Celem artykułu jest nakreślenie specyfiki eseju filmowego jako gatunku charakterystycznego dla powojennego kina modernistycznego, rozwijającego się szczególnie w Europie w latach 50., 60. oraz 70. ...Jego hybrydyczność, idiosynkrazje formalne oraz niejednoznaczność treściowa jawią się w tym ujęciu jako konsekwencja właściwego dla nowoczesności zwątpienia w poznawcze możliwości i estetyczną koherencję tradycyjnych form, a także jako dowód wyeksponowania autorskiego głosu i dyskursywnych form wyrazu. Na tym tle jako eseje filmowe można odczytywać także dość liczne przykłady polskiego kina późnomodernistycznego. Występują one w dwóch zasadniczych wariantach – punktem wyjścia pierwszego jest fikcyjna opowieść (a reprezentantami np. Iluminacja Krzysztofa Zanussiego czy Jak daleko stąd, jak blisko Tadeusza Konwickiego), drugi stanowi kreacyjną i dyskursywną odmianę dokumentu (jest reprezentowany przez tzw. dokumenty kreacyjne Wojciecha Wiszniewskiego, Bogdana Dziworskiego czy Grzegorza Królikiewicza).
Jacek Wojtysiak argues that by claiming the great fact of faith one can demonstrate the superiority of theism over atheism. Against this view, I formulate three objections: an objection from the ...statistical yearbook, an objection from the inconsiderable fact of faith, and an objection from nonempirical reasons. The objection from the statistical yearbook draws attention to the fact that the greatness of a fact of faith is always relativized to the moment in time at which it is stated. And this raises the question of which fact the theist should invoke. The objection from the inconsiderable fact of faith suggests that, in the dispute between theism and atheism, it does not matter whether the fact of faith is pluralizable, and thus how many entities are involved. The objection from non-empirical reasons promotes the view that establishing the empirical circumstances of certain religions does not bring the theists and atheists closer to resolving their debate.
In his book Midzy ukryciem a jawnoci. Esej z filozofii religii i teologii filozoficznej Between Hiddenness and Openness: An Essay in the Philosophy of Religion and Philosophical Theology Jacek ...Wojtysiak takes up the issue of divine hiddenness. In the opening chapters he enters into a polemic with the argument of J.L. Schellenberg, who from the existence of reasonable unbelief draws the conclusion that God does not exist. In order to neutralize this argument, Wojtysiak reverses it, constructing an argument for the existence of God from the fact of the existence of reasonable believers, and then strengthens it to an argument from the great fact of faith (and its subsequent versions). I argue that Wojtysiaks reversed arguments (from reasonable believers and from the great fact of faith) are not symmetrical to the initial argument from reasonable non-believers, because they are weaker. I point out that some of Wojtysiaks arguments can be reversed by an atheist. I also raise the point that the conclusion of Wojtysiaks final arguments is not satisfactory to a theist.
Celem artykułu jest opisanie pojęcia sztuki występującego w refleksji Georga Simmla. Autorka tekstu przedstawia stanowisko filozofa, odwołując się przede wszystkim do jego esejów dotyczących sztuki, ...takich jak Ilość estetyczna, Rama obrazu. Próba estetyczna, Ucho. Próba estetyczna. Artykuł przedstawia między innymi istotę i znaczenie sztuki oraz problem sztuki nowoczesnej.
The article focuses on the work of an Egyptian novelist, essayist and literary critic from Alexandria, Idwar al-Kharrat. This outstanding contemporary writer deeply involved with both Egyptian ...locality and Christianity, and widely known throughout the Arab world, was born in a place where the Coptic Patriarchate was historically established. Al-Kharrat in his formally modern works evokes the image of Egypt as multicultural, open country, deeply rooted in Mediterranean culture. Al-Kharrat’s novels, as well as his essays, show his concern regarding the mission of the modern writer; the author ponders upon his own complex, multilevel Arab-Egyptian-Coptic identity. The collection of essays entitled Muhajama al-Mustahel. Maqati min sira dhatiyya li-al-kitaba (1996, Facing the Impossible. Excerpts from the Autobiography of a Writer), and not yet translated into Polish or English, is a vital point of reference to the author of this paper.
