Cilj: Cilj rada je prikazati slučaj Purtscherove retinopatije, rijetke hemoragijske i vazookluzivne vaskulopatije koju obilježava nagli značajni pad vida povezan s teškom traumom glave bez značajne ...ozljede oka. Može se javiti i u sklopu nekih netraumatskih stanja i tada se naziva retinopatija slična Purtcherovoj. U većini slučajeva javlja se bilateralno, dok je rjeđa unilateralna pojava. Budući da još uvijek ne postoje službene smjernice za liječenje Purtscherove retinopatije, ona svakako predstavlja izazov za kliničare. Prikaz slučaja: 28-godišnji muškarac požalio se na izrazito pogoršanje vida lijevog oka dva dana nakon traume glave zadobivene pri padu s motocikla. Detaljnim oftalmološkim pregledom ustanovljen je uredan nalaz očne pozadine desnog oka, dok su lijevo ustanovljene promjene papile vidnog živca, te krvarenja i blijede, jasno ograničene zone retine (Purtscherove mrlje) te pamučasti eksudati. Idući korak uključivao je kompjutoriziranu tomografiju orbita, optičku koherentnu tomografiju makula i vidnog živca, fluoresceinsku angiografiju i perimetriju te je postavljena konačna dijagnoza Purtscherove retinopatije, a u konzultaciji s neurokirurgom uvedena je pulsna terapija metilprednizolonom. Gotovo potpun oporavak vida i promjena na očnoj pozadini postignut je za 3 mjeseca. Zaključci: Purtscherova retinopatija razmjerno je rijetka bolest, a jednostrano pojavljivanje još je i rjeđe. Nema egzaktnih smjernica za liječenje ove bolesti, naime, neki autori navode poboljšanje nakon terapije metilprednizolonom, a neki su zabilježili i određeni stupanj oporavka bez liječenja. Svakako je potrebno sistematsko praćenje slučajeva koji se pojave te razmjena iskustava u svrhu preciznijeg određivanja adekvatne, eventualno i nove terapije.
Aim: To present a case of Purtscher's retinopathy, rare haemorrhagic and vasoocclusive vasculopathy characterized by sudden blindness associated with severe head trauma with non-ocular trauma. It can occur in the complete absence of trauma and the term Purtscher-like retinopathy is used. In most cases it occurs bilaterally, less common unilateral occurence. Since there are still no official guidelines for Purtscher's retinopathy treatment, it represents a challenge. Case report: A 28-year-old male patient who had head trauma secondary to motorcycle accident was referred to our Clinic two days after the trauma for left unilateral visual loss. The patient underwent a detailed ophthalmological examination with no remarkable signs on the right eye and changes of optic nerve head and retinal hemorrhages, multiple white retinal patches (Purtscher's flecken) and cotton wool spots on the left eye. The next step including orbital computerized tomography , macular and optic nervae head optic coherent tomography, fluorescein angiography and perimetry was performed and the patient was finally diagnosed as Purtscher's retinopathy. After consultation with neurosurgeon the patient was treated with pulse methylprednisolone. Almost complete recovery of vision and retinal changes was achieved in 3 months. Conclusions: Purtscher retinopathy is a relatively rare disease; unilateral appearance is less common. There are no exact guidelines for the treatment, some authors cite improvement after therapy with methyl-prednisolone, and some have recorded a certain degree of recovery without treatment. It is necessary to monitor systematically the cases that arise and exchange experiences for the purpose of more precise determination of adequate, possibly new, therapies.
Purpose: We aimed to compare the efficacy of high-dose methylprednisolone (HDP) with intravenous immunoglobulin (IVIG) and conventional prednisolone (CDP) as a first-line therapy in adult patients ...with immune thrombocytopenia (ITP).
