L of dexamethasone, while proliferation of JEG-3 cells was significantly increased after treatment in the whole concentration range of dexamethasone (0.1-100 nmol/L). Galectin-1 in JAr cells was modulated by dexamethasone, which mildly, but significantly decreased production at low concentrations (0.1 and 1 nmol/L). In JEG-3 cells production of galectin-1 was significantly decreased only after treatment with 100 nmol/L of dexamethasone. Cell adhesion of JEG-3 was significantly increased in the presence of lactose, an inhibitory sugar for gal-1, while dexamethasone induced decrease of JEG-3 cell migration. These findings have shown that dexamet-hasone may affect proliferation, gal-1 production and cell migration, in a cell line specific manner. These data suggest that glucocorticoid treatment in vivo might have the potential to affect cell functions in choriocarcinoma.
Horiokarcinomske ćelijske linije JAr i JEG-3 su model sistemi za ispitivanje transformisanog trofoblasta. Obe ćelijske linije eksprimiraju galektin-1, čija je povećana ekspresija pokazana u horiokarcinomima u odnosu na normalni trofoblast trudnoće. U ovom radu ispitivan je efekat sintetskog glukokortikoida deksameta-zona na JAr i JEG-3 ćelijske linije, upotrebom MTT testa, ELISA testa na ćelijama i testovima adhezije i migracije. Broj živih ćelija, kao indikator proliferacije ćelija, značajno je povećan nakon tretmana 0,1 i 1 nmol/L deksametazonom, a proliferacija JEG-3 je značajno povećana u čitavom opsegu upotrebljenih koncentracija deksametazona (0,1-100 nmol/L). Galektin-1 je u JAr moduliran deksa-metazonom, koji blago, ali značajno smanjuje produkciju galektina-1 u niskim koncentracijama (0,1 i 1 nmol/L). Kod JEG-3 ćelija, produkcija galektina-1 je značajno smanjena samo nakon tretmana 100 nmol/L deksametazonom. U prisustvu laktoze kao inhibitornog šećera za ga-lektin-1 adhezija JEG-3ćelija je značajno povećana, dok deksametazon uz to smanjuje i migraciju JEG-3 ćelija. Rezultati dobijeni u ovom radu pokazuju da deksametazon utiče na proliferaciju i u manjoj meri na galektin-1 kod JAr i JEG-3 ćelija, na način specifičan za ćelijsku liniju. Dobijeni podaci ukazuju na to da bi tretman glukokortikoidima in vivo mogao imati uticaja na ćelije horiokarcinoma.
Provider: - Institution: - Data provided by Europeana Collections- Cardiovascular disease is the largest single cause of mortality and its major
underlying pathology is atherosclerosis. The ...proliferation of vascular smooth
muscle cells (VSMC) is a key event in the pathogenesis of various vascular
diseases, including atherosclerosis and hypertension. Thrombin is involved in
the differentiation and abnormal proliferation of VSMC associated with
atherosclerosis and hypertension. Thrombin stimulation results in
extracellular signal-regulated kinase (ERK 1/2) activation through
transactivation of the epidermal growth factor receptor (EGFR). Based on the
studies in which PD98059 used to inhibit ERK1/2, we have shown previously
that ERK1/2 was involved in the regulation by thrombin of VSMC’s
proliferation. In addition, heparin-binding EGF-like growth factor (HB-EGF)
and matrix metalloproteinases (MMPs) have also been detected in VSMC and
shown to be regulated by thrombin. ADAMs (A Disintegrin And
Metalloproteinase) are transmembrane metalloproteinases, belonging to
adamalysin group, that are distinct from matrix metalloproteinases (MMPs) in
that, they have an extracellular disintegrin domain and cytoplasmic domain
that can associate with intracellular proteins. To the present knowledge
there is no study that indicates the activation of an ADAM member in
thrombin-induced VSMC proliferation. In this dissertation, the role of EGFR,
ERK1/2, HB-EGF, general metalloproteinases, MMP-2 and ADAM 12, as well as
PKCδ in mediating the mitogenic action of Thrombin in rat VSMC was
investigated. Incubation of rat VSMC with Thrombin (1 U/ml) for 5 minutes
resulted in significant increase of ERK1/2 phosphorylation by 8.7 ± 0.9 fold
(p<0.001), EGFR phosphorylation by 8.5 ± 1.3 fold (p<0.001) and DNA synthesis
by 3.6 ± 0.4 fold (p<0.001). Separate pretreatments for 30 minutes with EGFR
tyrosine kinase irreversible inhibitor, 10 μM PD169540 (PD), and 20 μM
anti-HB-EGF antibody, significantly reduced thrombinstimulated EGFR and
ERK1/2 phosphorylation by 81 %, 72 % and by 48 % and 61%, respectively.