The memory of World War II in Poland is sometimes plagued by an us/them mentality or a competition of suffering. This paper will attempt to answer several questions: how are non-Jews contributing to ...Holocaust memorialization in Poland today? How can recognizing this contribution serve to heal rifts and change deep-seated stereotypes? We will present a case study, based on participant observation, of Bridge To Poland, which emphasizes memory work conducted by non-Jewish Poles. Bridge To Poland’s latest project in conjunction with the Grodzka Gate-NN Theatre Centre, The Neshoma Project: Conversations with Poles Rescuing Jewish Memory, highlights those whom Tec calls “Rescuers of Memory”. Exposing people to their work, Tec believes, results in breaking down negative stereotypes about non-Jewish Poles and building bridges between people.
Tekst rozpoczyna konstatacja o kryzysie refleksji teoretycznej oraz historycznej odnoszącej się do kina, czy też w ogóle o kryzysie nauk humanistycznych (Roger Odin, Francesco Cassetti, Thomas ...Elsaesser). W tym kontekście jest interpretowane przedsięwzięcie artystyczne – esej wideo-telewizyjny autorstwa Jean-Luca Godarda Historie kina – potraktowane jako propozycja o charakterze teoretycznym oraz historycznym. Tu autorka podkreśla szczególnie praktykę archeologii kina (nakreśloną przez Ishagpoura) oraz historii XX w. jako wyraźny przejaw budowania refleksji metodologicznej, teoretycznej oraz historycznej. Wyjątkową rolę Kita upatruje w umiejętności reżysera do reorganizacji materiału archiwalnego w duchu pracy anamnezy (Alain Bergala). Godard realizuje bowiem projekt historii opowiadanej tak, by wyłonić z niej obszary refleksji teoretycznej. Jego „esej” to emanacja delikatnej siły sztuki (Céline Scemama) uwarunkowanej technikami montażowymi organizującymi materię obrazową tak, by rekonstruować z niej rys teorii sztuki i historii wieku widzianej obiektywem kinematografu.
Im Text wird das kritische Lesen der Literatur von Víťazoslav Hronec analysiert, das einen wichtigen Platz nicht nur in seiner literarischen Tätigkeit, sondern auch in der Literatur der Slo- waken ...von Vojvodina einnimmt. Die ersten literarisch-kritischen Interpretationen des gegenwär- tigen slowakischen poetischen Schaffens publizierte Hronec in den 60er Jahren des 20. Jahrhun- derts. Seitdem versucht er bis heute, mit seinem kritischen Lesen die Qualität der gesamten slo- wakischen Literatur in der Vojvodina zu verbessern und die Weiterentwicklung der Literatur zu fördern. Von großer Bedeutung sind seine Anthologien der slowakischen Poesie aus der Vojvodi- na und allumfassende historisch-literarische Vorworte, die als eine ganz besonders artige Ge- schichte der slowakischen Poesie in der Vojvodina gelesen werden könnten. Der methodologische Hauptausgangpunk von Hronec wurde zuerst von der Phänomenologie inspiriert. Sein kritisches Lesen wurde aber später, vor allem in der postmodernen Schaffensperiode in der Jahrhundertwen- de, von einer essayistischen Ausdrucksform und einer breiten kulturspezifischen Perspektive geprägt. Die hohe Gelehrsamkeit und ein Gespür für den Zeitgeist kommen in seiner breiten kulturologischen Perspektive recht gut zum Ausdruck.