Materials and Methods: This retrospective study included 140 adult patients with either previously untreated newly diagnosed ITP (n=51) or persistent or chronic ITP (n=22/n=67)) with episodes. Patients with a platelet count
Amaç: İmmün trombositopenili (İTP) erişkin hastalarda birinci basamak tedavi olarak yüksek doz metilprednizolon (HDP) ile intravenöz immünoglobulin (İVİG) ve konvansiyonel prednizolonun (CDP) etkinliğini karşılaştırmayı amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma, daha önce tedavi edilmemiş yeni tanı konmuş İTP (n=51) veya epizodları olan kalıcı (n=22) ya da kronik İTP (n=67)’li 140 yetişkin hastayı içermektedir. Trombosit sayısı
Amaç: Avasküler nekrozis (AVN), çocukluk çağı başlangıçlı sistemik lupus eritematozusun (jSLE) yıkıcı bir komplikasyonudur. Tek merkezden yapılan bu çalışmanın amacı jSLE hastalarında AVN sıklığını ...ve bu hastaların klinik özelliklerini belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Amerikan Romatoloji Koleji’nin sınıflama kriterlerine göre tanı almış 58 jSLE hastası bu geriye dönük çalışmaya dahil edildi. jSLE hastalarının hastalık aktiviteleri SLE hastalık aktivite indeksi baz alınarak (SLEDAI-2K) ölçüldü. Organ hasarı Amerikan Romatoloji Koleji’nin SLE hastalarında uyguladığı hasar indeksinin çocukluklardaki versiyonu kullanılarak son muayenede belirlendi. Bulgular: Elli sekiz jSLE hastasının %86,2 (50)’si kız hastaydı. Ortalama bazal SLEDAI-2K skoru 21,47±8,96 idi. En az bir organda hasarı olan hasta sayısı 24 (%41,4) idi, bunlardan 5 tanesinde (%8,6) AVN vardı. AVN olan ve olmayan hastalar arasında çeşitli değikenlere göre istatistiksel anlamlı bir farklılık saptanmadı. Sadece bazal kompleman 3 (C3) düzeyi AVN hastalarında, AVN olmayan hastalara göre anlamlı olarak düşüktü. Sonuç: Bazal düşük C3 düzeyi jSLE hastalarında AVN gelişimini tahmin etmede ön görücü olabilir. jSLE hastalarında AVN gelişimi için muhtemel risk faktörlerini inceleyen çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır.
Introduction: To investigate the effect
of ozone (O3) therapy on cornea subjected to systemically used high dose
methylprednisolone (MP) in a rabbit model.
Methods: Twenty-four New Zealand White ...adult male
rabbits were randomly divided into three equal groups as containing eight
animals. The first group (n = 8) was used as the control group and nothing was
applied to them, whereas the other 2 groups named as steroid groups were
subjected to IM methylprednisolone injection at a dose of 20 mg/kg/day for
three days. After three days of MP administration, only the third group was
treated with 50-µg/mL O3 (20 mL O3) through the rectal insufflation for 14
sessions. The histopathological examination of corneas of three groups were
made, and they were also assessed regarding the expression of hypoxia-inducible
factor-1 α (HIF-1α).
Results: It was determined that systemically
administered high dose MP caused erosion and necrosis in corneal epithelium and
stromal disintegrations in corneal stroma in steroid groups (Group 2 and Group
3). In the MP + O3 group (Group 3), the histopathological findings were mild.
The expression of HIF1-α in the cornea of Group1 (control group), Group 2 (MP),
and Group 3 (MP-O3) was measured as, 17.9±9.6%, 3.1±1.0% and 6.4±1.9% respectively.
Conclusions: MP and MP-O3 therapy decreased HIF-1a expression in rabbit cornea in
both intervention groups. Between these two groups, HIF-1α expression remained
relatively high in the MP-O3 group than in the MP group alone.
Giriş: Bir tavşan
modelinde sistemik olarak kullanılan yüksek doz metilprednizolon (MP)
uygulanmış kornea üzerinde ozon (O3) tedavisinin etkisini araştırmak.
Yöntem: Yirmi dört Yeni Zelanda Beyaz yetişkin erkek
tavşanı rastgele olarak sekiz hayvan içeren üç eşit gruba ayrıldı. Birinci grup
(n = 8) kontrol grubu olarak kullanıldı ve onlara hiçbir şey uygulanmadı, diğer
taraftan steroid grubu olarak adlandırılan diğer 2 grup, üç gün boyunca 20 mg /
kg / gün dozunda IM metilprednizolon enjeksiyonuna tabi tutuldu. Üç günlük MP
uygulamasından sonra, sadece üçüncü grup, 14 seans boyunca rektal insüflasyon
yoluyla 50 ug / mL O3 (20 mL O3) ile tedavi edildi. Üç grubun kornealarının
histopatolojik incelemesi yapıldı ve hipoksiye bağlı faktör-1 a (HIF-la)
ekspresyonu açısından değerlendirildi.
Bulgular: Sistemik olarak
uygulanan yüksek doz MP'nin steroid gruplarında kornea epitelinde erozyon ve
nekroza ve korneal stromada stromal parçalanmaya neden olduğu belirlendi (Grup
2 ve Grup 3). MP + O3 grubunda (Grup 3) histopatolojik bulgular hafifti.
