Reumatoidni artritis (RA) jedna je od najčešćih i najtežih autoimunih i kroničnih upalnih bolesti koja dovodi do ireverzibilnih oštećenja zglobova i sistemskih oštećenja ostalih organa, te uzrokuje ...tešku invalidnost i velik stupanj mortaliteta. Opisani su brojni patogenetski mehanizmi uključeni u nastanak i razvoj reumatoidnog artritisa, no etiologija bolesti još nije poznata. Međudjelovanje genetskih i čimbenika okoline izaziva gubitak tolerancije i javljanje autoimunog odgovora na vlastite antigene, što se manifestira razvojem artritisa i sistemskim poremećajima. Razjašnjavanje ranih patogenetskih mehanizama i složenih međustaničnih interakcija u sinovijalnoj membrani stvara uvjete za pronalazak dobrih i visokospecifičnih biomarkera za postavljanje rane dijagnoze, davanje prognoze i praćenje terapijskog odgovora, a time i za individualiziran pristup terapiji RA bolesnika, koji bi se temeljio na izravnom blokiranju ključnog patogenetskog mehanizma bolesti i indukciji tolerancije, a ne na supresiji imunološkog odgovora.
The number of cancers is constantly increasing. An important role in the etiology of many of them is played by the viral factor, by oncogenic viruses, such as the Human Papillomavirus. The article ...shows current epidemiological situation and describes the structure of the virus and modes of transmission. It also explains the role of HPV infection in cancer with particular emphasis on oropharynx and head and neck cancer.
Summarizing, HPV infection plays an important role in carcinogenesis of the oropharynx tumors. The presence of viral genetic material in the tumor may influence prognosis and treatment method choices.
The last decade has witnessed significant advances in understanding the pathogenesis of diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL). This has been evidenced by a 2008 classification published by the World ...Health Organisation (WHO), describing several clinical-pathologically distinct subtypes of DLBCL as well as at least two molecular categories which include GCB (germinal centre B-cell like) and ABC (activated B-cell like) DLBCL. Hence in such cases, designing any uniform or effective therapy is practically impossible, unlike that for other more homogenous cancers. It has become therefore necessary to optimize basic chemotherapeutic procedures, common to large patient groups, whilst simultaneously adopting individually tailored approaches targeted at those genetic aberrations proven significant in the pathogenesis of DLBCL. In addition, important differences in patient management are adviced in treating the elderly.
Sposobnost adherencije bakterija na biotičke i abiotičke površine,funkcioniranje kao zajednica, te međusobna komunikacija bakterijskihstanica, od posebne su važnosti u nastanku kroničnih ...infektivnihbolesti. Sesilna zajednica mikroorganizama, danas poznatakao biofilm, povezuje se s brojnim bakterijskim infekcijama.Ključne karakteristike biofilm-infekcija jesu perzistencija infekcije,te rezistencija na antimikrobne lijekove i obranu imunološkogsustava domaćina. Napretkom tehnologije i primjenom novih mikroskopskihi molekularnih metoda u proučavanju ultrastrukture ifunkcionalnim odnosima unutar biofilma, nastoji se pronaći noviterapijski pristup u kontroli biofilm-infekcija, koje su jedan odnajvećih izazova 21. stoljeća.
Acute intermittent porphyria (AIP) is a metabolic disease with an autosomal dominant inheritance, with porphobilinogen (PBG) deaminase as the deficient enzyme in heme biosynthetic pathway at ...cytosolic subcellular locations. This diagnosis must be evoked in all adults with unexplained symptoms, but some clinical features are suggestive: women with reproductive age; abdominal pain; muscle weakness; sever and prolonged hyponatremia; dark or reddish urine.
The authors present a fatal case of a 39-years old female who presented acute abdominal pain followed by severe peripheral nervous system lesions with tetraplegia. Urine analysis showed enormously increased levels of porphirins, PBG and Δ aminolevulinic acid. The diagnosis of AIP was established and even if the correct treatment (Hemine, glucose) was administrated, the patient died after 3 weeks from onset due to a septic shock.
The authors discuss the laboratory abnormalities that are found in AIP and also the pathogenesis of the acute attack of AIP as well as the mechanism of severe nervous system damage that is less understood.
In conclusion, laboratory testing must be performed early and if a diagnose of AIP is not made promptly serious consequences may follow for the patient.
Porfiria acută intermitentă (PAI) este o boală metabolică, cu transmitere autosomal dominantă, cu alterarea căii de biosinteză a hemului prin deficitul enzimei porphobilinogen (PBG) dezaminaza. Acest diagnostic trebuie să fie evocate în toate cazurile de adultii care prezintă simptome inexplicabile, dar cu unele caracteristici clinice sugestive: femei cu vârstă reproductivă, dureri abdominale, slăbiciune musculară, hiponatremie prelungită şi severă, urină închisă la culoare sau roşie.
