Vahset suçlarinin yasandigi durumlarda bölgedeki nüfusun çatismadan ve/veya ülkeden kaçmaya çalismasi olagandir. Bu durum, ülkeleri içinde zorla yerinden edilmis kisilerin (IDP) ve mültecilerin olusmasina neden olurken ayni zamanda bahsi geçen devletin sinirlari içindeki nüfusu korumakta basarisiz oldugunun, yani koruma sorumlulugunu (R2P) yerine getiremediginin önemli bir göstergesidir. Bu tür durumlarda, R2P çerçevesinde uluslararasi toplumun yalnizca vahset suçlarini durdurmaya yönelik degil, zorla yerinden edilmis kisileri korumaya yönelik de sorumluluklari vardir. R2P'nin üç sütunlu uygulama stratejisi çerçevesinde bu kisilerin korunmasinin nasil saglanabilecegini ele alan bu makalede, prensibin tamamlayici bir koruma çerçevesi ortaya koydugu savunulmaktadir. Anahtar Kelimeler: R2P, Zorla Yerinden Edilme, Koruma Rejimleri, Birlesmis Milletler, Vahset Suçlari During mass atrocities, the population in the region usually tries to escape from the conflict and/or country. While this leads to the emergence of IDPs and refugees, it is also an important indication of the state's failure to protect its population, i.e. its responsibility to protect (R2P). In such cases, the international community has a responsibility not only to stop the atrocity crimes, but also to protect the forcibly displaced persons. In this article analysing how these persons can be protected on the basis of R2P's three-pillar implementation strategy, it is argued that R2P provides a complementary protection framework. Keywords: R2P, Forced Displacement, Protection Regimes, United Nations, Mass Atrocity Crimes