HIF1-a'nın Grup 1 (kontrol grubu), Grup 2 (MP) ve Grup 3 (MP-O3) korneasında
ekspresyonu sırasıyla %17.9 ± 9.6, % 3.1 ± 1.0 ve % 6.4 ± 1.9 olarak ölçüldü.
Sonuç: MP ve MP-O3
tedavisi, her iki müdahale grubunda da tavşan korneasında HIF-la ekspresyonunu
azalttı. Bu iki grup arasında, HIF-la ekspresyonu MP-O3 grubunda sadece MP
grubuna göre nispeten yüksek kaldı.
Objective: Glucocorticoids have been used in the treatment of a number of diseases due to their widely therapeutic effects. But they have serious side effects. Although glucocorticoid therapy is an ...effective measure to prevent and treat many diseases in patients, it can cause adverse effects on the cardiovascular system secondary to oxidative stress. It has been suggested that melatonin is a potent antioxidant and that melatonin supplements may protect against such age-related diseases as atherosclerosis, cancer, and Alzheimer disease. In this study, we investigated whether such effects of a single high dose steroid has adverse consequences for the oxidant-antioxidant system of rabbit heart tissue and whether melatonin treatment is protective in the rabbit. For this purpose we measurument some biochemical parameters in the rabbit heart tissue.
Methods: Level of malondialdehyde (MDA, a lipid peroxidation product), protein carbonyl (PC, a protein oxidation product) and nitric oxide (NO) were measured from heart tissue samples of all rabbits included in the study. Also antioxidant enzymes superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GSH-Px) and catalase activities were measured from heart tissues. In the study, 20 rabbits were used. The rabbits were separated into three groups. Group I: Control group, group II: Methylprednisolone group, group III: Methylprednisolone plus melatonin group.
Results: The results of the study; PC levels significantly decreased in methylprednisolone plus melatoninin group compared to the control group (p=0.03). PC levels decreased in methlyprednisolone group compared to the control group and higher than methlyprednisolone + melatonin group but these changes aren’t significant statistically. No statistical difference was determined by MDA, NO levels and SOD, GSH-Px, catalase activities of all groups.
Conclusion: According to the results of this study we can say that administration of a single high dose methylprednisolone doesn’t increase oxidative stress Also, melatonine is a potent antioxidant agent in the heart tissue.
Naši rezultati ukazuju da oksidativni produkti lipidne peroksidacije imaju značajnu ulogu u nastanku i hroničnom toku sistemskog lupus eritematodesa. Ćelijsko oštećenje izazvano kiseoničnim ...radikalima nastalim zbog intenzivne lipidne peroksidacije i smanjene antioksidantne zaštite može biti zaustavljeno kortikosteroidnim lekom. Terapija kortikosteroidom je jedna od mogućnosti za bolesnike koji imaju zapaljensku autoimunu bolest. Na taj način se omogućava velikom broju bolesnika da izbegnu nastanak najtežih štetnih efekata tih autoimunih bolesti (bubrežna insuficijencija, ankiloza, prevremena ateroskleroza). Primena vitamina C ne pojačava efekat smanjenja koncentracije MDA kod bolesnika sa SLE koji se leče metilprednizolonom.