Polskie słowo esej pochodzi od angielskiego słowa essey i oznacza szkic literacki. Autorem eseju jest osoba z kręgu nauk humanistycznych, która podejmuje polemikę z konkretnymi problemami, ...zagadnieniami, tropami ideologicznymi, na które z powodów osobistych chcę zwrócić uwagę. Autorzy pojawiają się w tekście najczęściej za pomocą czasowników w pierwszej osobie liczby pojedynczej w czasie przeszłym lub teraźniejszym. W swojej narracji nie zapomina o przejściu czytelnika od „ja” do „my” w dalszej części tekstu. Eseista zaznacza także obecność czytelnika w tekście za pomocą zaimków osobowych i dzierżawczych oraz stosując różne formy zwracania się. Nadawca i odbiorca pozostają we wzajemnym oddziaływaniu, w którym rola eseisty polega na przekazaniu subiektywnego punktu widzenia i zachęceniu czytelnika do refleksji. Z drugiej strony rolą odbiorcy jest krytyczne podejście i przyjęcie postawy wobec poruszanych kwestii. Bardzo ważnym elementem w strukturze każdego gatunku prasowego jest tytuł, który ma za zadanie zachęcić czytelnika do przeczytania i streszczenia tekstu. Te dwie funkcje można zrealizować za pomocą metafor i podtytułu. Korzystając z tytułów, autorzy mogą prowadzić z czytelnikiem różne gry intertekstualne i metatekstowe. Ramki tekstowe są podstawowym elementem integralności strukturalnej gatunku. Początek wystąpienia stanowi wprowadzenie czytelnika w tematykę eseju, która może być wyrażona bezpośrednio lub może być jasna po zapoznaniu się z kontekstem. Zakończenie eseju stanowi podsumowanie rozważań: tezy, puenty lub opinii polemicznej, które nie wyczerpuje treści tematu, pozostawiając miejsce na własne wnioski czytelnika. Esej jest gatunkiem wypowiedzi, w którym wyraźnie zaznacza się subiektywne podejście do poruszanego tematu. Wybrane zagadnienia są szczegółowo analizowane, a ostateczna ocena pozostawiana jest odbiorcy. Polskie słowo esej pochodzi od angielskiego słowa essey i oznacza szkic literacki. Autorem eseju jest osoba z kręgu nauk humanistycznych, która podejmuje polemikę z konkretnymi problemami, zagadnieniami, tropami ideologicznymi, na które z powodów osobistych chcę zwrócić uwagę. Autorzy pojawiają się w tekście najczęściej za pomocą czasowników w pierwszej osobie liczby pojedynczej w czasie przeszłym lub teraźniejszym. W swojej narracji nie zapomina o przejściu czytelnika od „ja” do „my” w dalszej części tekstu. Eseista zaznacza także obecność czytelnika w tekście za pomocą zaimków osobowych i dzierżawczych oraz stosując różne formy zwracania się. Nadawca i odbiorca pozostają we wzajemnym oddziaływaniu, w którym rola eseisty polega na przekazaniu subiektywnego punktu widzenia i zachęceniu czytelnika do refleksji. Z drugiej strony rolą odbiorcy jest krytyczne podejście i przyjęcie postawy wobec poruszanych kwestii. Bardzo ważnym elementem w strukturze każdego gatunku prasowego jest tytuł, który ma za zadanie zachęcić czytelnika do przeczytania i streszczenia tekstu. Te dwie funkcje można zrealizować za pomocą metafor i podtytułu. Korzystając z tytułów, autorzy mogą prowadzić z czytelnikiem różne gry intertekstualne i metatekstowe. Ramki tekstowe są podstawowym elementem integralności strukturalnej gatunku. Początek wystąpienia stanowi wprowadzenie czytelnika w tematykę eseju, która może być wyrażona bezpośrednio lub może być jasna po zapoznaniu się z kontekstem. Zakończenie eseju stanowi podsumowanie rozważań: tezy, puenty lub opinii polemicznej, które nie wyczerpuje treści tematu, pozostawiając miejsce na własne wnioski czytelnika. Esej jest gatunkiem wypowiedzi, w którym wyraźnie zaznacza się subiektywne podejście do poruszanego tematu. Wybrane zagadnienia są szczegółowo analizowane, a ostateczna ocena pozostawiana jest odbiorcy.
Tematem artykułu jest film Jill Godmilow Far From Poland analizowany w kontekście hybrydowej formy eseju filmowego. Film Godmilow został tu potraktowany jako case study dla refleksji nad funkcją ...materiału found footage i jego relacją do dyskursu historycznego. Michael Zryd w inspirującym artykule Found Footage Film as Discursive Metahistory pisze: Artysta wykorzystujący „found footage” poddaje krytycznemu badaniu historię stojącą za obrazem, dyskursywnie osadzoną w obrębie historii produkcji, cyrkulacji i konsumpcji. Esej Godmilow może służyć jako paradygmatyczny przykład tezy Zryda. Far From Poland odwołuje się do konkretnych „faktów historycznych”, jednak nie jest komentarzem do ruchu „Solidarności” we wczesnych latach 80., ale subiektywnym notatnikiem i autoportretem reżyserki.
PDF
