Rad se bavi pitanjem sadržaja školskih udžbenika u pogledu izbora vrsta zadataka i eventualnom utjecaju takvog izbora na razvoj kreativnog mišljenja učenika. Kreativnost kao fenomen i problem ...poticanja kreativnog razvoja tijekom školovanja bili su predmetom brojnih rasprava
i istraživanja u drugoj polovici 20. stoljeća. Suvremeni pogledi na kreativnost uzimaju u obzir značajan utjecaj okolinskih činitelja na njezin razvoj. Institucionalni odgoj i obrazovanje i nastava nedvojbeno imaju velik utjecaj na kognitivni razvoj djece. Školski udžbenici kao nastavno pomagalo i dalje su prisutni u suvremenoj nastavi. Problem nedostatka zadataka koji bi od učenika zahtijevali kreativno mišljenje poznat je i istraživan na hrvatskim i stranim uzorcima školskih udžbenika. Za potrebe ovog istraživanja provedena je analiza sadržaja školskih udžbenika četiriju izdavača udžbenika u Republici Hrvatskoj namijenjenih učenicima prvih četiriju razreda. Analizirani su zadaci koji zahtijevaju konvergentno-integrativno i divergentno-eksploratorno mišljenje, a konačan omjer u skladu je s ranijim istraživanjima čime se može zaključiti da količina zadataka divergentno-eksploratornog mišljenja u udžbenicima nije dovoljna kako bi evocirala kreativni potencijal kod učenika.
This study examines textbooks' content and is focused on the types of tasks included and possible impact of task setting on the development of
creative thinking in students. Creativity as a phenomenon and problem of fostering creativity during the school education has been a topic of many discussions and research during the second half of the 20th century. Recent perspectives on creativity consider significant influence of environmental factors on its development. Institutionalized
education and teaching undoubtedly have significant influence on cognitive development. Textbooks as teaching assets are still present in
modern day classes. The lack of tasks that would demand creative thinking from the student is a well-known problem and it was explored both in Croatian and foreign samples. A content analysis was conducted for the purposes of this study. Sample included elementary school textbooks published by four publishers in Croatia appropriated for the first four grades. Tasks included in analysis were those which demand convergent-integrative thinking and divergent-exploratory thinking. Results confirm previous research so it can be concluded that the amount
of divergent-exploratory thinking tasks in textbooks is not sufficient to evoke creative potential in students.
Die Arbeit beschäftigt sich mit der Frage des Inhalts von Grundschulbüchern im Hinblick auf die Auswahl der Aufgaben und die eventuellen Effekte auf die kreative Meinungsentwicklung bei Schülern. Das Phänomen der Kreativität und das Problem der Förderung kreativer Entwicklung während der Schulbildung wurden in zahlreichen Diskussionen und Forschungen in der zweiten Hälfte des 20. Jahrhunderts thematisiert.
In den modernen Ansätzen werden die signifikanten Auswirkungen der Umweltfaktoren auf die Entwicklung von Kreativität berücksichtigt. Die institutionelle Bildung und Erziehung hat zweifellos einen großen Einfluss auf die kognitive Entwicklung von Kindern. Schulbücher sind als
Lehrmittel auch weiterhin im modernen Unterricht präsent. Das Problem des Mangels an Aufgaben, die das kreative Denken von Schülern fördern würden, ist bekannt und es wurde an kroatischen und ausländischen Schulbücherstichproben erforscht. Für die Zwecke dieser Forschung wurde eine Analyse der Schulbücher von vier kroatischen Verlagen, die für die ersten vier Klassen der Grundschule vorgesehen sind, durchgeführt. Analysiert wurden die Aufgaben, die das konvergente und das divergente Denken forderten. Das endgültige Ergebnis stimmt mit früheren Untersuchungen überein, woraus man die Schlussfolgerung zieht, dass die Menge explorativer Denkaufgaben nicht ausreichend ist, um bei Schülern das kreative Potenzial zu erwecken.