Furthermore, same pretreatments with PD and anti-HB-EGF antibody reduced
Thrombin-induced VSMC’s proliferation by 44% and 45%, respectively. In
addition, pretreatments for 30 minutes with 10 μM KB-R7785 (KB), a specific
ADAM 12 inhibitor or 10 μM specific MMP2 inhibitor significantly reduced
thrombin-stimulated EGFR and ERK1/2 phosphorylation by 47 %, 47 % and by 25 %
and 25 %, respectively. Furthermore, same pretreatments with either KB or
MMP2 inhibitor reduced thrombin-induced VSMC’s proliferation by 27 % and 45 %
respectively. Pretreatment of VSMC with 5 μM rottlerin, a specific inhibitor
of PKCδ, for 30 min significantly reduced EGFR and ERK1/2 phosphorylation by
58 % and 55%, respectively and reduced significantly thrombin-induced VSMC’s
proliferation by 32%. These results show that thrombin-induced DNA synthesis
correlates with the level of ERK1/2 activation rather than EGFR activation.
Further, these results suggest that thrombin acts through EGFR and ERK 1/2
signaling pathways involving PKCδ, MMP-2 and ADAM 12, to up-regulate
proliferation of VSMC. Therefore, this thesis examines recent findings in
signaling mechanisms employed by thrombin in modulating the regulation of
proliferation of VSMC with particular emphasis on involvement of ADAM 12 and
MMP2 that have been identified as important mediators of VSMC hypertrophy and
vascular diseases. These findings are critical for understanding the role of
thrombin in vascular biology and vascular diseases. Since these two molecules
have been acknowledged as important mediators of VSMC migration and
hypertrophy, MMP-2 and ADAM 12 are identified as one of key targets for novel
therapeutic interventions to minimize irreversible tissue damage associated
with hypertension and atherosclerosis. A safe option to regulate in vivo
synthesis of MMP-2 and ADAM 12 would be welcome.- Kardiovaskularne bolesti predstavljaju najveći uzrok smrtnosti ljudske
populacije, a njihova glavna i osnovna patološka komponenta je ateroskleroza.
