U radu je ispitano antioksidativno djelovanje metanolnih ekstrakata listova sedam egipatskih vrsta roda Cassia koristeći fosfomolibdatnu metodu i metodu vezanja slobodnih 1,1-difenil-2-pikrilhidrazil ...radikala (DPPH.). Rezultati pokazuju da C. glauca ima najveću aktivnost te da se djelovanje smanjuje sljedećim redom: C. grandis C. nodosa C. fistula C. didymobtrya C. occidentalis C. sophera.
Odmašćeni metanolni ekstrakt najaktivnije biljke C. glauca frakcioniran je pomoću različitih organskih otapala kao što su CHCl3, EtOAc i BuOH. Ispitivanje antioksidativnog djelovanja pojedinih frakcija pokazuje da je etil-acetatna frakcija najaktivnija. Pomoću Folin-Ciocaltuovog reagensa i aluminijevog klorida određena je ukupna koncentracija fenola i flavonoida svakog pojedinog ekstrakta. Uočena je korelacija između sposobnosti hvatanja slobodnih radikala i ukupnog sadržaja fenola.
U radu su proučavani flavonoidi dobiveni iz Sideritis vrsta (Lamiaceae), S. raeseri i S. scardica, porijeklom iz Makedonije. Kvalitativna i kvantitativna analiza aglikona flavonoida provedena je ...pomoću tekućinske kromatografije visoke učinkovitosti (HPLC) s UV detektorom. Ekstrakti su pripravljeni kiselom hidrolizom u acetonu, te ponovnom ekstrakcijom etil-acetatom. Ostatak nakon uparavanja je otopljen u metanolu i analiziran pomoću HPLC.
Usporedbom s ranije izoliranim glikozidima i s literaturnim podacima u ekstraktima su identifirani izoskutelarein, krizeriol, apigenin, 4'-metil eterski derivat izoskutelareina, hipolaetin te njegov metil eter. Kvantifikacija je provedena pomoću kalibracijske krivulje za apigenin.
Rezultati ukazuju da su uzorci Sideritis roda iz Makedonije bogati polihidroksiflavonima kao i ranije proučavane mediteranske Sideritis vrste iz sjeverne Afrike i Grčke Siderit
U ovom su radu za fermentaciju sjemenki sikavice (Silybum marianum L.) na čvrstom supstratu upotrijebljene bakterije mliječno-kiselog vrenja, rodova Lactobacillus i Pediococcus, izolirane iz ...litavskog kiselog tijesta od raženog brašna. Ispitan je utjecaj fermentacije na okus sjemenki sikavice. Plinskom kromatografijom i masenom spektrometrijom analizirani su hlapljivi sastojci fermentiranih i nefermentiranih sjemenki. U fermentiranim je sjemenkama pronađena znatno veća količina viših alkohola od one u nefermentiranim. Udjeli ukupnih fenola i flavonoida te sposobnost uklanjanja radikala DPPH fermentiranih i nefermentiranih sjemenki utvrđeni su spektrofotometrijski, a dobiveni su rezultati potvrdili da su sjemenke sikavice bogate biološki aktivnim spojevima. Najveći je udjel (izražen kao ekvivalent rutina) fenola (4596 mg u 100 g) i flavonoida (1346 mg u 100 g) pronađen u sjemenkama fermentiranim s pomoću soja Pediococcus acidilactici KTU05-7 na čvrstom supstratu. Sjemenke fermentirane s pomoću sojeva P. acidilactici KTU05-7 i Pediococcus pentosaceus KTU05-9 imale su veću antioksidativnu aktivnost (1263 odnosno 1041 mg u 100 g), u usporedbi s nefermentiranim sjemenkama (808 mg u 100 g). Kvarenje je kruha najviše usporeno dodatkom sjemenki sikavice fermentiranih s pomoću soja P. acidilactici KTU05-7. Sastojci su arome, ekstrahirani iz fermentiranih sjemenki pomoću superkritičnog ugljikovog dioksida, imali najveću antimikrobnu aktivnost. Ultrazvučnim tretiranjem sjemenki prije fermentacije smanjen je ukupan broj mikroorganizama u sirovini. Mikrobiološki su testovi pokazali da je najveća antimikrobna aktivnost sjemenki postignuta fermentacijom na čvrstom supstratu. Ovo je istraživanje pokazalo da se fermentirane sjemenke sikavice mogu dodati pekarskim proizvodima za poboljšanje njihova okusa.
