Benjamin i Baudelaire otkrili su iskustvo života u modernoj metropoli. Walter Benjamin je pisao o Baudelaireovoj suvremenosti, o masi koja je njegov glavni junak, o publici koja će čitati poeziju i ...neće je biti u stanju razumjeti. Kod Baudelairea na djelu je demokratizacija pjesništva. U sklopu novih antropoloških likova pojavljuje se lik žene, pun kontrasta. U velegradu, u društvu gdje je sve postalo reificirano, ni žena ne može izbjeći tu sudbinu. To znači, da bez obzira na optimizam Waltera Benjamina, nemoguće je naći spas u ljubavi prema ženi i umjetnosti. Beatrice više ne stanuje tu. Baudelaire je bio prvi koji je shvatio da je buržoazija već bila spremna oduzeti pjesniku socijalnu ulogu koju je do tada uživao i bio je moran – jer je imao iskustva što se tiče prave prirode robe – priznati tržište kao objektivnu okolnost. Dakle Teorija kraja estetskih umjetnosti, kao teorija zastarijevanja pojedinih umjetničkih formi, može se gotovo paradigmatički prikazati u baudelaireovoj lirici.
Pisac na početku obrađuje važnost Dalmacije u hrvatskoj i europskoj povijesti, utvrđuje nove činjenice o njezinoj političkoj organizaciji, koja se u mnogim napisima opisuje množinom kao Dalmacije, te ...je donio zaključke o prostoru koji je posve izostavljen u dijelu historiografije,
a odnosi se na »kontinentalnu Dalmaciju« između Save i Drave. Njegova promišljanja naslanjaju se na promišljanja i sučeljavanja s rezultatima mnogih koji su nastojali utvrditi povijesno-političku poziciju Salone, ali i Dalmacije. Iz toga proizlazi stoljetno zanimanje mnogih istraživača, od humanizma do danas, za njezinu prošlost i spomenike. Od toga pa
do najnovijih vremena više je arheologa, povjesničara, arhitekata dalo obol istraživanju Salone i valorizaciji njezinih spomenika. Mnogi od njih su zaslužili da ih se obilježi u prostoru definiranom uz cemeterij na Manastirinama u okviru lokaliteta Tusculum. U izlaganju, pisac
se osvrće na najvažnije od njih čija bi memorija bila oživotvorena u obliku bista postavljenih u drvoredu čempresa tvoreći Aleju istraživača Salone, ili kraće Aleju istraživača. U drugom dijelu rada autor se bavi salonitansko/solinskim prostorom, jer su Salona i Solin
neodvojiva kulturno-povijesna cjelina sačinjena od rimskoga kompleksa i srednjovjekovnih spomenika od najveće važnosti za hrvatsku državu i identitet. Stoga predlaže se da se uz spomenuti projekt afirmira i potakne realizacija projekta koji bi se prikladno mogao nazvati
Dolina hrvatskih kraljeva. Istraživači don Frane Bulić, don Lovre Katić, Duje Rendić- Miočević, Ejnar Dyggve uz druge koji su zaslužili svoje mjesto u Aleji istraživača Salone, svoje su radove usmjeravali također prema starohrvatskim spomenicima poput Trpimirovih Rižinica, mauzoleja hrvatskih kraljeva na Otoku te krunidbenu baziliku kralja Zvonimira. Uz druge spominjane hrvatske kraljeve i kraljice, tim bi se projektom jedinstvena naziva Dolina hrvatskih kraljeva (Dolina kraljeva) valoriziralo najvažnije povijesno nasljeđe hrvatskoga identiteta.
Thèse dirigée par Nancy L. Green, soutenue le 15 décembre 2020, devant un jury composé de Marc-Olivier Baruch (EHESS), Emmanuel Blanchard (Université de Versailles Saint-Quentin en Yvelines), Thomas ...Hippler (Université de Caen Normandie), Eric Jennings (Université de Toronto), Ethan Katz (Université de Californie à Berkeley) et de Sylvie Thénault (CNRS.) Résumé : La présence en métropole de dizaines de milliers d’Algériens entre 1939 et 1944 est un fait connu mais qui n’a pas été étudié avec ...
PDF
