Autor, u ovom radu, pokušava iznova aktuelizirati značaj državnog intervencionizma. To čini u momentu kad Evropska unija pokušava izvršiti pritisak na bh. vlasti da normativno urede ovu, za svaku državu, veoma važnu oblast. U centar pažnje autor stavlja odnos države prema rješavanju ekonomskih i socijalnih problema, apostrofirajući, pri tome, značaj utvrđivanja i poštivanja principa i standarda pri dodjeli pomoći, nadzor nad realizacijom, njenu potencijalnu nespojivost sa zajedničkim tržištem, mogućnost vraćanja (nezakonito) primljene pomoći. Radi se o javnim sredstvima, prikupljenim od poreskih obveznika, koja se, sistemom redistribucije, raspoređuju prema određenim preduzećima, regijama, sektorima. Relativni pokazatelji u dodjeli pomoći, koji upućuju na nacionalni dohodak kao osnovicu, predstavljaju standard koji treba slijediti.