Przedstawienie wyników łeczenia skojarzonego chorych na nowotwory jamy ustnej w ramach Zespołu Narządowego Nowotworów Głowy i Szyi w latach 1995 – 2000 w Instytucie Onkologii w Gliwicach.
Podmiotem ...analizy jest grupa 102 chorych; 70 (69%) mężczyzn i 32 (31%) kobiet w średnim wieku 54 lat chorych na raka jamy ustnej leczonych za pomocą chirurgii i pooperacyjnej radioterapii. Najczęstsza lokalizacją guza pierwotnego była część ruchoma języka i dno jamy ustnej oraz wyrostek zębodołowy żuchwy odpowiednio 48 (47%) i 27 (26%) chorych, a rozpoznanie raka płaskonabłonkowego postawiono w 93 (92%) przypadkach. Zaawansowanie guza pierwotnego postawione na podstawie badania klinicznego oraz metod obrazowych ustalono w największym odsetku jako T2 oraz T3; odpowiednio 41 (40%) i 33 (34%) chorych. U 42 (41%) chorych nie stwierdzono przerzutowo zmienionych węzłów chłonnych, a w 31 (30%) przypadkach zanotowano pojedyncze (N1) przerzuty do węzłów chłonnych szyi. U 26 (25%) chorych wykonano zabieg miejscowy usunięcia guza z marginesem zdrowych tkanek, u pozostałych 76 (75%) zabieg blokowy obejmujące ognisko pierwotne jak i węzły chłonne. Mikroskopowa radykałność leczenia chirurgicznego została potwierdzona w 55 (54%) przypadków, a średnia szerokość ocenionych w preparatach pooperacyjnych marginesów wyniosła 3.8 mm, przy średnio 3 ocenionych marginesach. Wszyscy chorzy poddani zostali pooperacyjnej radioterapii, którą rozpoczynano 56 dni po zabiegu. W 87 (86%) przypadkach zastosowano konwencjonalne frakcjonowanie dawki, u pozostałych frakcjonowanie przyśpieszone, do średniej dawki całkowitej 66. 6 Gy. 101 (99%) chorych zakończyło leczenie zgodnie z planem. Średni całkowity czas leczenia skojarzonego wyniósł 100 dni, a mediana okresu obserwacji 5 lat.
5-letnie odsetki wyleczeń miejscowych, przeżyć bezobjawowych oraz ca łkowitych wyniosło odpowiednio: 87%, 72% oraz 70%. Ana łiza jednowariantowa wykazała, iż zaawansowanie guza pierwotnego (T4) związane było ze znamiennie niższym prawdopodobieństwem wyleczenia miejscowego, a niekonwencjonalne frakcjonowanie dawki z obniżeniem odsetka przeżyć bezobjawowych (p<0.02). Wyniki przeprowadzonej w oparciu o model Coxa analizy wieloczynnikowej wskazaly, iż iłość usuniętych węzłów chłonnych, niższy odsetek zajęcia ich przez przerzuty nowotworowe a także konwencjonalne frakcjonowanie dawki promieniowania należy uznać za niezalezne czynniki mające wpływ na wyleczenie miejscowe jak i przeżycie bezobjawowe chorych. Zanotowano równiez niezalezny wpływ wysokosci dawki całkowitej promieniowania na wyższe prawdopodobieństwo przeżycia bezobjawowego.
Wyniki wlasne przemawiają za wysoką skutecznoscią łeczenia skojarzonego - chirurgii i pooperacyjnej radioterapii u chorych na nowotwory jamy ustnej. Przeprowadzona analiza wskazuje, że najważniejszymi czynnikami wpływającymi na wyniki leczenia skojarzonego chorych na raka jamy ustnej są miejscowe (T4) zaawansowanie guza pierwotnego, ilśćose usuniętych i zajętych przerzutowo węzłów chłonnych oraz sposób frakcjonowania i wielkość dawki całkowitej promieniowania jonizującego. Powyższe wyniki wskazują na konieczność scisłej współpracy chirurga, radioterapeuty jak i równiez patołoga oraz radiodiagnosty juz przywstępnym etapie płanowania łeczenia skojarzonego.
Przedstawienie metod śródtkankowej brachyterapi u chorych na nowotwory regionu głowy i szyi, oraz ocena wczesnych wyników i toksyczności tej metody leczenia.