The anthocyanins pigment profiles of the main red fruits (red grape, red currant, black currant, red raspberry, sweet cherry, sour cherry, blueberry, strawberry and blackberry) were characterized by ...reverse-phase (RP) high performance liquid chromatography (HPLC)/spectral array detection (SAD). Derivatives of delphinidin (delphinidin, petunidin and malvidin) can be distinguished from derivatives of cyanidin (cyanidin and peonidin), which in turn can be distinguished from pelargonidin derivatives on the basis of their visible spectrum. Elution order, retention times (Rt) and relative retention times (RRt) depend on glycosidation status and working conditions. The HPLC profile of the anthocyanins is distinctive for each red fruit and therefore helpful in identification of juice adulteration. Optmization of elution conditions is required when mixtures are analysed
Il profilo degli antociani presenti nei principali frutti rossi (uva rossa, ribes rosso, ribes nero, lampone rosso, ciliegia dolce, ciliegia amara, mirtillo, fragola e mora) e' stato caratterizzato mediante cromatografia liquida ad elevata prestazione (HPLC), con l'impiego di fasi inverse (RP) e con l'ausilio di un detector a spettro di fotodiodi (SAD). In base alle informazioni spettrali e' possibile distinguere gli antociani derivati dalla delfinidina (delfinidina, petunidina e malvidina) sia dai derivati della cianidina (cianidina e peonidina) che dalla pelargonidina. L'ordine di eluizione, il tempo di ritenzione assoluto (Rt) e relativo (RRt) variano in funzione del grado e tipo di glicosidazione e delle condizioni operative di analisi. Il profilo HPLC degli antociani nei frutti di bosco e' caratteristico e fornisce quindi un'utile indicazione per il controllo di qualita' e genuinita' dei frutti rossi e dei prodotti derivati. Quando miscele di due o piu' frutti rossi vengono analizzate, per una adeguata valutazione dei risultati le condizioni operative di analisi devono essere ottimizzate
Some genes essential for anthocyanidin synthesis in maize are also required for phlobaphene synthesis. These compounds are components of normal plant development. However, whether these genes are ...necessary for the fungal-inoculum induced synthesis of 3-deoxyanthocyanidin phytoalexins in sorghum is unknown. Anthocyanidins differ from 3-deoxyanthocyanidins by their hydroxylation at the number 3 carbon of the flavonoid oxygen heterocycle. After inoculation with the non-pathogen Bipolaris maydis, HPLC and PDMS analyses could not detect 3-deoxyanthocyanidins in maize lines known to have functional, structural and regulatory genes for flavonoid synthesis. A series of RNA gel blot analyses were performed on RNA isolated from sorghum that was producing either anthocyanidins or 3-deoxyanthocyanidins. With the exception of chalcone synthase, no mRNA could be detected from regulatory or biosynthetic structural genes essential for anthocyanidin or phlobaphene biosynthesis in maize. Thus, the synthesis of 3-deoxyanthocyanidin phytoalexins may differ from the synthesis of 3-hydroxyanthocyanidins and phlobaphenes
Alcuni geni essenziali per la sintesi delle antocianidine nel mais sono necessari anche per la sintesi dei flobafeni. Questi composti sono componenti essenziali dello sviluppo della pianta. Comunque, non si conosce se questi geni sono necessari per la sintesi delle fitoalessine 3-desossiantocianidine indotta dall'inoculo di funghi nel sorgo. Le antocianidine differiscono dalle 3-desossiantocianidine per l'idrossilazione al carbonio 3 dell'anello eterociclico. A seguito dell'inoculazione con il fungo non patogeno Bipolaris maydis, mediante analisi HPLC e PDMS non sono state ritrovate 3-desossiantocianidine in linee di mais note per possedere geni strutturali, funzionali e regolatori per la sintesi dei flavonoidi. E' stata effettuata una serie di analisi gel blot su RNA isolato da sorgo in grado di produrre sia antocianidine, sia 3-desossiantocianidine. Con l'eccezione della calcone sintetasi, non si e' evidenziato mRNA da geni strutturali regolatori o biosintetici essenziali per la biosintesi delle antocianidine e dei flobafeni nel mais. Di conseguenza, la sintesi delle fitoalessine 3-desossiantocianidine puo' differire dalla sintesi delle 3-idrossiantocianidine e dei flobafeni