Proliferacija ili deoba glatkih mišićnih ćelija krvnog suda (VSMC) ključni je
događaj u nastanku raznih vaskularnih oboljenja, uključujući aterosklerozu i
hipertenziju. U procesu diferencijacije i abnormalne deobe VSMC povezanih sa
hipertenzijom i aterosklerozom uključen je i trombin. Stimulisanje VSMC
trombinom dovodi do aktivacije ekstracelularnim signalima regulisanih kinaza
1 i 2 (ERK1/2), preko transaktivacije receptora za epidermalni faktor rasta
(EGFR). U ranijim studijama Isenović i saradnici potvrdili su na osnovu
inhibicije ERK1/2 od strane PD9805 inhibitora, učešće ERK1/2 u regulaciji
proliferacije VSMC izazvanoj trombinom. U nastavku, faktor rasta sličan
epidermalnom faktoru rasta koji vezuje heparin (HB-EGF), protein kinaza C
delta (PKCδ) i matriksne metaloproteinaze (MMP), nađene su u VSMC i pokazano
je da je i njihova aktivnost regulisana trombinom. ADAM (engl. “A Disintegrin
And Metalloproteinase”) transmembranske su metaloproteinaze koje pripadaju
adamalizinskoj grupi i razlikuju se od matriksnih metaloproteinaza po tome
što imaju vanćelijski dizintegrinski i citoplazmatski domen. C terminalni
domen može da stupa u interakciju sa unutarćelijskim proteinima. Uvidom u
literaturu, do sada ne postoji istraživanje koje ukazuje na prisustvo ADAM
metaloproteinazne aktivnosti vezane za proliferaciju VSMC stimulisane
trombinom. Predmet ove doktorske teze jeste proučavanje uloge EGFR, ERK1/2,
HB-EGF, PKCδ, ukupnih metaloproteinaza, kao i specifičnih MMP-2 i ADAM 12, u
posredovanju proliferativnog efekta trombina na VSMC pacova. Inkubacija VSMC
pacova sa trombinom (1 U/ml) u periodu od 5 minuta rezultirala je u značajnom
povećanju: fosforilacije ERK1/2 od 8.7 ± 0.9 puta (p<0.001), fosforilacije
EGFR od 8.5 ± 1.3 puta (p<0.001) i sinteze DNK od 3.6 ± 0.4 puta (p<0.001).
Prethodni pojedinačni tretmani ovih ćelija u trajanju od 30 minuta sa 10 μM
PD169540 (PD), ireverzibilnim inhibitorom EGFR, i 20 μM antitelom protiv
HB-EGF značajno su smanjili trombinom stimulisanu fosforilaciju EGFR za 81 %
i 72 % i ERK1/2 za 48 % i 61 %, respektivno. Istim ovakvim pretretmanima sa
PD i HB-EGF antitelom smanjena je značajno proliferacija VSMC stimulisana
trombinom za 44 % i 45%. Takođe, polučasovni pretretmani VSMC u toku 30
minuta sa 10 μM KB-R7785 (KB), specifičnim ADAM 12 inhibitorom i 10 μM
specifičnim MMP-2 inhibitorom značajno su smanjili fosforilacije izazvane
trombinom: EGFR za 47 % i 78 % i ERK1/2 za 25 % i 25 %, respektivno. U
nastavku, istim ovim pretretmanima sa KB ili MMP2 inhibitorom, smanjena je
trombinom stimulisana proliferacija za 27 % i 45 %. Prethodni polučasovni
tretman VSMC sa 5 μM rotlerinom, specifičnim inhibitorom za PKC delta,
značajno je smanjio fosforilaciju EGFR i ERK1/2 i proliferaciju VSMC
stimulisanu trombinom za 58 %, 55% i 32%, respektivno. Dobijeni rezultati
pokazuju da je proliferacija VSMC pod delovanjem trombina pretežno zavisna od
nivoa aktivacije ERK1/2 kinaze nego od nivoa aktivacije EGFR. Takođe, ovi
rezultati ukazuju da trombin deluje preko EGFR i ERK1/2 signalnih puteva koji
uključuju PKCδ, MMP-2 i ADAM 12, stimulišući proliferativni proces VSMC
pacova. U zaključku, saznanje o učešću ADAM 12 molekula u proliferaciji VSMC
pod delovanjem trombina je od izuzetne važnosti za bolje razumevanje uloge
trombina u kardiovaskularnoj biologiji i medicini. Pošto su MMP-2 i ADAM 12
potvrđeni kao medijatori migracije i hipertrofije VSMC, oni predstavljaju
potencijalne ključne „mete” u novim terapeutskim intervencijama kojima bi se
smanjilo ireverzibilno oštećenje tkiva povezano sa aterosklerozom i
hipertenzijom. Zasigurno bi jedna od poželjnih opcija, kao in vivo regulisane
