Artykuł rozważa problem prawdy na gruncie konwencjonalizmu jako kierunku epistemologicznego. Szczególna uwaga jest przywiązana do konwencjonalizmu radykalnego Kazimierza Ajdukiewicza. Analizowane są powody, dla których Ajdukiewicz zdecydował się na omówienie funkcjonowania kategorii prawdy w schemacie teoretycznym, jak rozwinąl. Wskazuje się że konwencjonalizm radykalny nie prowadzi do relatywizmu w rozumieniu prawdziwości. Niemniej jednak koncepcja Ajdukiewicza nie da się utrzymać z uwagi na wyniki Tar-skiego (semantyczna definicja prawdy, twierdzenie o niedefiniowalności prawdy). W szczególności, metajęzyk, w którym buduje się semantyczną definicja prawdy, nie musi być domknięty. W zakończeniu zarysowana jest propozycja ulokowania pojęcia prawdy w konwencjonalizmie, oparta na spostrzeżeniu, że pogłd ten nie implikuje arbitralności konwencji.