A commercial electronic nose and an home made electronic tongue were used, together with spectrophotometric determination of phenolic compounds and color, in order to predict the sensorial ...descriptors and the overall quality of Italian red dry wines of different designations of origin. An expert wine tester having an ONAV certificate selected the wines on the basis of their well-known sensorial characteristics, e.g. astringency, bitterness, aroma, color, body, etc.. The analytical data were used to build predictive models of the sensorial descriptors by means of the Genetic Algorithms, proposed as an alternative to the mostly used PLS analysis and employed to select subsets of variables that maximize the predictive power of regression models. On the selected models, accurate validation techniques, such as Leave-one-out and Bootstrap, were applied. The present work demonstrates the possibility of using innovative devices as the electronic nose and the electronic tongue to assess the sensorial properties of wines. Moreover, the genetic algorithms could represent a rational operative procedure for building regression models with real predictive capability
L'impiego combinato di un naso elettronico commerciale ed una lingua elettronica home made, accoppiati a determinazioni spettrofotometriche riguardanti la componente fenolica e il colore, ha consentito di predire i descrittori sensoriali e la qualità globale di vini rossi italiani a denominazione d'origine. Tali vini sono stati scelti adeguatamente sulla base delle loro caratteristiche sensoriali, quali astringenza, gusto amaro, aroma, colore, corpo, ecc., da un esperto conoscitore di vini appartenente all'ONAV (Organizzazione Nazionale Assaggiatori Vino). I dati analitici sono stati utilizzati per la costruzione di modelli predittivi dei descrittori sensoriali attraverso l'impiego degli Algoritmi Genetici. Proposti come alternativa alla classica analisi PLS, gli Algoritmi Genetici sono stati utilizzati per selezionare sottoinsiemi di variabili in grado di massimizzare il potere predittivo dei modelli di regressione. Sui modelli selezionati sono state applicate accurate tecniche di validazione, quali le procedure Leave-one-out e Bootstrap. Tale lavoro risulta essere particolarmente interessante, in quanto mostra una nuova prospettiva d'impiego del naso elettronico e della lingua elettronica nell'ambito della descrizione di parametri sensoriali. Inoltre, gli Algoritmi Genetici possono rappresentare una razionale procedura operativa di costruzione di modelli di regressione con una reale capacità predittiva
Etanolne iscprine propolisa najčešće su korišteni proizvodi od propolisa na tržištu za liječenje manjih vrijedova u usnoj šupljini, angine, mlječca i kožnih infekcija. Zbog toga što je propolis još ...uvijek neoficijelna droga u ljekarništvu, ispitali smo sadržaj flavonoida u deset komercijalno dostupnih etanolnih iscrpina propolisa na hrvatskom tržištu koristeći dvije komplementarne spektrofotometrijske metode. Antimikrobna aktivnost
uspoređena je primjenom difuzionog testa na šest bakterijskih vrsta – Bacillus subtilis NCTC 8236, Staphylococcus aureus ATCC 25923, Streptococcus pyogens ATCC 12204, Enterococcus faecalis ATCC 29212, Escherichia coli ATCC 10536, Pseudomonas aeruginosa ATCC
27853 i jednu kvascima sličnu gljivičnu vrstu – Candida albicans ATCC 10231. Rezultati sadržaja flavonoida pokazuju da je sadržaj flavona i flavonola u proizvodima ujednačen (od 0,14 do 0,41%), međutim sadržaj flavanona jako varira između 0,43 i 18,78%. Ukupni
sadržaj flavonoida prikazan kao zbroj dviju komplementarnih metoda u proizvodima od propolisa je između 0,78 i 18,92%, a većina proizvoda sadrže flavonoide ispod 9%. Svi proizvodi sa sadržajem ukupnih flavonoida višim od 1% pokazuju antimikrobnu aktivnost protiv četiri gram-pozitivne bakterijske vrste, na vrstu Pseudomonas aeruginosa i kvascima sličnu gljivičnu vrstu Candida albicans. Ukupni sadržaj flavonoida prikazan kao zbroj dviju spektrofotometrijskih metoda koristan je podatak za procjenu sadržaja flavonoida u proizvodima od propolisa. Naši rezultati ukazuju na potrebu analize kakvoće proizvoda od propolisa.