sinteze MMP-2 i ADAM 12, doprinela redukciji patološke proliferacije VSMC.- All metadata published by Europeana are available free of restriction under the Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication. However, Europeana requests that you actively acknowledge and give attribution to all metadata sources including Europeana
Provider: - Institution: - Data provided by Europeana Collections- Dental pulp originates from the embryonic ectomesenchyme and represents potentially important source of mesenchymal stem cells ...(MSCs) with the ability to regenerate all tissues of the craniofacial region, originating from the ectomesenchyme, too. N-acetyl-L-cysteine (NAC) is an antioxidant that may have an impact on the therapeutic use of MSCs. The aim of this study was to determine whether the cells isolated from the dental pulp of children deciduous teeth of children and expanded in vitro, have the characteristics of MSC, to examine the effect of NAC on their proliferation and differentiation and to determine whether NAC influences the metabolism of glucose, the activity of antioxidant enzymes and whether it reduces oxidative damage of various cellular macromolecules. The initial cell population was obtained from six pulps of deciduous teeth using ex vivo tissue explants method. The number of colonies (Colony Forming Unit – Fibroblast; CFU-F) was determined by seeding the low density cell culture. Proliferative potential and population doubling time of the cells in culture were followed by counting the cells after tripsinization of subconfluent cultures, every 4 days, respectively, during 40 days of cultivation. Flow cytometry was used for cell immunophenotypisation, aldehyde dehydrogenase (ALDH) activity determination, number of cells in different phases of cell cycle, number of cell divisions and percentage of cells in apoptosis. Activity of β-galactosidase (SA-β-Gal), was determined using cytochemistry. Osteogenesis, chondrogenesis and adipogenesis were induced using complete commercial mediums. Osteogenic differentiation was monitored via alkaline phosphatase activity (spectrophotometry), deposition of calcium in the extracellular matrix (Alizarin red staining) and the appearance of osteocalcin (immunocytochemistry). Chondrogenic differentiation was followed by measuring collagen type I (in situ hybridization), collagen type 2 (immunohistochemistry) and the determination of the concentration of glycosaminoglycans (spectrophotometry). Adipogenic differentiation was examined by visualization of fat droplets (Oil Red O staining). Activity of catalase and superoxide dismutase (SOD) in cell lysates was determined spectrophotometrically. Malondialdehyde (MDA) was determined by reaction with thiobarbituric acid (TBA). Carbonyl derivatives of proteins were determined by reaction with 2,4-dinitrophenylhydrazine. After total lipid extraction and methylation of fatty acids, fatty acid methyl esters were separated by gas-liquid chromatography, and the concentration of saturated fatty acids, monounsaturated fatty acids and polyunsaturated fatty acids was expressed as percentage of total fatty acids detected in the sample. Isoenzyme forms of lactate dehydrogenase (LDH1, LDH2, LDH3, LDH4 and LDH5) were determined by vertical electrophoresis. All the above measurements were made with and without different concentrations of NAC (0,1 mM, 1 mM and 2 mM). Our results showed that the dental pulp of deciduous teeth of children had population of cells that formed a significant number of CFU-F (4% of the isolated cells) and continually proliferated for 40 days without decrease in the population doubling time. However, the resulting cell population was heterogeneous in terms of the division velocity. After three days of cultivation, around 12% of the cells were divided less than four times, while the remaining cells divided more than four times. Viability of cells was in