Amaç: Nitrik oksitin (NO) kemik iyileşmesi üzerindeki etkisi araştırıldı.
Çalışma planı: Erişkin ve aynı yaşta 20 adet Sprague-Dawley türü sıçanın femurlarında kritik büyüklükte segmental defekt ...modeli kullanıldı. Diafiz ortasında diafiz çapının yaklaşık iki katı büyüklüğünde (5 mm) standart defekt oluşturuldu. 23x3x4 mm boyutunda polietilen plak ve 1.2 mm çaplı piva çivileriyle stabil osteosentez yapıldı. Defekt bölgesi greftlenmesinde kontrol grubunda aynı tür sıçanın femur ve tibialarından elde edilen demineralize kemik matriksi (DKM), deney grubunda ise NO'nun depo şekli gibi davranan nitrozoalbumin ile muamele edilen DKM kullanıldı. Ameliyattan sonra 1, 3, 5, 6 ve 10. haftalarda yapılan radyolojik değerlendirmelerde kallus oluşumu ve kaynama üç ayrı gözlemci tarafından değerlendirildi.
Sonuçlar: Radyolojik değerlendirmede gözlemciler arası güvenilirlik için korrelasyon katsayısı anlamlı (r=0.97) bulundu. Onuncu haftada kontrol grubunda hiçbir hayvanda %100 kallus oluşumu ve kaynama görülmezken, deney grubunda iki hayvanda %100'e yakın kallus oluşumu, altı hayvanda kaynama gözlendi. Yeni kemik oluşumu görülen ortalama defekt alanı kontrol grubunda %43, deney grubunda %83 bulundu. Her iki gruptaki kemik oluşumuna ait veriler değişkenlerin parametrik olmayan analizi (Kruskal-Wallis H Testi) yöntemiyle değerlendirildi ve fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=0.022).
Çıkarımlar: Kırık iyileşmesinin erken döneminde ortama verilen NO'nun iyileşmeyi ve yeni kemik oluşumunu olumlu yönde etkilediği görüldü.
Methods:Twenty adult Sprague-Dawley rats were used in a critical-size, segmental femoral defect model. A standard 5 mm segmental defect, approximately twice the diameter of the diaphysis, was created in the middle of the shaft. A polyethylene plate (23x3x4 mm) and L3-size postdental screws (1.2 mm in diameter) were used for rigid fixation. The defect was grafted using demineralized rat-bone (femur and tibia) matrix (DBM) in the control group, and DBM treated with nitrosoalbumin (an active NO congener) in the study group. Serial radiographs were obtained at 1, 3, 5, 6, and 10 weeks postoperatively. Bone formation and union were scored by three independent observers. Results: The interobserver reliability study for radiographic scoring yielded an intraclass correlation coefficient of r=0.97. At the end of the 10th postoperative week none of the rats in the control group had 100% callus formation and union, whereas nearly 100% callus formation and union were observed in two and six study animals, respectively. Similarly, the calculated median values for the defect area occupied by new bone were 43% and 83% in the control and study groups, respectively. Analysis of data on bone formation showed a statistically significant difference between the two groups (Kruskal-Wallis H test, p=0.022). Conclusion: Significant difference in radiologic results suggest that NO may promote healing and new bone formation when given in the early phase of bone healing.
bileşik
olarak, üzüm, fındık, kırmızı şarap ve çeşitli yiyeceklerde çok bulunmaktadır.
Resveratrol, antiinflamatör, antioksidan ve antikanser özellikleri
vardır. Bu çalışmada İnsan Epidermoid Larinks ...HEp-2 hücre serisinde, resveratrolün
apoptotik etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: İnsan Epidermoid Larinks kanseri HEp-2 hücre serileri
üretildi ve sonra farklı doz ve sürelerde resveratrolün etkisine maruz
bırakıldı. Daha sonra apoptotik hücre ölümleri, yapısal değişiklikler DNA
fragmantasyon metotları ile belirlendi.
Bulgular: Resveratrolün doz ve süreye bağımlı olarak HEp-2 hücre dizilerinde
hücre ölümünü uyardığı, morfolojik ve internükleosomal DNA fragmantasyon
deneyleri ile gösterildi.