Provider: - Institution: - Data provided by Europeana Collections- Biljke proizvode različite sekundarne metabolite. Sekundarne metabolite se u početku smatralo tek nusproduktima primarnog ...metabolizma (metabolizma ugljikohidrata, proteina, aminokiselina i lipida) koji se nakupljaju u biljnoj stanici zbog nedostatka djelotvornog sustava za njihovo izlučivanje. Međutim, uskoro je otkriveno da iako nisu neophodni za preživljavanje biljke, sekundarni metaboliti su joj potrebni za normalno funkcioniranje te joj mogu omogućiti bolju prilagodbu na novonastale uvjete. Sastav sekundarnih metabolita u biljci je kompleksan, ovisi o vrsti tkiva i organa te o stadiju razvoja biljke, razlikuje se između pojedinačnih biljaka i populacija (Paiva, 2000; Pichersky i Gang, 2000; Lattanzio, 2003; Osbourn, 2003, Wink, 2003). Sekundarne metabolite općenito dijelimo na fitoanticipine (konstitutivni, sintetiziraju se tijekom normalnog razvoja biljnih tkiva) i fitoaleksine (sintetiziraju se pod utjecajem nekog oblika stresa). Jednu od najvažnijih i najzastupljenijih skupina sekundarnih metabolita čine fenolni spojevi. U biljkama fenolni spojevi bivaju sintetizirani iz primarnih metabolita (prvenstveno aminokiselina i ugljikohidrata) procesima metilacije, hidroksilacije i glikozilacije (Korkina, 2006) kao produkti biosintetskog puta šikiminske kiseline i metabolizma fenilpropanoida. Biljkama fenolni spojevi služe za pigmentaciju, rast, razmnožavanje, signaliziranje, različite obrambene odgovore spram biotičkog i abiotičkog stresa te mnoge druge procese (Weisshaar i Jenkins, 1998; Winkel-Shirley, 2001; Forkmann i Martens, 2001). Zbog njihovih iznimnih svojstava, fenolni spojevi čine skupinu najistraživanijih biljnih bioaktivnih tvari te ih se koristi kao modelne spojeve u različitim područjima istraživanja. U skupinu fenolnih spojeva pripada nekoliko tisuća kemijskih spojeva, od kojih preko 10000 čine flavonoidi (Tahara, 2007). Među fenolnim spojevima najviše su istraživani flavonoidi i salicilna kiselina zbog njihovih iznimnih pozitivnih bioloških učinaka u biljnom organizmu. Flavonoidi su fenolni spojevi širokog spektra pozitivnih bioloških učinaka. Nijedna druga skupina sekundarnih metabolita ne pokazuje toliko učinaka na rast i razvoj biljnog organizma. Flavonoidi djeluju kao snažni antioksidansi te štite biljku od slobodnih radikala (Rice-Evans i sur., 1997; Shahidi i Wanasundara, 1992). Oni utječu na rast i razvoj biljnog organizma regulirajući polarni transport auksina (Fischer i sur., 1997; Murphy i sur., 2000; Brown i sur., 2001; Buer i sur., 2004; Rusak i sur., 2010). Flavonoidi djeluju kao signalne molekule među organizmima, stanicama te unutar stanica (Eckardt, 2006, Moscatiello i sur., 2010; Hassan i Mathesius, 2012). Oni štite biljku od UV zračenja, biotičkog i abiotičkog stresa (Reuber i sur., 1996; Shirley, 1996; Rozema i sur., 1997; Treutter, 2006). U proteklih deset godina dokazano je da se neke pozitivne biološke učinke flavonoida može dodatno pojačati njihovim vezivanjem s određenim metalima, npr. flavonoid-metal kompleksi znatno učinkovitije štite biljku od slobodnih radikala u usporedbi s flavonoidima od kojih potječu (Kostyuk i sur., 2001). Štoviše, sposobnost flavonoida da keliraju metale odgovorne za sintezu kisikovih i dušikovih reaktivnih spojeva također doprinosi njihovim antioksidativnim biološkim učincima. Osim njihova boljeg antioksidativnog djelovanja, kompleksi flavonoida s metalima