Przekazy determinacji wiary apostolskiej wskazują bezpośrednio lub pośrednio na pierwszego, na tego, którego Apostołowie nauczali nowej religii i który jest nową religią. W Piśmie Świętym słowa ...wyraźnie wskazujące na prymat Jezusa Chrystusa i przynależne do nich określają od słów „pierwszy”. Odwołanie się do greckiego tekstu S. Pisarka dowodzi zasadności posługiwania się tytułem „Jezus ewangelizujący”. Ze względu na Osobę Jezusa Chrystusa uzasadnione jest posługiwanie się tytułem, który dosłownie nie istnieje w Nowym Testamencie – „Jezus ewangelizator”. Logiczne powiązanie słów wskazujących na pierwszeństwo Jezusa Chrystusa z tytułem „Jezus ewangelizator” skutkuje kolejnym tytułem wypowiedzianym przez papieża Jana Pawła II – „Pierwszy ewangelizator”. W rezultacie można przyjąć, że zasadne jest posługiwanie się dwoma nie zawartymi w Biblii, lecz wyrastającymi z Pisma Świętego tytułami Jezus z Nazaretu – „Pierwszy ewangelizator i katecheta”.
Niniejszy artykuł jest próbą ukazania relacji między znakami czynionymi przez Jezusa a wiarą człowieka na podstawie czwartej ewangelii. W pierwszym etapie autor dokonuje analizy biblijnego słowa ...,,znak”. Twierdzi, że ze względu na głębszy sens nie należy go utożsamiać z cudem. W Biblii „znak” odnosi się do aktu Bożej interwencji, mającego na celu doprowadzenie człowieka do wiary. Dalsze analizy ujawniają specyficzne rozumienie słowa „znak” w rozumieniu czwartego ewangelisty. Znaki uczynione przez Jezusa nie narzucają człowiekowi wiary, ale do niej zapraszają. Kluczową rolę odgrywa tu dobra wola i otwartość ze strony człowieka.
W niniejszym artykule została przeprowadzona analiza słów Jezusa o zniszczeniu i odbudowie świątyni zawartych w J 2,19. Na początku przeanalizowano znaczenie słów „burzyć” i ,,odbudować”. Wykazano, ...że nie mają one sensu fizycznego zniszczenia świątyni, oznaczają śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Następnie ukazano, że słowo ,,świątynia” zostało w tym miejscu użyte w odniesieniu do ciała Jezusa jako nowej przestrzeni obecności Boga. Przeprowadzone analizy wykazały, że słowa Jezusa należy rozumieć głębiej niż polecenie zniszczenia świątyni w Jerozolimie. W tych słowach Jezus przepowiedział swoją śmierć i zmartwychwstanie i wskazał, że od tej pory nie świątynia z kamienia, ale Jego ciało jest nowym miejscem obecności Boga.