average 95%, and only 3% of the cells were positive for β-galactosidase. During the entire time of the cultivation, expanded cells retained the ability to differentiate into osteoblasts, adipocytes and chondrocytes. Almost all cells expressed CD44, CD73, collagen type I, CD29, CD90 and osteonectin. Part of the cells expressed STRO-1, CD146 and CD106. Marker of hematopoietic stem cells have not been detected. Elevated ALDH activity ranged from 4% to 24% and was negatively correlated with the population doubling time. Our results showed that the effect of NAC on isolated cells dependeds on its concentration. In fact, after 72 hours of application of lower NAC concentrations (0,1 mM and 1 mM) the number of cells in culture increased by 20%, most probably due to the acceleration of the cell cycle of a small population of cells. Application of 2 mM NAC decreased the number of cells in culture. In addition, the growing concentration of NAC stimulated osteogenesis and chondrogenesis and inhibited adipogenesis. Also, the application of 0,1 mM NAC increased the percentage of cells which expressed high ALDH activity, and reduced the percentage of SA-β-gal positive cells. Application of 2 mM NAC led to an increase in the number of SA-β-gal positive cells. Lower concentrations of NAC reduced oxidative damage to various cellular macromolecules (reduced lipid peroxidation and the formation of carbonyl derivatives of proteins), and this was accompanied by reduced activity of SOD and catalase. In addition, it was shown that by adding 0,1 mM NAC the activity of LDH isoforms 4 and 5 increased, which could indicate an increase in the glycolitic activity, and at least in part explain the rapid proliferation of cells. After a comprehensive review of our results, we could conclude that by the method we applied, we isolated heterogeneous population of cells from the pulp of children deciduous teeth. Isolated cells had characteristics of dental pulp stem cells. Lower concentrations of NAC stimulated proliferation of cells in culture, reducing their oxidative damage and possibly increasing the volume of glycolysis, while all concentrations of NAC stimulated osteogenesis and chondrogenesis. We believe that the low concentration of NAC could find application in dental pulp stem cell expansion protocols, esspecially if necessary to stimulate their differentiation toward osteoblasts and chondrocytes.- Zubna pulpa vodi poreklo od embrionalnog ektomezenhima i potencijalno je važan izvor mezenhimalnih matičnih ćelija (MMĆ) za regeneraciju svih tkiva kraniofacijalne regije koja su, takođe, poreklom od ektomezenhima. N-acetil-L-cistein (NAC) je antioksidant koji može da ima uticaj na terapijsku primenu MMĆ. Cilj ovog rada je bio da utvrdi da li ćelije izolovane iz zubne pulpe mlečnih zuba dece i ekspandirane in vitro, imaju karakteristike MMĆ i da ispita dejstvo NAC-a na njihovu proliferaciju i diferencijaciju, kao i da se utvrdi da li NAC utiče na aktivnost enzima antioksidativne zaštite, oksidativno oštećenje različitih ćelijskih struktura i metabolizam glukoze. Metodom tkivnog eksplanta, iz šest pulpi mlečnih zuba dece, je dobijena početna populacija adheretnih ćelija. Za procenu broja CFU-F (eng. Colony Forming Unit – Fibroblast), ćelije su zasejavane u maloj gustini. Proliferativni potencijal i vreme udvajanja broja ćelija u kulturi je praćeno brojanjem ćelija posle tripsinizacije subkonfluentnih kultura, svaka 4 dana, tokom 40 dana. Protočna citometrija je korišćena za imunofenotipizaciju ex vivo umnoženih ćelija, određivanje aktivnosti aldehid- dehidrogenaze (ALDH), brzinu ulaska ćelija u sintetsku (S) fazu ćelijskog ciklusa, određivanje broja ćelijskih deoba i detekciju apoptoze. Aktivnost -galaktozidaze (SA-β-Gal), određivana je korišćenjem