su hidrofilniji i time bolje topivi u vodenim otopinama od čistih flavonoida (Afanas'ev i sur., 1989). Nadalje, kompleksi flavonoida s metalima učinkovitije uklanjaju superoksidne ione od čistih flavonoida (Kostyuk i sur., 2004). Također, dokazano je da se kompleks flavonoida kvercetina s lantanom znatno jače veže za dvolančane RNA molekule virusa mozaika krastavca s pridruženim satelitom u usporedbi sa slobodnim kvercetinom, što je potaknulo pretpostavku da bi vezivanje flavonoida s metalima moglo pojačati njihovo antiviralno djelovanje (Rusak i sur., 2009). Za sintezu kompleksa flavonoid-metal često se koriste rijetki zemljani metali zbog male toksičnosti ovih kompleksa te zbog činjenice da ti metali ne pokazuju kumulativni učinak u in vivo uvjetima. Iako jedan od najmanje zastupljenih rijetkih zemljanih metala, od 2002. godine do danas potvrđena je prisutnost europija u staničnoj membrani, citoplazmi i mitohondrijima određenih biljnih vrsta (McKenna i sur., 2002; Gao i sur., 2003; Fellows i sur., 2003). Svojstvo fluorescencije lantanida (jedne od skupina rijetkih zemljanih metala), prije svega europija, iznimno je korisno u istraživanjima njihovih kompleksa s biomolekulama (Mundoma and Greenbaum, 2003). Tian i sur. su 2003. i 2004. godine dokazali određene biološke učinke egzogeno apliciranog europija na korijen graška (Lathyrus sativus L.). Europij, naime, može aktivirati proteolitičke enzime te može pojačati aktivnost Na+/K+-ATPase mijenjanjem omjera Na+/K+. Nadalje, Zeng i sur. su 2003. godine dokazali da europij može poticati prijenos Ca2+ kroz plazmatsku membranu te tako utjecati na razvoj biljnog organizma. Yang i sur. su 2005. godine objavili da mala koncentracija europija (konkretno 0.1 μg mL-1) može potaknuti rast kalusa i sintezu flavonoida u vrste Glycyrrhiza uralensis L. Nedavno je objavljeno da je antitumorsko djelovanje kompleksa kvercetina s europijem znatno jače od onog čistog kvercetina (Fan i sur., 2012). U sklopu ove disertacije sintetiziran je kompleks kvercetin-europij u biološkom puferu te je spektrofotometrijskim metodama dokazano da isti različito reagira s jednolančanim i dvolančanim biološkim RNA molekulama. Dokazano je da dvolančane RNA molekule virusa mozaika krastavca s pridruženim satelitom specifično reagiraju s ovim kompleksom razgrađujući ga na slobodni kvercetin. Metodom fluorescencijske mikroskopije potvrđeno je da kompleks poboljšava sposobnost prijenosa kvercetina kroz korijen vrste Arabidopsis thaliana. Nadalje, primijećeno je da kompleks može ublažiti razvoj simptoma u Arabidopsisu inficiranom protistom Plasmodiophora brassicae. Osim kvercetina, drugi flavonoid čije je biološko djelovanje istraživano u sklopu ove disertacije jest kempferol. Rezultati su pokazali da kempferol sudjeluje u obrambenom odgovoru Arabidopsisa spram virusa mozaika krastavca s pridruženim satelitom. Naime, metodom tekućinske kromatografije visoke moći razlučivanja potvrđeno je da je u inficiranim Arabidopsisima znatno manja količina kempferola nego u odgovarajućim kontrolnim zdravim biljkama. Očito je da se kempferol troši u nekom od obrambenih mehanizama zaražene biljke domaćina, što je u skladu s već objavljenim rezultatima o antifitoviralnom djelovanju pojedinih flavonoida (Rusak i sur., 1997). S druge strane, u sklopu disertacije testiran je i suprotan proces, učinak sadržaja endogenih flavonoida na sposobnost razmnožavanja virusa mozaika krastavca s pridruženim