Sonuç: Resveratrolün HEp-2 hücre dizilerinde apoptotik etkisi, belirli kanser
türlerindeki tedavilerde yardımcı olabileceğini göstermektedir.
EPIDERMOID LARYNX CARCINOMA CELL LINE HEp-2
Purpose: Resveratrol (trans-3,4',5-trihydroxystilbene) is a naturally occurring
polyphenolic compound highly enriched in grapes, nuts, red wine, and
a wide variety of food sources. Resveratrol has anti-inflammatory, antioxidant,
and anticancer properties. In this study, Human Epidermoid Larynx
HEp-2 cell lines were used to examine the apoptotic effect of resveratrol.
Materials and Methods: Human Epidermoid Larynx HEp-2 cell lines were
cultured and then exposed to different concentrations of resveratrol for various
periods. After treatments, apoptotic cell deaths were determined using
morphological changes and DNA fragmentation methods.
Results: Our data show that resveratrol induces dose- and time-dependent
death of HEp-2 cells, as measured morphologically and by internucleosomal
DNA fragmentation assay.
Conclusion: Our data suggest that the apoptotic effect of resveratrol on
HEp-2 cell lines may be useful for the treatment of certain types of cancer.
Programlı hücre ölümünün kalp yetmezliğindeki yeri DUMAN, Belgin, Süsleyici; ÖZTÜRK, Melek; TÜRKOĞLU, Çavlan
Türkiye klinikleri. Türkiye klinikeri journal of medical sciences. Tıp bilimleri dergisi,
2005, Letnik:
25, Številka:
1
Journal Article
Odprti dostop
Günümüzde insidansı giderek artan kalp yetersizliğinde programlı hücre ölümü olarak bilinen apoptozun moleküler ve biyokimyasal mekanizması henüz tam olarak aydınlatılamamıştır. Apoptoz aktif hücre ...içi haberleşme, hücreler arası yüzey teması kaybı, hücre büzüşmesi, DNA fragmantasyonu ve fagositoz ile karakterizedir. Apoptozun kalp yetersizliğinin fizyolojik ve patofizyolojik süreçlerinde önemli görevler üstlendiği mevcut bilgiler ile desteklenmektedir. Kalp yetersizliğinde kardiyomiyosit apoptozunu tetikleyen pek çok faktör bulunmaktadır. Ancak apoptotik süreçteki patofizyolojik uyaranlar ve etki mekanizmaları hakkında yanıt bekleyen sorular vardır. Bu nedenle apoptozu önlemeye yönelik terapide doğru hedefleme için, apoptoz inhibisyonunun kalp yetersizliğini geciktirdiği ya da önlediği kesin olarak bilinmediğinden ileri düzeyde moleküler ve farmokogenomik çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.
The molecular and biochemical mechanisms of programmed cell death, also known as apoptosis, have not yet to be fully elucidated. Apoptosis is characterized by active intracellular communication, loss of cellular attachment, cell shrinkage, DNA fragmentation and phagocytosis. Recently accumulated evidence indicates that apoptosis is involved in both physiological and pathophysiological processes of heart failure. Many factors have been identified that induce cardiomyocyte apoptosis during heart failure. However, many questions remain to be answered regarding the pathophysiological triggers of apoptosis and their mechanisms. As such, due to the incipient state of research regarding the question as to whether apoptotic inhibition delays or prevents heart failure, it appears advanced molecular and pharmaco-genomic studies will be essential in identifying potential targets in prospective therapies for the prevention of apoptosis.