Autor artykułu, analizując Mateuszową perykopę o działalności Jana Chrzciciela (3,7-12), a w niej szczególnie jego mowę przejętą ze źródła Q, dochodzi do wniosku, że w sekcji o działalności Jana ...(3,1-17), Ewangelista, perykopą 3,7-12, przygotowuje opowiadanie o chrzcie Jezusa (3,13-17). W kontekście całej ewangelicznej narracji Ewangelista wskazuje, już na etapie zapowiedzi Jego przyjścia, największych Jego wrogów oraz Jego eschatologicznego dzieła zbawienia. Są nimi całe religijne elity Synagogi i Świątyni wraz z ich „tradycją starszych’, a wśród nich przede wszystkim faryzeusze i saduceusze jako jej najgorliwsi zwolennicy i egzekutorzy od podległego im ludu. W „tradycji starszych” Mateusz widzi źródło wrogości i fundamentalną przyczynę odrzucenia Jezusa Mesjasza i Syna Bożego. Dlatego w jego narracji zarówno Jan, jak i Jezus wzywają religijne elity do radykalnej metanoi, czyli jej odrzucenia i wejścia na drogę sprawiedliwości, tj. na drogę wypełniania woli Boga przekazywanej teraz przez Jezusa, a później przez zbudowany przez Niego Kościół (4,17.18-22; 9,9; 23,1-12; 28,16-20). Najwyższą racją, która powinna skłonić ich do natychmiastowego wejścia na drogę metanoi jest sąd Boga nad ludem Izraela, a przede wszystkim nad nimi jako jego pasterzami. Dokonuje się on już teraz, w zbawczej działalności Jego Syna i Mesjasza. Tylko przyjęcie daru zbawienia i życie Dobrą Nowiną w zbudowanym przez Niego Kościele dla wszystkich narodów może uchronić ich przed odrzuceniem i pozbawieniem przywileju narodu wybranego oraz godności prawdziwych dzieci Abrahama, przedłużyć w nim możliwość kontynuowania misji Patriarchy – jako „verus Israel”, wzoru bezwarunkowej i szczerej wiary w Boga oraz zawierzenia Jego woli.
Tekst dotyczy chrześcijańskiego rozumienia pojęcia “apokalipsy”. Autor prezentuje oryginalny sposób odnowy eschatologicznego myślenia w świecie współczesnym. Aktualne wydarzenia, ruchy społeczne ...i ideologie postrzegane są często jako fenomeny o charakterze apokaliptycznym, ponieważ powodują lęk, beznadzieję i fałszywe rozumienie Boga. W artykule jest podejmowana kwestia myślienia apokaliptycznego w pierwotnym Kościele, którego istotą jest wiara w zmartwychwstanie i powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Na podstawie teologicznej analizy apokaliptycznej doktryny pierwotnego Kościoła i Apokalipsy św. Jana, autor proponuje metodę przeciwdziałania lękom ludzi XXI wieku. Lekiem na wszystkie lęki jest nadzieja, która stanowi element konstytutywny chrześcijańskiego myślenia apokaliptycznego.
Tekst dotyczy chrześcijańskiego rozumienia pojęcia “apokalipsy”. Autor prezentuje oryginalny sposób odnowy eschatologicznego myślenia w świecie współczesnym. Aktualne wydarzenia, ruchy społeczne i ideologie postrzegane są często jako fenomeny o charakterze apokaliptycznym, ponieważ powodują lęk, beznadzieję i fałszywe rozumienie Boga. W artykule jest podejmowana kwestia myślenia apokaliptycznego w pierwotnym Kościele, którego istotą jest wiara w zmartwychwstanie i powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Na podstawie teologicznej analizy apokaliptycznej doktryny pierwotnego Kościoła i Apokalipsy św. Jana, autor proponuje metodę przeciwdziałania lękom ludzi XXI wieku. Lekiem na wszystkie lęki jest nadzieja, która stanowi element konstytutywny chrześcijańskiego myślenia apokaliptycznego.
Siostra Faustyna Helena Kowalska (1905–1938) jest jedną z największych mistyczek dwudziestego wieku. Jej teksty zanotowane w Dzienniczku i Listach są świadectwem życia wewnętrznego i przeżyć ...mistycznych. Sekretarka Bożego Miłosierdzia podała jasne kryteria rozeznawania duchów i postępowania wobec szatana – przeciwnika zbawienia człowieka. Święta ukazała potrzebę i głębię sakramentu pokuty i pojednania, który jest zarazem najskuteczniejszym remedium na niszczycielską siłę ducha złego. Ona dostrzegała niezwykłe działanie Trójcy Przenajświętszej w tym sakramencie, co było dla niej naturalną i realną rzeczywistością, której doświadczała w całym swoim życiu.