satelitom u Arabidopsisu. U tu svrhu korištene su određene TRANSPARENT TESTA (tt) mutante Arabidopsisa koje sadrže mutacije u genima odgovornim za sintezu pojedinih enzima flavonoidnog biosintetskog puta (Koornneef i sur., 1982; Koornneef, 1990; Shirley i sur., 1995). Izrazito zanimljivo, utvrđeno je da se virus mozaika krastavca s pridruženim satelitom ne razmnožava u Arabidopsisu koji sadrži mutaciju u genu odgovornom za sintezu prvog enzima flavonoidnog biosintetskog puta (halkon sintaze (CHS)) te stoga ne posjeduje niti jedan flavonoid. Prema tome, dok neki flavonoidi imaju antifitoviralno djelovanje (Rusak i sur., 1997), neki od spojeva iz flavonoidnog biosintetskog puta su, upravo suprotno, potrebni za umnažanje virusa mozaika krastavca s pridruženim satelitom u Arabidopsisu. Nadalje, u sklopu ove disertacije testiran je učinak određenih endogenih i egzogeno apliciranih flavonoida na razvoj kalusnog tkiva Arabidopsisa. Dokazano je da endogeni naringenin u tt6 mutanti spriječava klijanje sjemenki Arabidopsisa. Također, primijećeno je da egzogeno aplicirani kempferol utječe na razvoj kalusa znatnije nego kvercetin ili naringenin. Posebno je taj učinak izražen kod sjemenki koje već u sebi sadrže endogeni kempferol, što upućuje na pretpostavku da je prijenos određenog egzogeno apliciranog flavonoida učinkovitiji kroz ona tkiva koja su sposobna isti i sama sintetizirati. Uz flavonoide, salicilna kiselina je jedan od najvažnijih fenolnih spojeva koji sudjeluju u obrambenim procesima biljnog organizma. Zanimljivo, iako je salicilna kiselina sama po sebi citotoksična i nema sposobnost prijenosa na veće udaljenosti kroz biljku (Vernooij i sur., 1994; Peer i sur., 2007), derivatizacijom iste (glukozilacijom, metilacijom, konjugacijom s aminokiselinama, sulfonacijom ili hidroksilacijom) unutar biljne stanice nastaju derivati koji nisu citotoksični te koji omogućavaju prijenos salicilne kiseline na veće udaljenosti (Vernooij i sur., 1994; Peer i sur., 2007) i njeno skladištenje (Dean i sur., 2003; 2005; Dean i Mills, 2004). Budući su prijenos i biosintetski put salicilne kiseline specifični za svaki biljka-patogen sustav, u sklopu ove disertacije proučavan je mehanizam prijenosa salicilne kiseline kroz Arabidopsis inficiran lokalnim patogenom (protist Plasmodiophora brassicae koji obitava u korijenu Arabidopsisa) te kroz Arabidopsis inficiran sustavnim patogenom (virus mozaika krastavca s pridruženim satelitom koji se od mjesta infekcije sustavno širi na novonastale dijelove Arabidopsisa). Utvrđeno je da se u oba slučaja salicilna kiselina prenosi na veće udaljenosti u obliku metil-salicilata. Međutim, učinci ovih dvaju patogena na intenzitet prijenosa i količinu salicilne kiseline u Arabidopsisu je znatno različit. Ovaj rezultat ukazuje na činjenicu da u istoj biljci domaćinu različiti patogeni imaju različit učinak na prijenos i skladištenje glavnog obrambenog spoja biljke. Također, u sklopu disertacije proučen je biosintetski put salicilne kiseline u P. brassicae-inficiranom Arabidopsisu. Dokazano je da se salicilna kiselina u P. brassicae-inficirano
Quantitative TLC of the flavonoid content of Passiflora incarnata herba [Thin Layer Chromatography] Menghini, L. (Università G. D'Annunzio, Pescara (Italy). Dipartimento di Scienze del Farmaco); Menghini, A. (Urbino Univ. (Italy). Istituto di Botanica e Orto Botanico); Pagiotti, R. (Urbino Univ. (Italy). Istituto di Botanica e Orto Botanico) ...