Autorii prezinta un caz fatal de PAI la o femeie de 39 de ani, care a prezentat dureri abdominale acute, urmate de leziuni severe ale sistemului nervos periferic cu tetraplegie. Analiza urinei a arătat nivelurile de porfirine, PBG şi de acid aminolevulinic Δ crescute enorm. Diagnosticul de PAI a fost stabilit şi, chiar dacă tratamentul corect (heminei, glucoza ) a fost administrat, pacienta a decedat după trei săptămâni de la debut prin şoc toxico-septic.
Autorii discuta despre diagnosticul de laborator din PAI şi, de asemenea, patogeneza atacului acut de PAI, precum şi mecanismul de producere a leziunilor severe ale sistemului nervos, care este mai puţin înţeles.
În concluzie, testele de laborator trebuie efectuate cât mai precoce deoarece neglijarea unui diagnostic de PAI poate avea consecinţe grave pentru pacienţi.
Porfiria acută intermitentă (PAI) este o boală metabolică, cu transmitere autosomal dominantă, cu alterarea căii de biosinteză a hemului prin deficitul enzimei porphobilinogen (PBG) dezaminaza. Acest ...diagnostic trebuie să fie evocate în toate cazurile de adultii care prezintă simptome inexplicabile, dar cu unele caracteristici clinice sugestive: femei cu vârstă reproductivă, dureri abdominale, slăbiciune musculară, hiponatremie prelungită şi severă, urină închisă la culoare sau roşie.
Ryzyko rozwoju zakażenia układu moczowego (ZUM) u chorych nareumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest większe niż w podobnejpopulacji osób zdrowych. W pracy na podstawie wybranychdanych z ...piśmiennictwa przeanalizowano zależności między RZSa ZUM (tab. I). Na wyraźnie częstsze występowanie ZUM u chorychna RZS wpływają zaburzenia immunologiczne wynikające z samejchoroby oraz leczenie modyfikujące przebieg choroby lekami syntetycznymii biologicznymi.Występowanie ZUM w istotny sposób wpływa na zwiększonąumieralność chorych na RZS. W pracy przedstawiono równieżhipotezę łączącą patogenezę RZS z ZUM wywołanym przez Proteusmirabilis. Szybkie rozpoznanie i leczenie ZUM ma u chorychna RZS bardzo istotne znaczenie z uwagi na zwiększone ryzykowpływu przewlekania się procesu chorobowego na rozwój amyloidozyoraz zwiększone ryzyko zgonu z powodu ZUM.
Mielopatia szyjna zaliczana jest do chorób cywilizacyjnych związanych z wiekiem. Choć jej objawy były znane od dawna, dopiero wprowadzenie badań neuroradiologicznych pozwoliło na potwierdzenie tego ...schorzenia. Od roku 1928, kiedy to Stookey ogłosił teorię wyjaśniającą powstanie mielopatii szyjnej, następni badacze proponowali własne lub modyfikowali dotychczasowe hipotezy. Obecnie uważa się, że mielopatia szyjna jest wynikiem: 1) bezpośredniego ucisku kości, wyrośli lub zwapnianych tkanek na rdzeń; 2) zmian niedokrwiennych spowodowanych przez ucisk na naczynia zaopatrujące rdzeń; 3) powtarzających się urazów w czasie ruchu prostowania lub zginania szyi. Uważa się, iż do rozwoju mielopatii szyjnej dochodzi, kiedy następuje zwężenie kanału kręgowego o 30%. Rdzeń zostaje wówczas spłaszczony w wymiarze przednio-tylnym. Nieliczne badania anatomopatologiczne prowadzone w tych przypadkach wykazały, że na wysokości uszkodzenia następuje glikoza i demielinizacja rdzenia. Kolumny boczne rdzenia kręgowego są bardziej podatne na ucisk niż przednie czy tylne. Zmiany zwyrodnieniowe o charakterze osteofitów stwierdza się u 90% populacji po 60. roku życia. Początkowymi objawami są bóle głowy i karku, następnie bóle promieniują do barków i ramion, kończyny górne stają się słabsze, chory odczuwa parestezje, głównie w dłoniach. Po pewnym czasie mniej sprawne stają się także kończyny dolne i chory odczuwa je jako sztywne. Chód staje się powolny i niezgrabny. Występują zaburzenia w utrzymaniu moczu. W przebiegu choroby są obserwowane zaniki mięśni, głównie rąk. Stwierdza się upośledzenie czucia głębokiego i wibracji. Charakterystyczne jest wygórowanie odruchów głębokich. Spotykany jest nawet klonus rzepki, a także objaw Lhermitte’a. W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę szereg chorób, ale decydujące znaczenie mają wyniki badań neuroradiologicznych. Trzeba pamiętać, iż skład płynu mózgowo-rdzeniowego chorych z mielopatią szyjną pozostaje prawidłowy. Przebieg choroby jest powoli postępujący. Leczenie operacyjne ma znaczenie na początku choroby, albowiem ustąpienia dolegliwości można się spodziewać u 1/3 operowanych. Po 2-3 latach od zabiegu dolegliwo- ści na ogół wracają, a stan neurologiczny tych chorych jest mniej więcej taki sam jak leczonych zachowawczo.