Amaç: Testis dokusu, iyonizan radyasyona en yoğun apoptotik yanıt veren dokulardan biridir. Amifostin kanser ilaçları ve radyasyonun yan etkilerini önleyen bir ajandır. Bu çalışmada amifostinin, ...radyasyona maruziyet sonucu sıçanların testiküler germ hücrelerinde meydana gelen apoptotik ölümler üzerindeki etkisi TUNEL (terminal deoxynucleotidyl transferase-mediated dUTP-biotin nick and labelling assay) yöntemi kullanarak değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntemler: Ortalama ağırlıkları 250 gr olan 34 adet erişkin Sprague-Dawley cinsi erkek sıçan çalışma gruplarında 12'şer adet, kontrol grubunda 10 adet olmak üzere toplam 3 gruba ayrılmıştır. Radyasyon Theratron 780-C Co60 teleterapi cihazı ile tüm batın ve testislere 2 Gy olarak verilmiştir. Birinci gruptaki sıçanlara sadece radyasyon, ikinci gruptaki sıçanlara radyasyondan 15 dk. önce 200 mg/m2 amifostin intraperitoneal olarak uygulanmış, kontrol grubundaki sıçanlara ise ne radyasyon ne de amifostin uygulanmıştır. Sıçanlar radyasyondan 10 hafta sonra histolojik ve immun-histokimyasal değerlendirme için sakrifiye edilmiştir. Apoptozun saptanmasında TUNEL (terminal deoxynucleotidyl transferase-mediated dUTP-X nick end labelling assay) yöntemi kullanılmıştır. Histolojik değerlendirmelerin ardından Apoptotik İndeks (Aİ) yüzdeleri, hazırlanan her bir kesitte rastgele odaklanan 10 ayrı seminifer tübülün değerlendirilmesiyle elde edilmiştir. Bulgular: Kontrol grubundaki normal seminifer tübüllerde düşük oranlarda gözlenen apoptoz, spontan apoptoz olarak değerlendirilmiş olup bu grupta ortalama Aİ oranı %1.8'dir. Radyasyon verilmesinden on hafta geçmiş olmasına rağmen 2 Gy sonrasında her iki çalışma grubunda da yoğun apoptotik yanıtlar gözlenmiştir. Ortalama Aİ oranları sadece radyasyon uygulanan grupta %42, radyasyon öncesinde amifostin uygulanan grupta %37 olarak hesaplanmış olup iki çalışma grubunun Aİ'leri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmemiştir. Sonuç: Radyasyondan 15 dk. önce intraperitoneal olarak verilen amifostin, sıçanlarda radyasyonun indüklediği germ hücresi apoptozuna karşı bir koruyuculuk göstermemektedir.
Objective: Testicular tissue produces an extensive apoptotic response to irradiation. Amifostine is a chemoprotectant that is used to prevent some of the side effects of chemotherapy (cisplatin) or radiation therapy. The purpose of this study was to evaluate the efficacy of amifostine on radiation-induced apoptosis of testicular germ cells using the TUNEL (terminal deoxynucleotidyl transferase-mediated dUTP-biotin nick and labelling assay) method. Material and Methods: Thirty-four male Sprague-Dawley rats with a median weight of 250 grams were grouped into three groups, comprised of 12 rats in each of 2 study groups and 10 rats in a control group. Irradiation was applied with a Theratron 780-C Co60 teletherapy machine. A single fraction of 2 Gy was given to the whole abdomen and testes. The first group received 2 Gy radiotherapy alone, while the second group received 200 mg/m2 amifostin intraperitoneally 15 minutes prior to irradiation. The control group received neither radiation nor amifostine. The rats were sacrificed 10 weeks after irradiation for immunohistological evaluation. TUNEL (terminal deoxynucleotidyl transferase-mediated dUTP-biotin nick and labelling assay) was used to identify apoptosis. Apoptotic indices (AI) were obtained by evaluating ten separate seminiferous tubules on each slide randomly. Results: A low rate of AI (1.8%) observed in the control group was evaluated as spontaneous apoptosis. Although the interval after irradiation was 10 weeks, both groups receiving 2 Gy exhibited intense apoptotic responses. The mean AI was 42% in the radiation alone group and 37% in the radiation plus amifostine group. There was no statistically significant difference between the AI's of the study groups. Conclusion: Intraperitoneal administration of amifostine, 15 minutes prior to irradiation, did not prevent radiation-induced germ cell apoptosis in rats.
Propolis bal arıları tarafından kovanda üretilen doğal bir üründür. Çeşitli bitkilerin yaprak, gövde ve tomurcuklarından işçi arılar tarafından toplanıp kovanda biriktirilen propolisin antiseptik, ...antibakteriyal, antiinflamatuar, immünmodülatör, antioksidan, antimutajenik ve sitotoksik etkileri bilimsel çalışmalarda kanıtlanmıştır. Ancak, akut lenfoblastik lösemi hücre dizisi olan CCRF-CEM ile yapılmış çalışma bulunmamaktadır.