Podmiotem analizy była grupa 24 chorych – ...16 (67%) mężczyzn i 8 (33%) kobiet – leczonych w latach 1999–2003. Mediana wieku chorych wyniosła 61 lat. Największą grupę stanowili chorzy na raka wargi oraz dna jamy ustnej – odpowiednio 14 (58%) i 5 (21%) chorych. W dwóch (12,5%) przypadkach·brachyterapię zastosowano do napromienienia loźy po wznowach węzłowych po uprzedniej teleradioterapii z powodu raka nosogardła (leczenie ratujące). U 12 (50%) chorych leczenie promieniami stosowano po zabiegach operacyjnych, w 5 (21%) po teleradioterapi („boost”). Leczenie śródtkankowe prowadzone było za pomocą drenów wprowadzonych w lożę po guzie lub okolicę przetrwałego nacieku po teleradioterapii. Wszystkie zabiegi przeprowadzane były w warunkach sali operacyjnej Zakładu Brachyterapii, w miejscowym (rak wargi), lub ogólnym znieczuleniu. Planowanie leczenia prowadzono przy zastosowano trójwymiarowego systemu planowania, Plato”. Mediana dawki wyniosła 33 Gy (zakres: 15 Gy–45 Gy) a średni czas leczenia – 5 dni (zakres:3–14 dni). Średnia objętość obszaru napromienianego wyniosła 15,7 cm
3 (zakres od 0,3 cm
3 do 52 cm
3). W 20 (83%) przypadkach podawano dwie dawki promieniowania w ciągu dnia, przy zachowaniu 6 godzinnej przerwy. Mediana okresu obserwacji wyniosła 25 miesięcy (zakres 36 – 838 dni).
Po dwuletnim okresie obserwacji żyje 21 (87,5%) chorych. Prawdopodobieństwa 2- letniego wyleczenia miejscowego i przeżycia bezobjawowego wyniosły 75% i 62%. U trzech chorych ujawniły się przerzuty odległe, po 60, 260 i 718 dniach obserwacji. 2- letni odsetek przeżycia całkowitego wyniósł 83%. U jednego chorego wystąpił ostry odczyn popromienny wymagający przedłużonej hospitalizacji.
Wyniki wstępne przemawiają za tym, że śródtkankowa brachyterapia jest użyteczną metodą w uzupełniającym leczeniu chorych na nowotwory regionu głowy i szyi po nieradykalnych zabiegach, oraz w przypadkach leczenia ratującego u chorych z węzłowymi wznowami raka płaskonabłonkowego po uprzedniej radykalnej radioterapii. Dzięki ścisłej współpracy chirurga, radio-i brachyterapeuty stanowi integralną część leczenia skojarzonego tych chorych.
Analysis contains 110 cases of oropharyngeal and 112 cases of nasopharyngeal cancers who were treated beetwen 1990–1998 in MSC Centre of Oncology-Institute, branch Gliwice.
Main part of ...histopatological findings in oropharyngeal area were squamous cancers, but undifferentiated type was slightly dominated than squamous in nasopharyngeal region.
More than half of cases in both localisations were locally advanced T3,T4 and similar, nearly 1/3 cases were without nodal metastases.
Comparisons beetwen mean tumor volumes indicate on bigger cancer volume, when primary tumor was located in oropharyngeal area, but mean nodal volume was much higher in nasopharyngeal cancer.
Kinetics of distant metastases were much higher in nasopharyngeal location of primary tumor especially in undifferentiated cases.
Radiotherapy was the main type of treatment which was realised in palliative and radical schedule with conventional and unconventional fractionation scheme.
Following clinical factors were underdone evaluation: T-stage and primary tumor volume, N-stage with amount and volume of nodes, conglomerates of nodes presence, M-stage, type of histological structure and treatment factors: tumor and nodal total doses and kind of fractionation.
Statistical methods which were used contained: single- and multivariate analysis and logistic regression model.
„Hierarchy of importance” of the factors which were analysed and their influences on treatment results are different in both localisations.