Školski sustav 21. stoljeća ima jasno zadanu strukturu odgojno-obrazovnih ciljeva. Kreativni razvoj u toj strukturi zadanog ima vrlo važno mjesto jer je kreativan učenik onaj koji je spreman ...otkrivati, kritički promišljati i stvarati, što su nužne kompetencije za život i rad u 21. stoljeću. Razvoj i poticanje kreativnosti vezano je uz kogniciju tako da se poučavanje za kreativnost odnosi na poučavanje usmjereno na razvoj kognitivnog mišljenja kod učenika. Nastava povijesti po svojoj složenosti zahtijeva razvoj apstraktnog mišljenja kod učenika, što je nužno za razumijevanje predmetnog sadržaja, ali i preduvjet razvoju kreativnog mišljenja. Da bi učenike poučili zahtjevnom apstraktnom mišljenju i kod njih potaknuli razvoj kreativnog mišljenja potrebno im je, uz korištenje adekvatnih nastavnih strategija, ponuditi različite izazove koji će ih misaono pokretati. Cilj je ovog rada, uz teorijsko razlaganje onoga što podrazumijeva kreativnost općenito te specifično u nastavi povijesti, prikazati značajke kreativnog mišljenja, razložiti ulogu školskog okruženja i nastavnika te dati primjere pitanja i zadataka čija je svrha poticanje kreativnog mišljenja uz primjenu suradničkih strategija.
The school system of the 21st century has a clearly defined structure of educational goals. Among these educational goals creative development has a very important place because the creative student is the one who is willing to discover, critically think and create. Each od aforementioned competences are necessary for life and work in the 21st century. The development and encouragement of creativity is related to cognition, so the teaching of creativity is closely connected with development of cognitive thinking. Teaching and learning history by its complexity requires the development of abstract thinking in students, which is necessary to understand the subject matter, but also abstract thinking presents the precondition for the development of creative thinking. In order to teach students a demanding abstract thinking and encourage the development of creative thinking, they need to be exposed, through the use of appropriate teaching strategies, to the various challenges that will trigger them. The aim of this paper is to present the theoretical background of what constitutes creativity in general and specific in history teaching, to present the features of creative thinking, to disclose the role of school environment and teachers, and to provide examples of assignments for students whose purpose is to encourage creative thinking by applying collaborative strategies.
Cilj je istraživanja provjeriti povezanost učestalosti uporabe različitih medija (gledanje televizije, igranje računalnih igrica i korištenje interneta) s aspektima kognitivnog (školski uspjeh) i ...socijalno-emocionalnog razvoja (impulzivnost, afektivna empatija, broj prijatelja i vršnjačka prihvaćenost). Također, htjeli su se provjeriti moderatorski efekti roditeljskog prisustva i društva prijatelja na navedene povezanosti. U istraživanju je sudjelovalo 880 učenika od petog do osmog razreda. Podaci o impulzivnosti, afektivnoj empatiji i izloženosti medijima prikupljeni su samoprocjenama. Učenici su dali još podatke o broju najboljih prijatelja, osjećaju prihvaćenosti i školskom uspjehu.
Povezanosti učestalosti korištenja različitih medija i aspekata kognitivnog i socijalno-emocionalnog razvoja uglavnom su niske. Najistaknutije su negativne povezanosti s afektivnom empatijom, i to osobito vrijeme provedeno igrajući igrice, te pozitivna povezanost s impulzivnošću, posebice s korištenjem interneta. Nešto je manja povezanost učestalosti korištenja medija s brojem prijatelja i vršnjačkom prihvaćenosti, dok je učestalost gledanja televizije blago negativno povezana sa školskim uspjehom.
Testirani su i moderacijski efekti socijalnog konteksta na povezanosti učestalosti korištenja medija i aspekata razvoja. Dobiveni su efekti vrlo mali i uglavnom vezani za odnos gledanja televizije i školskog uspjeha te učestalosti igranja računalnih igrica i odnosa s vršnjacima. Dobivena je negativna povezanost vremena gledanja televizije i školskog uspjeha samo kod onih koji to čine u društvu (roditelja i prijatelja), dok kod onih koji gledaju sami nije značajno različita od nule. Isto tako, pozitivan odnos vremena provedenog igrajući videoigrice i broja prijatelja nešto je manji kod onih koji to čine u društvu prijatelja te su blago pozitivni efekti učestalosti igranja igrica na vršnjačku prihvaćenost kod onih koji igraju sami, dok su blago negativni kod onih koji igraju u društvu roditelja. Svi efekti socijalnog konteksta i korištenja medija na aspekte razvoja djece vrlo su slabog intenziteta, a interpretirani su okviru Modela različite podložnosti utjecaju medija (DSMM; Valkenburg i Peter, 2013).