citohemije. Diferencijacija ekspandiranih ćelija u smeru osteogeneze, hondrogeneze i adipogeneze izvedena je korišćenjem komercijalnih medijuma. Promene na ćelijama tokom osteogene diferencijacije su praćene preko aktivnosti alkalne fosfataze spektrofotometrijski, deponovanja kalcijuma u ekstracelularni matriks (bojenje alizarin crvenim) i pojave osteokalcina (imunocitohemija). Hondrogena diferencijacija u peletama je praćena određivanjem kolagena tip I (in situ hibridizacija), kolagena tip 2 (imunohistohemija) i određivanjem koncentracije glikozaminoglikana (spektrofotometrija). Adipogena diferencijacija je ispitana vizuelizacijom masnih kapljica (Oil red O bojenje). Aktivnost katalaze i superoksid-dismutaze (SOD) u ćelijskom lizatu je određena spektrofotometrijski. Koncentracija malondialdehida (MDA) je određena reakcijom sa tiobarbiturnom kiselinom (TBA). Karbonilni derivati proteina određivani su reakcijom sa 2,4 -dinitrofenilhidrazinom. Posle ekstrakcije ukupnih lipida i metilovanja masnih kiselina, metil-estri masnih kiselina su razdvajani gasno-tečnom hromatografijom (GLC), a koncentracija zasićenih (SFA), mononezasićenih (MUFA) i i polinezasićenih masnih kiselina (PUFA) je izražena procentualno u odnosu na ukupne masne kiseline. Izoenzimski oblici laktat-dehidrogenaze (LDH1, LDH2, LDH3, LDH4 i LDH5) su odreĊivani vertikalnom elektroforezom. Sva navedena merenja su izvedena bez i sa različitim koncentracijama NAC-a (0,1 mM, 1 mM i 2 mM). Naši rezultati su pokazali da je iz zubne pulpe mlečnih zuba dece dobijena populacija ćelija koja formira značajan broj CFU-F (4% izolovanih ćelija) i kontinuirano proliferiše tokom 40 dana, bez opadanja vremena potrebnog za udvajanje njihovog broja u kulturi. Ipak, dobijena populacija ćelija je bila heterogena po brzini deoba. Oko 12% ćelija je posle tri dana kultivacije bilo podeljeno manje od četiri puta, dok se ostatak ćelija podelio više od četiri puta. Vijabilitet ćelija je bio u proseku oko 95%, a svega 3% ćelija je bilo pozitivno na β-galaktozidazu. Tokom čitavog vremena kultivacije kapacitet za diferencijaciju u osteoblaste, adipocite i hondrocite se nije menjao. Gotovo sve ćelije su u pasaži četiri eksprimirale CD44, CD73, kolagen tipa I, CD29, CD90 i osteonektin. Deo ćelija je eksprimirao STRO-1, CD146 i CD106. Marker matičnih ćelija hematopoeze nije detektovan u našem sistemu kultivacije. Opseg u kome se kretao procenat ćelija koje pokazuju povišenu aktivnost ALDH je iznosio od 4% do 24% i bio je u negativnoj korelaciji sa vremenom udvajanja ćelija u kulturi. Naši rezultati su pokazali da uticaj NAC-a na izolovane ćelije zavisi od
Cilj studije je bio analizirati korelaciju između morfoloških karakteristika intrakranijskih meningeoma i Ki67 proliferacijskog indeksa, kao i njihovog odnosa s peritumoralnim edemom mozga. U studiju ...je bio uključen 41 konsekutivni bolesnik s intrakranijskim meningeomom koji su operativno liječeni u Službi za neurokirurgiju Kantonalne bolnice Zenica u razdoblju od siječnja 2010. do prosinca 2015. godine. U svrhu istraživanja analizirali smo kliničke podatke uključujući dob, spol, MRI karakteristike tumora i peritumoralnog edema, margine tumora, intraoperacijske karakteristike tumora, histopatološki gradus i Ki67. Kod svih bolesnika napravljen je kontrolni MRI mozga oko tri mjeseca nakon resekcije tumora. Na tim snimkama se analizirala moguća prisutnost peritumoralnog edema. Naše istraživanje je pokazalo da su volumen tumora, izgled njegovih margina, znaci arahnoidalne i pijalne invazije u korelaciji s veličinom peritumoralnog edema. Također, rezultati su pokazali da je rezolucija peritumoralnog edema ovisna o invazivnom ponašanju meningeoma i veličini Ki67. Peritumoralni edem, invazija pije/korteksa i arahnoideje značajno utječu na obim resekcije tumora.