Aim of the study was to evaluate the role of postoperative external irradiation in the treatment of patients with high risk of local relapse of soft tissue sarcomas, as well as to evaluate the ...long-term results of this combined treatment. Data charts of the 77 patients with STS treated by surgery and postoperative external beam radiotherapy in Institute of Oncology in Gliwice during the period 1990–1999 has been reviewed. Extremity was the most frequent tumour site (75%), followed by trunk (10%), pelvis (7%), head and neck (4%) and retroperitoneal space (4%). Histological types included liposarcoma (27%), MFH (23%), fibrosarcoma (22%), neurosarcoma (12%), synovial sarcoma (8%) and others (8%). Only in 52% of patients the grade of the tumour was evaluated (G1–12 pts, G2–14 pts, G3–14 pts). Only 23 patients (30%) was treated by chemotherapy after local treatment. In majority patients were primary operated at general surgery departments, outside the reference centre with technique typical for benign tumours. Because of non-radical first surgical treatment and large number of early local recurrences in a whole group over 140 operations has been undertaken. Surgical margins were proven by histological procedures only in 29% of the patients. Long term OS, DFS and LC rates have been 64%, 56% and 69% respectively. Distant metastases have occurred in 30% of pts. during the first 2 years of observation. Prognostic factors have been evaluated in both univariate and multivariate analysis. The most important positive prognostic factors were as follows: radical surgical treatment and concomitant chemo-radiotherapy.
The first, often proven or suspected as non-radical, tumour excision is the most important and probably independent negative prognostic factor for tumour cure and patient survival. For such clinical situations secondary surgical approach as a wide excision is recommended. Because of a large number of cases in analysed material with single or multiple local relapses decision of adjuvant therapy has to be considered individually. It seems that in such clinical situation, postoperative radiotherapy or aggressive radio-chemotherapy in cases with no clinically detected local relapse gives the best chance for survival. The long time of anamnesis, several surgical treatments of tumour relapses with no sarcoma policy stress the need to establish the general national rules for diagnosis and adjuvant treatment of soft tissue sarcomas.
Celem pracy jest ocena skuteczności samodzielnego radykalnego leczenia promieniami chorych na zaawansowanego raka krtani (T3–4), w latach 1990–96 w Centrum Onkologii w Instytucie w Gliwicach oraz ...ustalenie rokowniczego znaczenia wielkości i umiejscowienia nowotworowych nacieków pozakrtaniowych i tracheostomii wykonywanej przed leczeniem.
Materiał kliniczny stanowi 296 przypadków zaawansowanego płaskonabłonkowego raka krtani leczonych radykalnie samodzielnym napromienianiem. Przedmiotem analizy jest grupa 221 przypadków raka nadgłośni (75%) i 75 przypadków raka głośni (25%). W grupie chorych na raka nadgłośni zanotowano następujące stopnie zaawansowania guza pierwotnego: 113 przypadków – T3 (51%) i 108-1.
T4 (49%), a w grupie chorych na raka głośni a w grupie chorych na raka głośni zanotowano u 11 chorych (15%). W przypadku naciekania raka poza krtań (T4) najczęściej był zajęty zachyłek gruszkowaty – 37 chorych (33%), prawie równo często dołek językowo –nagłośniowy i nasada języka - 34 chorych (30%), nacieki ścian gardła dolnego zanotowano u 10 chorych (9%), rozległe nacieki szerzące się od zachyłku gruszkowatego do nasady języka zanotowano u 7 chorych (6%). U 26 chorych (22%) podejrzewano naciekanie zrębu chrzestnego krtani. W 36 przypadkach (12%) z powodu duszności wykonano tracheostomię przed leczeniem, w tym przed leczeniem u 27 chorych (75%) na raka nadgłośni i u 9 chorych (25%) na raka głośni. Wszystkich chorych napromieniano w warunkach terapii megawoltowej Co60 standardową techniką 2 pól bocznych naprzeciwległych. Całkowitą dawkę promieniowania od 60 do 78 Gy frakcjonowano w sposób konwencjonalny. Średni czas trwania radioterapii wynosi 49 dni.
U 135 chorych (46%) zanotowano przerwę w trakcie radioterapii o średnim czasie trwania 3 dni. Ogółem w 3-letnim okresie obserwacji wyleczenie miejscowe zanotowano w 46% przypadków a przeżycie bezobjawowe w 41% przypadków, a przeżycie bezobjawowe w 41% przypadków. Prawdopodobieństwo miejscowego wyleczenia raka krtani dla obydwu lokalizacji było podobne i wynosiło 44% dla raka piętra górnego i 47,5% dla piętra środkowego krtani. W przypadku raka krtani o zaawansowaniu T4 prawdopodobieństwo wyleczenia zależało od lokalizacji i wielkości nacieku pozakrtaniowego. Najlepsze rokowanie było związane z podejrzeniem naciekania zrębu chrzestnego krtani i wynosiło 56% trzyletnich wyleczeń miejscowych, najgorsze wyniki leczenia zarejestrowano w przypadku rozległych nacieków szerzących się z krtani poprzez gardło dolne do gardła środkowego, 13,5% 3 letnich wyleczeń miejscowych. Konieczność wykonania tracheostomii przed radioterapią była zamiennie związana z najgorszymi wynikami, 3 letnie wyleczenie miejscowe u chorych z tracheostomą w przypadku raka nadgłośni wynosiło 4% a w raku głośni 11% oraz odpowiednio w grupie chorych bez tracheostomy, 52% i 53%.