The aim of the study was to verify the relationship between the frequency of using different media (watching TV, playing computer games and browsing the Internet) with aspects of cognitive (academic achievement) and social-emotional development (impulsiveness, affective empathy, the number of friends and peer acceptance). The present study also investigated the moderating effects of the parental and peers presence on these relationships. Students from fifth to eighth grade (N=880) completed the questionnaires about the impulsiveness, affective empathy and exposure to media. Students also gave information about the number of best friends, feeling of peer acceptance and academic achievement.
The results show low correlations between the frequency of using different media and aspects of cognitive and social-emotional development. Negative correlations with affective empathy, especially time spent playing computer games, and positive correlations with impulsivity, especially with Internet use, are most prominent. Correlations between the frequency of using media and number of friends and peer acceptance are somewhat weaker, while there is a mild negative correlation between time spent watching television and academic achievement.
The moderating effects of the social context on the correlation of the frequency of media use and aspects of development have been tested. The results show very small effects and they are mainly related to the relationship between watching television and academic achievement, and the frequency of playing computer games and relationship with peers.
There is a negative correlation between time spent watching TV and academic achievement, but only for those children who do so in the company (parents and friends) while for those who are watching TV alone the correlation doesn't significantly differ from zero. Likewise, the obtained positive correlation between the time spent playing computer games and the number of friends is somewhat smaller for those who do it in the company of friends and there are slightly positive effects of the frequency of playing computer games on peer acceptance for those who play alone, while the mildly negative effects are obtained for those who play with parents. All the effects of the social context and the use of media on the aspects of child development are of very low intensity and they are interpreted in accordance with the Differential Susceptibility to Media effects Model (DSMM; Valkenburg & Peter, 2013).
El objetivo del trabajo fue verificar la conexión entre la frecuencia en el uso de diferentes medios de comunicación (ver la televisión, jugar a los vídeo juegos y navegar por internet) y los aspectos del desarrollo cognitivo (rendimiento escolar) y socio-emocional (impulsividad, empatía afectiva, número de amigos y aceptación entre coetáneos). Además, querían comprobarse los efectos moderadores de la presencia parental y compañía de amigos sobre dichas conexiones. En la investigación participaron 880 alumnos de la quinta a la octava clase. Los datos sobre la impulsividad, empatía afectiva y exposición a los medios de comunicación se obtuvieron a través de las autoevaluaciones. Los alumnos proporcionaron también datos sobre el número de amigos íntimos, sentimiento de la aceptación y rendimiento escolar.
La conexión entre la frecuencia en el uso de diferentes medios de comunicación y los aspectos del desarrollo cognitivo y socio-emocional en general es baja. Las más destacadas son las conexiones negativas con empatía afectiva, especialmente el tiempo usado para jugar a los vídeo juegos, tanto como conexión positiva con la impulsividad, en primer lugar, navegar por internet. En un grado menor se nota la conexión entre la frecuencia en el uso de diferentes medios de comunicación y el número de amigos y la aceptación entre coetáneos, mientras que la frecuencia en ver la televisión está un poco negativamente relacionada con el rendimiento escolar.
Se han evaluado también los efectos mediadores del contexto social sobre la conexión entre la frecuencia en el uso de los medios de comunicación y los aspectos de desarrollo. Efectos obtenidos son muy débiles y en mayor medida relacionados con el uso de la televisión y el rendimiento escolar, o con la frecuencia en jugar los vídeo juegos y la relación con los coetáneos. Se ha obtenido una conexión negativa entre el tiempo usado para ver la televisión y el rendimiento escolar sólo en aquellos que lo hacen en compañía (de padres y amigos), mientras que en aquellos que lo hacen solos no es significativamente diferente de cero. Además, la conexión positiva entre el tiempo usado para jugar a los vídeo juegos y el número de amigos es un poco menor en aquellos que lo hacen en compañía de amigos y los efectos de la frecuencia en jugar a los vídeo juegos sobre la aceptación entre coetáneos son ligeramente positivos en aquellos que lo hacen solos, mientras que son ligeramente negativos en aquellos que juegan en compañía de los padres. Todos los efectos del contexto social y el uso de los medios de comunicación sobre los aspectos del desarrollo de los niños son de una intensidad muy débil, y se han interpretado dentro del Modelo de la susceptibilidad diferente a la influencia de los medios de comunicación (DSMM; Valkenburg y Peter, 2013).