Alergenowo-swoista immunoterapia (ASI) umożliwia leczenie i wpływ na przebieg alergicznych schorzeń IgE-zależnych. W wyniku jej działania następuje indukcja tolerancji alergenu, a w rezultacie – ...zmniejszenie lub ustąpienie objawów klinicznych alergii. Od daty wydania (1910 r.) publikacji Noona, uważanej za przełomową w rozwoju immunoterapii, mija 101 lat. W tym czasie systematycznie poszerzano wiedzę na temat mechanizmów jej działania, wskazań do stosowania ASI oraz formy podawania alergenu. Obecnie stosowane rodzaje ASI pozwalają na zminimalizowanie poważnych objawów niepożądanych, które obserwowano w początkowych próbach terapii. W pracy przedstawiono współczesne poglądy na temat patomechanizmów immunoterapii, zasad jej podawania oraz możliwości stosowania ASI w przypadku schorzeń atopowych. Podstawowym wskazaniem do tej metody leczenia jest brak możliwości wyeliminowania alergenu ze środowiska pacjenta przy dużym prawdopodobieństwie wystąpienia ciężkich objawów klinicznych uczulenia po kontakcie z alergenem. Najlepsze rezultaty osiąga się w przypadku nadwrażliwości na jady owadów błonkoskrzydłych oraz leczenia alergicznego nieżytu nosa, alergicznego zapalenia spojówek, a także astmy związanej z alergią na pyłki traw, drzew, chwastów i roztoczy kurzu domowego. Leczenie monoalergii daje lepszą skuteczność w porównaniu z uczuleniem na wiele alergenów. W wybranych przypadkach przy braku możliwości stosowania farmakoterapii lub jej nieskuteczności można rozważyć użycie ASI u pacjentów z alergią związaną z innymi alergenami. Aktualnie nie jest to metoda zaakceptowana w leczeniu alergii pokarmowej. W pracy przytoczono metaanalizy przeprowadzone w ostatnich latach, oceniające skuteczność dwóch najpopularniejszych obecnie metod immunoterapii – SCIT (śródskórnej) oraz SLIT (podjęzykowej) – w leczeniu astmy oraz alergicznego nieżytu nosa. Z cytowanych poniżej publikacji wynika, że są to metody skuteczne, zmniejszają- ce lub eliminujące objawy choroby u alergików. Przedstawiono również najnowsze, bardzo obiecujące drogi podania alergenu, w tym przezskórną immunoterapię, szczególnie korzystną u najmłodszych pacjentów. W dobie ogromnego postępu medycyny należy oczekiwać dalszego udoskonalania ASI, eliminacji poważnych objawów ubocznych oraz rozszerzenia grupy pacjentów objętych tą formą terapii.
Patogena bakterija Escherichia coli, koja uzrokuje dijareju, najopasniji je patogeni mikroorganizam u hrani zbog svoje rasprostranjenosti u prirodnom okolišu i sposobnosti prisvajanja virulentnosti ...horizontalnim transferom gena iz drugih mikroba. Mehanizmi njezine patogenosti su intrigantni, počevši od enterotoksigenog soja E. coli (ETEC) pa sve do virulentnijeg eneterohemoragijskog soja (EHES). Napredak u molekularnoj dijagnostici doveo je do razvoja novih metoda brzog određivanja prisutnosti i broja te bakterije i sličnih patogenih bakterija u kliničkim uzorcima, hrani i okolišu. U tu svrhu mogu se primijeniti jednostavne i jeftine kolorimetrijske i imunološke metode ili kompliciranije metode dokazivanja nukleinskih kiselina koje su vrlo specifične i osjetljive pa se pomoću njih može analizirati veliki broj uzoraka. Ovaj revijalni prikaz donosi pregled patogeneze E. coli, a ističe nužnost određivanja njezine prisutnosti te nadzor prije i nakon žetve radi procjene zdravstvene ispravnosti hrane.
PDF