Analiza wielowariantowa wykazała, że na złe rokowanie w wysoce znamienny i niezależny sposób wpływa tracheostomia wykonana przed leczeniem oraz wydłużenie całkowitego czasu radioterapii spowodowane przerwami w leczeniu.
1.
Wykonanie tracheostomii przed leczeniem promieniami zaawansowanego raka krtani (T3–4) oraz wydłużenie całkowitego czasu radioterapii jest znamiennie związane z gorszym rokowaniem leczenia promieniami raka krtani.
2.
Skuteczność leczenia raka krtani o zaawansowaniu T4 jest ściśle związana z wielkością i lokalizacją nacieków pozakrtaniowych.
Złe wyniki konwencjonalnej radioterapii chorych na zaawansowanego raka krtani skłaniają do poszukiwań alternatywnych metod leczenia, takich jak: radioterapia niekonwencjonalna (hiperfrakcjonowanie, przyśpieszone napromienianie) lub całkowita laryngektomia z uzupełniającą radioterapią.
Celem pracy jest ocena skuteczności leczenia promieniami na miejscowo zaawansowanego raka sutka.
Analizowano 83 chore na miejscowo zaawansowanego, nieoperacyjnego raka sutka w stopniu II i IIIA i III ...B wg WHO leczone w latach 1985–90 w Instytucie Onkologii w Gliwicach. Średnia wieku chorych wynosiła 53 lata. U 2 chorych stwierdzono raka sutka w stopniu zaawansowania T2NO, u 2 – T2NI, u 2-T3NO, u 12 T3NI, u 6 T3N2, u 8 T4NO, u 22 – T4N1, u 29 T4N2.
Wszystkie chore przed rozpoczęciem radioterapii poddano leczeniu systemowemu (harmonoterapii, chemioterapii). Średnia dawka w radioterapii na guz wyniosła 59,5 Gy. Po radioterapii radykalny zabieg operacyjny przeprowadzono u 28 chorych.. Mediana okresu obserwaeji wyniosła 38,5 miesiąca. Ogółem w analizowanej grupie zanotowano 41% 3-letnich przeżyć całkowitych i 18% bezobjawowych. 3-letnia wyleczalność miejscowa wyniosła 20%. Średni czas ujawniania się wznowy miejscowej u chorych,. u których uzyskano całkowitą remisję wyniósł 26,2 miesięcy. Czas do ujawniania przerzutów odległych wyniósł średnio 17 miesięcy.
Ogółem w analizowanej grupie zanotowano 41% 3-letnich przeżyć całkowitych i 18% bezobjawowych. 3-letnia wyleczalność miejscowa wyniosła 20%. Średni czas do ujawniania się wznowy miejscowej u chorych, u których uzyskano całkowitą remisję wyniósł 26,2 miesięcy. Czas do ujawnienia przerzutów odległych wyniósł średnio 17 miesięcy.
W analizie jednowariantowej znamienny związek z lepszymi wynikami leczenia (kryterium przeżycia bezobjawowego) zanotowano dla: napromieniania dawką powyżej 70 Gy, niższego stopnia klinicznego zaawansowania guza-T2-3, jego objętości poniżej 200 cm
3 oraz radykalności zabiegu operacyjnego. Jednak w wyniku analizy wielowariantowej (wg Coxa) jako znamiennie niezależny czynnik prognostyczny uznano jedynie stopie zaawansowania guza T.
Przypadki pierwotnie nieoperacyjnego raka podane indukcyjnej radio- i /ew. chemioterapii stanowią niejednorodną klinicznie grupę, w której decydujące znaczenie dla rokowania ma zaawansowanie guza nowotworowego.