Montessori metoda odgoja i obrazovanja jedna je od najpoznatijih alternativnih metoda u svijetu, naročito u institucijama predškolskog odgoja. Znanstveno-istraživački radovi od 2017. do 2022. ...pokazuju napredak u pogledu uzorkovanja te odgovora na pitanja koji su to točno elementi Montessori metode i pedagogije koji utječu na postizanje boljih rezultata djece koja pohađaju ustanove Montessori pedagogije u odnosu na tradicionalno školovanu djecu. Iako su rezultati istraživanja još uvijek kontradiktorni u pogledu izvršnih funkcija, kreativnosti i matematičkih vještina, vidljivo je da polaznici Montessorija postižu bolje rezultate u područjima kognitivnog, socijalnog i emocionalnog razvoja. U ovom se radu kritički promatraju nedostatci u istraživanjima i nude se prijedlozi za poboljšanje i posljedično smanjenje kontradiktornosti u određenim varijablama rezultata.
U radu se razmatra institucionalizirani predškolski odgoj i obrazovanje kroz pregled postojećih istraživanja o utjecajima pohađanja predškolskih ustanova na kognitivni i socijalni razvoj djeteta te ...kroz pregled analiza troškova i koristi programa ranog razvoja za djecu slabijeg socio-ekonomskog statusa. Pohađanje predškolskih ustanova pozitivno je utjecalo na kognitivni razvoj djeteta u smislu bolje pripremljenosti polaznika za školu, pri čemu se posebno ističe važnost kognitivno usmjerenog kurikuluma i veličine grupe. U pogledu socijalnog razvoja ishodi su ovisili o kvaliteti predškolske ustanove te o tome jesu li sami autori tumačili određeno ponašanje kao problematično ili kao socijalno kompetentno. Predškolski programi ciljani na djecu vrlo slabog socio-ekonomskog statusa polučili su visoke stope povrata jer su proizveli značajne promjene u životnim šansama polaznika, dok su za univerzalne programe u literaturi izrađene tek procjene te nema jedinstvenog odgovora o tome proizvode li ekonomski povrat uloženih sredstava.
Empirijski nalazi, koji ukazuju na teškoće gluhe djece u nekim područjima kognitivnog, afektivnog i emocionalno-socijanog razvoja, poslužili su kao osnova za osmišljavanje Metode integralnog razvoja ...gluhe dece. Pored toga postavke Svjetske federacije gluhih (WFD) usmjerene na važnost znakovnog jezika, pedstavljale su širi okvir za postavljanje Metode. Prvi dio rada posvećen je prikazu generalog koncepta Metode. Istraživački dio ispituje rezultate dvije eksperimentalno kontrolirane studije. Studija 1 se bavila ispitivanjem učinaka neverbalnih stimulacijskih tehnika na kognitivni razvoj. U Studiji 2 ispitivani su učinci sistematske primjene znakovnog jezika na komunikativne i obrazovne aspekte razvoja gluhe djece. Podatci u okviru Studije 1 prikupljeni su upotrebom Piageovog testa, dok je u Studiji 2 korištena Skala komunikacijskih sposobnosti. Uzorak Studije 1 uključio je 50 ispitanika, a 60 ispitanika je bilo u Studiji 2. Uzorak su bili gluhi učenici od 8 do 12 godina. Dobiveni rezultati su potvrdili da je primjena neverbalnih radioničarskih aktivnosti i tehnika potaknula kognitivni razvoj i konkretno unaprijedila operacionalizirane faze razvoja. Također, sistematska primjena Srpskog znakovnog jezika potaknula je uporabu srpskog govornog jezika, globalne komunikacijske sposobnosti gluhe djece, kao i povećanje kohezije znakovnih i govornih komunikativnih sposobnosti. Znakovni je jezik također utjecao na poboljšanje školskog uspjeha.