Eozinofilni pleuralni izljev (EPI) ubrajamo u skupinu eksudativnih izljeva. Označava ga prisutnost od najmanje 10% eozinofilnih granulocita u pleuralnoj tekućini.1 Najčešća stanja povezana s EPI jesu ...maligne bolesti, infekcije, postkirurška i posttraumatska stanja, hipersenzitivnost, sistemske autoimunosne bolesti, srčana dekompenzacija, ciroza jetre, plućna embolija, azbestoza i reakcija na lijekove.2–4 U sistemskim autoimunosnim bolestima pleuralni se izljev najčešće nalazi u bolesnika sa sistemskim eritemskim lupusom5,6 i reumatoidnim artritisom,6 a rjeđe u sistemskoj sklerozi i polimiozitisu6 dok je iznimno rijedak u Churg-Straussovu sindromu.7 U 14 do 25% bolesnika uzrok EPI ostaje nepoznat i tada EPI nazivamo idiopatskim.2–4 Liječenje EPI zasniva se na liječenju primarne bolesti, a idiopatski oblik liječi se primjenom glukokortikoida. U radu smo prikazali bolesnika s idiopatskim eozinofilnim pleuralnim izljevom i dijagnostički postupak kojim su isključene druge bolesti ili stanja te liječenje metilprednizolonom koje je dalo odličan klinički odgovor uz izlječenje
The aim of the present study is to describe the influence of glucocorticoid immunosuppression on serum cystatin C concentration in renal transplant patients. To evaluate the influence of ...immunosuppressive regimens, especially glucocorticoids, on serum cystatin C level, 38 clinically stable patients on immunosuppression therapy with low-dose glucocorticoids were compared to 30 clinically stable patients receiving cyclosporin A alone, and 18 clinically stable patients receiving cyclosporin A together with azathioprine. Clinical stability was defined as the absence of acute rejection, febrile infection, and cyclosporin A toxicity, as well as stability of creatinine clearance as estimated by the formula of Cockroft and Gault. All groups were compared for estimated creatinine clearance (CrCl) values and had comparable gender, age and time since transplantation. The group receiving short-course, high-dose methylprednisolone was analyzed at four time points: a) before methylprednisolone commencement (median, 15 days); b) the day methylprednisolone was introduced (before medication); c) after 3 days of methylprednisolone therapy; and d) on a follow-up 9-10 days after the last dose. Intravenous administration of high-dose methylprednisolone led to significant differences in cystatin C levels at different time points (before administration, after three doses, and 8 days after discontinuation). Glucocorticoid medication in adult renal transplant patients is associated in a dose-de pendent manner with increased cystatin C, leading to systematic under estimation of GFR. Moreover, our data illustrate the need for specific reference intervals in patients on glucocorticoid therapy. In clinical routine settings, as well as in future clinical studies, it is important to take glucocorticoid medication into account when interpreting serum cystatin C concentrations in renal transplant patients presumably, as well as in other patient groups.
U radu je opisan uticaj glukokortikoidne imunosupresije na koncentraciju cistatina C u serumu pacijenata posle transplantacije bubrega. Kako bi se odredio uticaj imunosupresivne terapije, naročito glukokortikoida, na nivo cistatina C u serumu, upoređeno je 38 klinički stabilnih pacijenata koji su primali niske doze glukokortikoida sa 30 klinički stabilnih pacijenata koji su primali samo ciklosporin A, i 18 klinički stabilnih pacijenata koji su primali ciklosporin A zajedno sa azatioprinom. Klinička stabilnost je definisana kao odsustvo akutne reakcije, febrilne infekcije i ciklosporinske nefrotoksičnosti uz stabilan klirens kreatinina utvrđen pomoću formule Kokrofta i Golta. Grupa pacijenata koji su primali u kratkom periodu visoke doze metilprednizolona analizirana je 15 dana ranije, na dan aplikacije, trećeg i 9-10 dana po završetku terapije. Rezultati su potvrdili da u prva tri dana od primene (500 mg/dan) postoji značajno povećanje koncentracije cistatina C, koja se normalizovala po završetku terapije. Rezultati dobijeni primenom niskih doza glukokortikosteroidne terapije pokazuju značajno povećanje koncentracije cistatina C u odnosu na kontrolnu grupu. Ova preliminarna ispitivanja ukazuju na potrebu uvođenja specifičnog referentnog intervala za pacijente na glukokortikoidnoj terapiji.
Amaç: Sağlıklı ve serum hastalığı oluşturulmuş sıçanların femur başlarında steroid tedavisinin etkileri araştırıldı.
Çalışma planı: Ağırlıkları 250-300 gr arasında değişen 30 adet Sprague-Dawley ...cinsi sıçan eşit sayıda üç gruba ayrıldı. A grubundaki deneklere iki hafta arayla iki kez steril insan serumu (10 ml/kg) periton içine verilerek serum hastalığı oluşturuldu. Bunu izleyen iki haftadan sonra üç gün 40 ml/kg/gün metilprednisolon verildi. B grubundaki deneklere üç gün yalnızca 40 mg/kg/gün metilprednisolon verildi. C grubundaki (kontrol) sıçanlara A grubundaki işlemlerin aynısı yalnızca serum fizyolojik ile uygulandı. Her grupta işlem bitiminden iki hafta sonra deneklerin yaşamı sonlandırıldı ve femurlar çıkarıldı. Histolojik incelemeler için sol femurlarda aksiyel, sağ femurlarda sagittal kesitler hazırlandı. Işık mikroskopisi ile vaskülit, kanama ve hücre morfolojisindeki değişiklikler incelendi.