Journal of Commodity Science (Italy),
(Apr-Jun 2004), Letnik:
43, Številka:
2
Journal Article
The flavonoid content of Passiflora incarnata herba, which has been related to the pharmacological activity of drug, shows a great variability both qualitatively and quantitatively. Therefore, the ...standardization of this herbal medicine is essential. As an alternative to HPLC methods, a quantitative TLC method has been validated. The separation conditions include: a single step extraction with methanol; the separation of the main flavonoids on RP-18 TLC-plate using a mobile phase containing H3PO4; the direct densitometric determination at 355 nm without spray reagent; the use of only one commercially available standard, isovitexin. The method is rapid, reliable and requires no pre-purification steps; the selected chromatographic conditions allow a good separation of isovitexin from all other flavonoids, so that it is possible to express separately the isovitexin content and the total flavonoid content expressed as isovitexin. The chromatograms show satisfactory separations of the flavonoids and are useful as fingerprints for further comparison between samples of different origin or during extraction methods and stability tests
La presenza di flavonoidi nelle parti aeree di Passiflora incarnata, peraltro relazionati all'attività farmacologia della droga, mostra un'elevata variabilità, sia qualitativa, sia quantitativa. La standardizzazione di questo rimedio vegetale risulta pertanto essenziale. Come alternativa alle metodiche HPLC, è stata validata una metodica TLC quantitativa. Le condizioni di separazione comprendono: singola estrazione con metanolo; separazione dei principali flavonoidi su lastre cromatografiche RP-18 TLC, utilizzando una fase mobile contenente H3PO4; determinazione densitometrica diretta a 355 nm senza l'uso di reagenti spray; uso di un solo standard, isovitexina, disponibile sul mercato. Il metodo risulta rapido, affidabile e non richiede passaggi di pre-purificazione; le condizioni cromatografiche scelte permettono una buona separazione dello standard isovitexina da tutti gli altri flavonoidi, in modo da rendere possibile esprimere separatamente il contenuto in isovitexina e il contenuto in flavonoidi totali espressi come isovitexina. I cromatogrammi mostrano separazioni soddisfacenti dei flavonoidi e possono risultare utili come fingerprints, per ulteriori confronti tra campioni di diversa origine o per metodi di estrazione e per prove di stabilità
U ovom radu određen je ukupni sadržaj fenola, flavonoida i fenolnih kiselina u ekstraktima lišća i kore Fraxinus ornus L. i Fraxinus excelsior L. Dodatno, identifikacija i kvantifikacija fenolnih ...kiselina provedena je pomoću tehnike HPLC-DAD. Uzorci su ispitani na antioksidativno djelovanje metodama ABTS i DPPH. Osam uzoraka ekstrakta, pripremljeno je Soxhlet i ultrazvučnom ekstrakcijom uporabom 70% etanola kao otapala. Sadržaj fenolnih spojeva kretao se od 7,59 za F. ornus do 88,93mgGAE/g za F. excelsior u ekstraktima kore dobivenim Soxhlet ekstrakcijom. Najveći sadržaj ukupnih flavonoida u uzorcima F. ornus i F. excelsior određen je u ekstraktima listova dobivenih ultrazvučnom ekstrakcijom i iznosio je 5,68 odnosno 1,74mgGAE/g ekstrakta. Rezultati su također pokazali da je najveći sadržaj ukupnih fenolnih kiselina utvrđen u F. ornus (105,33mgCAE/g) i F. excelsior (97,97mgCAE/g) u ekstraktu kore dobivenom Soxhlet ekstrakcijom. Najveći sadržaj galne kiseline (112,96±1,32mgg–1 ekstrakata) i klorogenske kiseline (246,94±0,82mgg–1 ekstrakata) detektiran je u ekstraktu kore F. ornus dobivenom ultrazvučnom ekstrakcijom. Što se tiče antioksidativnog djelovanja, ekstrakt kore uzorka F. ornus dobiven Soxhlet ekstrakcijom pokazao je najbolje antioksidativno djelovanje metodom ABTS s IC50 vrijednošću od 0,062mgml–1. Rezultati metode DPPH pokazali su da je ekstrakt lišća dobiven Soxhlet ekstrakcijom imao najbolje antioksidativno djelovanje za uzorak F. ornus s IC50 vrijednošću od 0,23mgml–1.
PDF