Tradicionalne metode u ispitivanju stanične proliferacije temelje se na imunohistokemijskom otkrivanju proliferacijskih stanica u ciljanom tkivu. Kako su dugotrajne, optimizacija novih i ...učinkovitijih metoda važna je za velika istraživanja o proliferaciji. U ovom smo radu željeli optimizirati izolaciju epitelnih stanica prednjeg želuca štakora za protočnu citometriju. Kao marker stanične proliferacije koristili smo Ki-67 protutijelo za otkrivanje ovoga nuklearnog proteina izraženog u proliferacijskim stanicama. Također smo učinili imunohistokemijsku detekciju Ki- 67 pozitivnih stanica i bojenje propidij-jodidom kako bismo potvrdili rezultate. Butil-hidroksianizol korišten je kao pozitivna kontrola da se osigura stanična proliferacija. Rezultati su pokazali da izolacija epitelnih stanica s kolagenazom, tripsinom i staničnim cjedilom osigurava veliku vijabilnost stanica (> 95 %) i čistoću uzoraka. Protočna citometrija i Ki-67 bojenje pokazali su da tretman butil-hidroksianizolom dovodi do znakovitog porasta proliferacije. Primijećena je znakovita pozitivna korelacija između rezultata dobivenih imunohistokemijom i protočnom citometrijom, dok su protočni citometrijski podaci imali manju pogrešku mjerenja, što upućuje na jednaku osjetljivost i veću točnost ove metode. Bojenje propidij-jodidom pokazalo je da postotak stanica u G2+S fazi staničnog ciklusa pozitivno korelira s postotkom Ki-67 pozitivnih stanica procijenjenih protočnom citometrijom, što upućuje na to da Ki-67 oslikava stanice u aktivnoj diobi. Zaključujemo da je opisana izolacija epitelnih stanica prednjeg želuca štakora jednostavna i pouzdana metoda za dobivanje održivih stanica za upotrebu u protočnoj citometriji. U usporedbi s imunohistokemijom, protočna citometrijska detekcija antigena Ki-67 jednako je osjetljiva, ali mnogo brža i daje točnije rezultate.
Prikaz slučaja opisuje kraniomandibu- larnu osteopatiju koja se pojavila u 8 mjeseci starog zapadno-škotskog bijelog terijera. Životinja je upućena u kiruršku ambulantu zbog bolne otekline koja se ...tri tjedna prije pojavila u intermandibularnom prostoru. Iako najčešće dijagnosticirana u navedene pasmine, kraniomandibularna osteopatija je općenito rijedak poremećaj te postoji velika vjerojatnost da je zbog toga kliničari neće prepoznati. Dijagnoza poremećaja se temelji- la na nalazima rendgenografije dok je biop- sija kosti služila kao dopunska metoda za potvrdu dijagnoze. Simptomatsko liječenje bilo je usmjereno olakšavanju bolnosti ti- jekom proliferativne faze bolesti. U ovom slučaju prognoza je bila povoljna, jer prom- jene nisu zahvaćale tempooromandibularni zglob niti timpanične bule, zbog čega nije bilo potrebno primjenjivati poseban protokol
za prehranu pacijenta. Poremećaj se najčešće javlja u 4 do 8 mjeseci starih pasa i karakter- izira ga neneoplastično remodeliranje kosti s nepravilnim koštanim bujanjima i upalom. Proliferacija koštanog tkiva najčešće zahvaća mandibulu, a ponekad i druge kosti lubanje te uglavnom rezultira bolnošću prilikom uzimanja hrane i žvakanja, zbog čega paci- jent postaje pothranjen i dehidriran. Bolest spontano posustaje te oporavak koincidira sa završetkom rasta i zatvaranjem koštanih zona rasta u dobi od 11 do 13 mjeseci. Međutim, ponekad radiološki vidljive lezije i narušena funkcija temporomadibularnog zgloba može ostati, što rezultira trajno sman- jenim opsegom pokretljivosti zgloba.
PDF