Kryzys europejskiej cywilizacji objawia się w kryzysie człowieczeństwa, kryzysie sumienia, w prawnie usankcjonowanym przekreśleniu życia. Dodatkowo wielu kompromituje chrześcijaństwo brakiem ...zastosowania zasad moralnych w codziennym życiu. Warto więc podjąć spór o wartości fundamentalne, na których wznoszony jest gmach struktury społeczeństwa i jego kulturowy firmament. Kształtowanie dojrzałych postaw ludzkich i chrześcijańskich stanowi współcześnie wielkie wyzwanie. Aby temu procesowi podołać, należy ukazać istotę chrześcijańskiej pedagogii, wskazać na fundamentalną rolę sumienia w wychowaniu oraz dostrzec poważne zagrożenie ukryte w manipulacji. Powyższe zagadnienia, w skrótowej oczywiście formie, stanowią strukturę tego artykułu.
Księga Jonasza porusza ważny w środowisku judaistycznym problem prawa również pogan do nadziei zbawienia, jakim cieszą się Żydzi. Protagonistą historii ilustrującej ten ciągle aktualny problem jest ...prorok imieniem Jonasz, którego Bóg obarczył misją głoszenia Niniwitom konieczności nawrócenia jako warunku ocalenia. Próba Jonasza uchylenia się od tej misji – nie wierzył, by Niniwici wzięli sobie do serca jego apel – się nie powiodła. Ponieważ miasto się nawróciło, a Jonasz miał to za złe Bogu, że historia toczy się nie po jego myśli, Bóg posłużył się krzewem rycynusu, aby przekonać niesfornego proroka, że Jego intencją jest, aby grzesznik – czy Żyd, czy poganin – się nawrócił i żył. Historia Jonasza, właściwie nowela o wydźwięku satyrycznym, piętnuje ciasnotę myślenia współczesnych autorowi rodaków, którzy – być może pod wpływem reformy Ezdrasza-Nehemiasza – wyznawali rygorystyczny separatyzm Judejczyków i pogan. Problem był aktualny i w czasach Chrystusa, skoro w swojej polemice z faryzeuszami przywołał On postać Jonasza. Pierwotny Kościół odczytywał tę księgę już w świetle zmartwychwstania Jezusa, podczas gdy wyznawcy judaizmu nie chcieli jej uznać jako dowodu boskiej i mesjańskiej Jego misji. W świetle wypowiedzi Jezusa Księga Jonasza jest wezwaniem do kierowania się przesłankami wiary zawartymi w historii zbawienia, do osobistego nawrócenia nie tylko od grzechów, ale i od ciasnoty myślenia, wreszcie, że ocalenie/zbawienie może zapewnić dopiero uznanie Go jako Zbawiciela, czego rękojmią jest „znak Jonasza” czyli Misterium Paschalne.
Z bogatego materiału badawczego dotyczącego męża Maryi – Józefa, autor starał się wydobyć najważniejsze dane dotyczące jego „biografii” (od narodzin Jezusa w Betlejem do śmierci Józefa) i przedstawić ...jego relacje z Maryją i z Jezusem. Chodziło o to, aby ukazać jaki obraz Józefa funkcjonował w mentalności ludzi tamtych czasów. Odpowiadając na to pytanie, można powiedzieć, że był to obraz wielobarwny: z jednej strony Józef ukazywany jest jako człowiek sprawiedliwy, mądry, ufny i pobożny, z drugiej natomiast, jako ktoś targany wątpliwościami, podejrzliwy i lękliwy. Można przypuszczać, że był to zabieg celowy, aby ukazać go jako zwykłego człowieka, z cnotami i słabościami, po to, aby uwiarygodnić jego świętość i jego przesłanie. Jakie to przesłanie? Takie, że nawet będąc blisko Boga można przeżywać „noce ducha”: rozterki, cierpienia, pokusy, sytuacje po ludzku bez wyjścia. Pokładając jednak – jak św. Józef – całkowitą ufność w Bogu, można mieć niezawodną nadzieję, że Bóg nie opuści swego sługi.
PDF
