Že do leta 1930 je fašizem na Primorskem povzročil pravo razdejanje slovenskega družbenega življenja. Poitalijančil je slovensko šolo, razpustil društva, prepovedal slovensko besedo v javnosti … Le ...na izletih v naravo so mladi in manj mladi lahko dajali duška svojemu slovenstvu. Priljubljeni so postali planinski izleti. Tako tudi Zagorcem in Slavencem, ki so se družno povzpeli na Sveto Trojico/Lonco z razgledom čez Zgornjo Pivko. Opremljeni z zakrivljenimi, doma narejenimi palicami, kot Gregorčičev Veseli pastir, so za spominsko fotografijo posedli po ruševinah cerkvice sv. Trojice (ki je zdaj spet obnovljena). V ospredju prepoznavamo prve snovalce protifašističnega odpora. (sf)
Chapter 1 examines how Louis Adamic used the paradox of immigrants providing the labor to make the United States the wealthiest nation on earth while receiving mostly misery in return. The xenophobes ...who dominated US politics after World War I made it clear that Slavs were not quite “white” and thus not quite American. Adamic and his fellow countrymen found themselves in between white and black on the US racial spectrum and trapped in between Slovenian and US cultures. During the 1920s, he grappled with this liminality by employing literary modernism and writing from the perspective of an exiled peasant. In 1933, he added a political dimension to work when writing about slovenstvo (Slovene spirit) at a crucial moment in his homeland’s history.
U radu autor postavlja pitanje može li se prepoznati
dosljedan obrazac predstavljanja slovenstva u slovenskim
partizanskim filmovima, filmskom žanru o komunističkim
gerilskim borcima (tzv. ...partizanima) i njihovoj borbi protiv
njemačkih i talijanskih okupacijskih snaga u Drugom
svjetskom ratu. Analiza svih dugometražnih filmova
snimljenih u tom žanru pokazuje da 925 službeni komunistički
diskurs o slovenskom nacionalnom identitetu, bar kako se
pokazuje u partizanskim filmovima, u Sloveniji u
mnogočemu nije slijedio ortodoksnu marksističku liniju
razumijevanja nacionalnog identiteta kao uklonjivoga
buržoaskog ideološkog konstrukta. Taj ga je diskurs zapravo
aktivno podržavao čak i u smislu afirmiranoga konzervativnog
konstrukta slovenstva kao nečega što je u svojoj biti
izjednačeno s jednostavnim rustikalnim životom usred
netaknute prirode. Ipak, u filmovima snimljenim nakon
kasnih šezdesetih godina 20. stoljeća obrazac se mijenja i
slovenski se partizanski filmovi sa svojim novim, izrazito
urbanim, karakterom pretvaraju u medij restrukturiranja
nacionalnoga identiteta.