Sonuçlar: Histolojik incelemelerde, A grubu deneklerde kemik iliğinde belirgin bir azalma, nekroz alanları, yaygın kanama alanları, lakünalar ve küçük osteonekroz alanları izlendi. Vaskülit bulguları olarak arteriol duvarı düz kasında nekroz, tunika media tabakasında dejeneratif değişiklikler göze çarpmaktaydı. B grubunda daha çok kemik iliğine ait hücresel değişiklikler görüldü. Kemik trabeküllerinde osteonekroz bulgularına rastlanmadı. C grubunda intramedüller kanama dışında herhangi bir patolojiye rastlanmadı.
Çıkarımlar: Steroid kullanımı kemik nekrozunun ana nedeni olmamasına karşın, var olan etkenleri tetikleyerek femur başı avasküler nekrozuna yol açmaktadır.
Objectives: We investigated the effect of corticosteroid
treatment on the femoral head of healthy and serum disease-
induced rats.
Methods: Thirty Sprague-Dawley rats weighing 250-300 g
were divided into three groups equal in number. In group A,
serum disease was induced by two intraperitoneal injections
of sterile human serum (10 ml/kg), interspersed with a twoweek
interval. The rats were then treated with methylprednisolone
(40 mg/kg/day) for three consecutive days two
weeks after the last injection. In group B, the animals
received only methylprednisolone (40 mg/kg/day) for three
days. In group C (controls), the same procedures were
applied as those in group A, but with saline solution alone.
All the rats were sacrificed two weeks after the last procedure.
The left and right femora were sectioned axially and
sagittally, respectively, to be examined under light
microscopy with respect to vasculitis, hemorrhage in
bone marrow, and changes in cell morphology.
Results: Histological examination showed decreased bone
marrow, necrotic areas, diffuse hemorrhage, lacunae, and
small areas of osteonecrosis in group A rats. Necrosis in the
smooth muscle of the arteriole walls, and degenerative
changes in the tunica media were suggestive of vasculitis. In
group B, major findings were cellular differentiation of
bone marrow, without findings of osteonecrosis in bone trabeculae.
In the control group, no pathologic findings were
observed other than intramedullary hemorrhage.
Conclusion: Even though it is not the main cause of bone
necrosis, steroid administration increases the risk for
avascular necrosis of the femoral head.
Atriyoventriküler (AV) blok, romatoid artritli (RA) hastalarda
nadirdir; fakat, sıklıkla tam blok şeklindedir.
Elli beş yaşında kadın hasta, yaklaşık bir haftadır var
olan yorgunluk, baş dönmesi ve ...presenkop yakınmaları
ile başvurdu. Hasta yaklaşık altı yıldır RA tanısıyla
tedavi görmekteydi. Son bir yıldır da düzenli olarak
metilprednizolon 5 mg/gün kullanmaktaydı. Fizik muayenesinde
kalp hızı 32/dk, kan basıncı 160/80 mmHg
ölçüldü, apikal 1-2/6 sistolik ejeksiyon üfürümü vardı.
Elektrokardiyografide AV tam blok izlendi. Transtorasik
ekokardiyografide birinci derecede mitral yetersizliği
saptandı. Transözofajiyal ekokardiyografide kalp boşlukları
içinde romatoid nodülle uyumlu görüntü yoktu.
Koroner anjiyografide koronerler normal izlendi. Hastaya
koroner yoğun bakım ünitesinde geçici kalp pili takıldı.
Takibinde AV tam blok ikinci derece Mobitz tip II bloka
geriledi, kalp hızı 45/dk idi. On günlük takip sonrasında
AV blokta iyileşme olmaması üzerine hastaya DDD-R
kalıcı kalp pili takıldı
Atrioventricular (AV) block is rare in patients with rheumatoid
arthritis (RA), but it is usually of complete type. A
55-year-old woman had complaints of fatigue, dizziness,
and light-headedness, all of a week history. She had
been receiving treatment for RA for about six years, and
had been on methylprednisolone 5 mg/day for a year. On
physical examination, her heart rate was 32 bpm, blood
pressure was 160/80 mmHg. She had a grade 1-2/6
apical systolic ejection murmur. The electrocardiogram
showed complete AV block. Transthoracic echocardiography
showed grade I mitral regurgitation. No rheumatoid
nodule was noted on transesophageal echocardiography.
Coronary arteries appeared normal on coronary angiography.
A temporary pacemaker was implanted in the coronary
care unit, after which complete AV block improved
to a second-degree Mobitz type II block. Her heart rate
was 45 bpm. As no further improvement was observed in
the AV block during a 10-day monitoring, she underwent
DDD-R permanent pacemaker implantation.
PDF