Bu çalışmada; propolisin CCRF-CEM hücre dizisinde sitotoksik ve apoptotik özellik gösterip göstermediğinin araştırılması hedeflenmiştir. Sitotoksisitenin değerlendirilmesi için Tripan mavisi yöntemi ve XTT yöntemleri kullanılmış, apoptozisin değerlendirilmesi için ise, apoptozis esnasında açığa çıkan oligonükleotidlerin saptanması esasına dayalı Eliza yöntemi ve apoptotik cisimciklerin flüoresan mikroskopta görüntülenmesini sağlayan Akridin Oranj - Etidyum Bromid boyama tekniği kullanılmıştır. Propolisin sitotoksik etkisinin saptandıktan sonra, propolisin etken maddelerinden Sinamik asit ve CAPE (Kafeik asit fenetil ester)' in sitotoksik özellikleri aynı yöntemlerle değerlendirilmiştir. Sinamik asit herhangi bir sitotoksik etki göstermez iken CAPE' nin doz ve zamana bağımlı olarak sitotoksik etki gösterdiği ve IC5o dozunun 1 uM olduğu tespit edilmiştir. Akridin Oranj - Etidyum Bromid boyama yöntemleri ile CAPE' nin aynı hücre dizisinde apoptozise neden olduğu bulunmuştur.
CAPE, normal hücreler üzerinde düşük toksisiteye sahip, yeni antimetastatik ve antianjiyojenik ajan olarak değer taşıdığından bu sonuçlar akut lenfoblastik lösemi tedavisinde propolis ve özellikle CAPE' nin kullanılabilmesine yönelik yeni bir pencere açmıştır.
Propolis is one of the nature- based products, which is produced by honeybees in hives. It is collected by honey bees from leaves, trunk and bud of several different plants. Propolis has antiseptic, antibacterial, anti-inflammatory, immu-nomodulatory, antioxidant, antibiotic, antimutagenic and cytotoxic effects which are proven in scientific studies. There has been no study in CCRF-CEM cell line with propolis and its components in the literature. The aim of this study is to investigate the cytotoxic and apoptotic effects of propolis and its components in CCRF-CEM cell line.
Trypan blue dye exclusion test and XTT methods are used to evaluate the cytotoxicity and ELISA based on detection of oligonucleotids which can be seen during apoptosis. Acridine orange / Ethidium Bromide dye technique based on detection of apoptotic bodies with Fluorescent microscope were used to evaluate apoptosis. After detection of cyto-toxic effect of propolis, the cytotoxic effect of. Cinnamic acid and CAPE which are the effective components of propolis, were evaluated with the same methods. While cinnamic acid didn't have any cytotoxic effect, CAPE had dose and time dependent cytotoxicity and had 1 /jM IC50 in CCRF-CEM cell line. ELISA and Acridine Orange / Ethidium Bromide dye methods revealed that CAPE induced apoptosis in the same cell line.
Since CAPE is a new chemotherapeutic and antitumoral agent with very less toxic effects on normal tissues, these results opened a new horizon for use of propolis in the treatment of acute lymphoblastic leukemia.
İskemi sonucu retinda oluşan hasarın bölgesel farklılıkları YURTSEVEN, Mine; ÖZBİLGİN, Kemal; TOPRAK, Verda ...
