Osobe sa intelektualnom ometenošću ispoljavaju teškoće u svim domenima funkcionisanja koje se mogu prevazići upotrebom asistivne tehnologije. Cilj ovog istraživanja je bio ispitati stavove defektologa prema upotrebi asistivne tehnologije u nastavi, njihovu motivaciju za njenom primenom i samopercepciju kompetencije. Uzorak je obuhvatio 62 defektologa oligofrenologa, koji rade u različitim tipovima ustanova, a primenjeni su instrumenti koji mere stavove prema upotrebi asistivne tehnologije, motivaciju za primenom i samopercepciju kompetencija u oblasti primene asistivne tehnologije. Dobijeno je da većina defektologa ima pozitivne stavove prema upotrebi asistivne tehnologije, visok stepen motivacije i smatra da je kompetentna za njeno korišćenje. Defektolozi koji svakodnevno primenjuju asistivnu tehnologiju imaju pozitivnije stavove, veću motivaciju i smatraju da su kompetentniji da je primenjuju. Defektolozi koji rade u ustanovama koje posećuju ispitanici mlađeg kalendarskog uzrasta imaju pozitivnije stavove i smatraju da su kompetentniji za primenu asistivne tehnologije od ispitanika koji rade u ustanovama u kojima borave starije osobe sa intelektualnom ometenošću. Sa porastom hronološkog uzrasta defektologa, stavovi prema primeni asistivne tehnologije u nastavi postaju negativniji, ali i opada samopercepcija kompetentnosti. Defektolozi koji imaju pozitivnije stavove prema upotrebi asistivne tehnologije u nastavi imaju i veći stepen motivacije za njenom primenom i smatraju da imaju više kompetencija. Nakon implementacija obuka kojima se direktno utiče na povećanje kompetencija defektologa u oblasti primene asistivne tehnologije se mogu poboljšati stavovi prema njenoj upotrebi, ali i povećati motivacija za svakodnevnom upotrebom iste u nastavi.