Cilj je ovog rada pregled rezultata i spoznaja proizašlih iz dosadašnjih znanstvenih istraživanja koja su nastojala rasvijetliti utjecaj glazbe na opći razvoj djeteta. Namjera je doprinijeti razvoju ...svijesti o fleksibilnijim
granicama među disciplinama u općem obrazovanju (koje su tradicionalno strogo određene), a koje bi, prema dosad znanstveno utvrđenim činjenicama, morale omogućiti spontani transfer znanja i vještina. Učinci slušanja glazbe i glazbenoga obrazovanja na razvoj djeteta u radu se analiziraju u odnosu na kognitivni, psihomotorni, socijalni i emocionalni razvoj. Istraživanja su nedvojbeno pokazala da
glazbeno obrazovanje ima značajan utjecaj na opći razvoj djeteta, ali se
još uvijek traže odgovori na pitanja mogu li ga specifične vrste glazbenih iskustava ostvariti te na koji način i u kojem razdoblju djetinjstva.
Rad pruža sažeti uvid u segment istraživanja literature, pretežno anglosaksonskog znanstvenog svijeta posljednjih pedesetak godina, o konceptu religioznosti i Boga kod djece i adolescenata. U ...pregledu literature polazi se od konceptualnih pristupa Piagetovog i postpiagetovog modela kognitivnog razvoja, te Kohlbergovog modela moralnog razvoja, predstavljenih u radovima pionira ovakvoga pravca istraživanja Fowlera i Goldmana, te njihovih sljedbenika. Pokušava se u najkraćim crtama sažeti zaključke istraživanja percepcije religije i religioznih pojmova kod djece do treće godine života, zatim koncept Boga i duhovnosti kod djece od treće do šeste godine, religioznost i predodžba Boga u razdoblju srednjeg djetinjstva, te poimanje religioznosti i duhovnih koncepata u razdoblju adolescencije. Rad pokazuje kako evolucija shvaćanja religioznih koncepata odgovara evoluciji psihološkog razvoja djeteta. Ovim radom prati se razvojni proces percepcije Boga i religioznosti, polazeći od animističke i antropomorfističke predodžbe Boga pa do razvoja osjećaja i shvaćanja transcendentalnog pojma Boga i religioznosti.
Laganje se kod dece javlja veoma rano. Fokus prethodnih istrazivanja uglavnom se odnosio na sposobnost laganja kod dece predskolskog uzrasta. U ovom istrazivanju koriscenjem nove procedure, cilj je ...bio ispitati sposobnost davanja laznih iskaza kod dece skolskog uzrasta, kao i kognitivne i socijalne korelate uspesnosti dece u davanju laznih iskaza. Ukupno 48 dece, po 16 ucenika prvog, petog i osmog razreda osnovne skole imali su zadatak da osmisle lazni autobiografski narativ i da ga sto uverljivije izloze kako bi ubedili druge da im se to stvarno dogodilo. Uverljivost njihovih snimljenih izlaganja procenjivalo je 15 nezavisnih procenjivaca. Od ucitelja i razrednog staresine na osnovu posebno konstruisanog inventara prikupljene su procene inteligencije, verbalne sposobnosti, omiljenosti medu vrsnjacima i antisocijalnog ponasanja svakog ucenika. Rezultati pokazuju da su deca uzrasta od 10 do 11 godina i deca uzrasta od 13 do 14 godina procenjena kao uverljivija prilikom davanja laznih iskaza u odnosu na mladu decu, uzrasta od 6 do 7 godina. Medutim, nije dobijena razlika u uspesnosti davanja laznih iskaza izmedu dece uzrasta od 10-11 godina i dece uzrasta od 13 do 14 godina, kao ni razlika u sposobnosti davanja laznih iskaza izmedu devojcica i decaka. Deca sa visim skolskim postignucem i ona koja su procenjena od strane razrednog staresine ili ucitelja kao inteligentnija, verbalno sposobnija i omiljenija medu vrsnjacima su takode od strane grupe nezavisnih procenjivaca procenjena kao uverljivija pri izlaganju laznih autobiografskih dogadaja.
PDF