Türkiye klinikleri. Türkiye klinikeri journal of medical sciences. Tıp bilimleri dergisi,
2001, Letnik:
21, Številka:
4
Journal Article
Odprti dostop
Amaç: Retinanın herhangi bir nedenle iskemi ile karşılaşması körlükle sonuçlanabilmektedir. İskemi sonrası retinada ortaya çıkan değişiklikler, iskeminin şiddetine, ve süresine bağlı olarak ...farklılıklar gösterebilmektedir. Kontrollü şiddette uygulanan iskeminin retinada oluşturduğu değişikliklerin bilinmesi, iskemik hasarda mekanizmaların açıklanmasına ve iskemiye karşı koruyucu önlemlerin geliştirilmesine yardımcı olabilir. Bu çalışmada, intraoküler basınç uygulayarak oluşturulan iskeminin, retina üzerine olan etkileri ve bu etkilerin bölgesel farklıklarının incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: 20 adet erişkin erkek sıçan alındı ve 2 eşit gruba ayrıldı. Birinci grup sıçanların sağ göz ön kamaralarına enjektörle girildi ve 60 dakika süre boyunca 150 mmHg basınç uygulandı. İkinci (sham) gruba ait hayvanların sağ göz ön kamarasına girildi, basınç uygulanmadı. Her grubun sol gözleri ise kontrol grubu olarak değerlendirildi. Deneylerden hemen sonra alınan gözler ışık ve elektron mikroskobik incelemeler için iki parçaya ayrıldı. Işık mikroskobik incelemeler için ayrılan doku Hematoksilen-Eosin ile boyandı. Bu preparatlarda retina tabakalarının (ganglion hücre, iç pleksiform, iç çekirdek, dış çekirdek ve foto reseptör tabakası) kalınlıkları periferik ve merkezi bölgelerde ayrı ayrı ölçüldü ve retinanın tüm kalınlığına oranları hesaplandı. Elektron mikroskobik inceleme için ayrılan doku örnekleri epon bloklar haline getirildi ve retina tabakaları incelendi. Bulgular: Kontrol ve iskemik grubun retinalarının istatistiksel karşılaştırılmasında iskemik grubun iç pleksiform tabakasında belirgin incelme olduğu tespit edildi (p<0.05). Bu incelme retinanın periferik bölgesinde, merkezdekinden çok daha (p<0.001) anlamlı bulundu. Ultrastrüktürel incelemede iskemik gruba ait doku örneklerinde ganglion hücre tabakasında ve dış çekirdek tabakasında bulunan hücrelerin normal yapılarını koruduğu, buna karşılık iç çekirdek tabakasında apopitotik kriterlere uyan hücrelerin varlığı dikkat çekici bulundu. Sonuç: İç pleksiform tabakada incelme olarak ortaya çıkan iskemik değişikliklerin, retinanın periferik bölgesinde daha belirgin olduğu, bunun iç çekirdek tabakadaki hücrelerin apopitozis yolu ile azalmasına bağlı olduğu tespit edildi. Herhangi bir nedenle iskemiye maruz kalan retinanın periferik bölgesinin öncelikli olarak incelenmesinin, iskemik hasarın belirlenmesi ve komplikasyonların önlenmesi açısından önemli olabileceği sonucuna varıldı.
Purpose: Retinal pathology due to ischemia may result with blind eye. Alterations in ischemic retina depends on differences in ischemic duration and magnitude. To know the alterations in the retina due to ischemic injury may help to explain the pathogenic mechanisms and to improve the prevention of the damage. In this study, we aimed to investigate the effect of ischemia on the cells of retina and the alterations of the regional differences in ischemic retina. Materials and Methods: Twenty male rats were divided into two equal groups. In the first group, intraocular pressure was raised to 150 mmHg with cannulation of the anterior chamber. In the second group (sham) cannulation was performed but the eye was not pressurised. The left eyes of each animal were served as controls. Immediately after the experimental procedure, the animals were sacrificed and the eyes were enucleated for electron microscopic and light microscopic evaluation. The specimens for the light microscopic evaluation were stained with Hematoxilen-Eosin. The thickness of the ganglion cell layer, inner plexiform layer, inner nuclear layer, outer nuclear layer, and photoreceptor layer were measured in the periphery and the central part of the retina and their ratio to total thickness of the retina was calculated. Results: It was found that the inner plexiform layer was significantly (p<0.05) thinner in the experimental group than the sham group. The peripheral inner plexiform layer was more significantly (p<0.001) thinner than the central inner plexiform layer in the experimental group. The cell morphology was found as normal in the ganglion cell layer and outer nuclear layer. However, it was interesting to note that a few cells in inner nuclear layer were determined as apoptotic according to ultrastructural criteria. Conclusion: It was concluded that the ischemic damage occurred as thinning of inner plexiform layer was more effective in the peripheral retina and the reason for this result may due to death of cells in the inner plexiform layer by apoptotosis. This result is important for the early diagnosis and treatment of ischemic damage in the retina.