There are many techniques and devices for measurement and recording of arterial blood pressure. Some of them allow (enable) additionally to observe the shape of a wave of arterial pressure, which can ...be regarded as one of the most important diagnostic parameters of human cardiovascular system. This paper presents a novel design and prototype of a new, non-invasive blood waveform measuring device. It expounds theoretical and experimental (including latest preliminary clinical) results obtained during several years of extensive investigations into blood pressure waveform measuring and monitoring problem. According to investigations performed in the laboratory and preliminary clinical evaluation, the sensor has linear steady-state characteristics and satisfactory dynamic properties. It is an efficient and accurate tool for blood pressure waveform monitoring and assessing the cardiovascular condition of the patients. The novelty of this solution is that the device is equipped with a pneumatic pressure sensor based on the pneumatic nozzle flapper amplifier principle with negative feedback. Due to such a technical solution, the device does not require any cuff, which remains an essential component of the majority of contemporary non-invasive blood pressure measurement devices; therefore, it can be used on the artery where the application of a cuff would be impossible (e.g., carotid artery). This advantage makes possible to obtain an accurate shape of blood pressure waveform with high fidelity, comparable to a direct measurement method. Moreover, during the measurement the device converts directly "pressure into pressure." Such a principle of operation makes possible to eliminate additional calibration (at the current stage of research we have eliminated the necessity of calibration in laboratory conditions).
After living kidney donation, a decrease of kidney function (described as estimated glomerular filtration rate eGFR) is observed in majority of donors. However, the loss is more significant in some ...patients without an explicable reason. The aim of this study was to identify quantitative parameters in computed tomography (CT) of the abdomen that would predict greater eGFR reduction after kidney removal.
One hundred and ten preoperative multiphase CT examinations of the abdomen of kidney donors were analyzed for the following renal parameters: cortex, parenchyma and pyramids volume, scarring thickness (low grade: <1 cm, high grade: >1 cm), cortical gaps, vascularisation, and cortex-to-aorta enhancement index (CAEI). The radiologic and biometric (eg, donor weight) parameters were correlated with eGFR (CKD-EPI formula) change between baseline and at discharge.
Donor weight was correlated with a loss of eGFR (P < .001). Kidney volumetric parameters including renal cortex and parenchyma volume, as well as renal artery cross-section area were associated with donor weight (r = 0.50 P < .001 and r = 0.39 P < .001). CAEI was correlated with a loss of eGFR (P = .003) and was related to the donor's sex in favor of men. Forty-one (37%) donors had an additional renal artery, which did not influence kidney function. No influence of cortical gaps or scarring on eGFR was observed.
CAEI may be a helpful tool in predicting greater short-term kidney function decrease after living kidney donation.
Male sex is the strongest risk factor of greater eGFR loss after kidney donation.
•Quantitative CT parameters are proposed for predonation evaluation of kidneys.•Cortex-to-aorta enhancement index positively correlated with eGFR decrease.•Renal quantitative CT parameters are correlated with donor's sex.
Summary
Esophageal atresia (EA) is a congenital defect of the esophagus involving the interruption of the esophagus with or without connection to the trachea (tracheoesophageal fistula TEF). EA/TEF ...may occur as an isolated anomaly, may be part of a complex of congenital defects (syndromic), or may develop within the context of a known syndrome or association. The molecular mechanisms underlying the development of EA are poorly understood. It is supposed that a combination of multigenic factors and epigenetic modification of genes play a role in its etiology.
The aim of our work was to assess the human gene expression microarray study in esophageal tissue samples. Total RNA was extracted from 26 lower pouches of esophageal tissue collected during thoracoscopic EA repair in neonates with the isolated (IEA) and the syndromic form (SEA).
We identified 787 downregulated and 841 upregulated transcripts between SEA and controls, and about 817 downregulated and 765 upregulated probes between IEA and controls. Fifty percent of these genes showed differential expression specific for either IEA or SEA. Functional pathway analysis revealed substantial enrichment for Wnt and Sonic hedgehog, as well as cytokine and chemokine signaling pathways. Moreover, we performed reverse transcription polymerase chain reaction study in a group of SHH and Wnt pathways genes with differential expression in microarray profiling to confirm the microarray expression results. We verified the altered expression in SFRP2 gene from the Wnt pathway as well as SHH, GLI1, GLI2, and GLI3 from the Sonic hedgehog pathway. The results suggest an important role of these pathways and genes for EA/TEF etiology.
