Existing scholarly discussions of theatrical realism have been predominantly limited to 19th-century European and Russian theater, with little attention paid to wider explorations and alternative ...definitions of the practice. Examining theater forms and artists from China, Japan, and Korea, Realisms in East Asian Performance brings together a group of theater historians to reconsider realism through the performing arts of East Asia. The book’s contributors emphasize trans-regional conversations and activate inter-Asian dialogues on theatrical production. Tracing historical trajectories, starting from premodern periods through today, the book seeks to understand realisms’ multiple origins, forms, and cultural significances, and examines their continuities, disruptions, and divergences. In its diversity of topics, geographic locations, and time periods, Realisms in East Asian Performance aims to globalize and de-center the dominant narratives surrounding realism in theater, and revise assumptions about the spectacular and theatrical forms of Asian performance. Understanding realism as a powerful representational style, chapters collectively reevaluate acts of representation on stage not just for East Asia, but for theater and performance studies more broadly.
De tegenwoordig populairste versie van moreel realisme, het non-naturalisme, zegt dat morele eigenschappen zoals ‘goed’ en ‘fout’ van hun eigen unieke soort (sui generis) zijn en dat het onmogelijk ...is hun plaats in de werkelijkheid te begrijpen vanuit een wetenschappelijk-naturalistisch wereldbeeld (Enoch 2011; Leary 2017). Die niet-natuurlijke, sui generis en causaal inerte eigenschappen beschikken over primitieve, dat wil zeggen verklaringsloze (zie Enoch en Weinshtock-Saadon 2023: 20) normativiteit. Een ethiek is daadwerkelijk redengevend in de mate dat haar claims over wat we zouden moeten doen overeenkomen met de distributie van de primitief normatieve en non-natuurlijke eigenschappen (Dasgupta 2017). Of het zegt dat iemands morele redenen niet afhangen van (wat volgt uit) de distributie van eigenschappen met primitieve normativiteit, maar van de waarden die men kan accepteren in reflectief equilibrium. In dit debat wordt het steeds gebruikelijker om meta-ethische posities primair te zien als metafysische theses over wat ethische beweringen waar maakt. Moreel realisme wordt bovenal gepresenteerd als het idee dat morele waarheid bestaat uit correspondentie aan hyperobjectieve feiten die aanspraken op ons gedrag maken omdat dit nou eenmaal dé morele waarheden zijn. Constructivisme zegt dat de waarheidscondities van morele claims afhangen van wat de juiste procedure om morele feiten te construeren zal blijken te zijn. De vraag is dan waar die procedure haar normatieve kracht vandaan zou kunnen halen, ze kan zich immers niet beroepen op rugdekking van dé normatieve feiten. Flinke porties van het hedendaagse meta-ethische debat worden in beslag genomen door metafysische verkenningen die weinig bijdragen aan ons filosofische begrip van ethiek. Dat zien we bijvoorbeeld aan de toenemende aandacht voor het eventuele potentieel van metafysische gereedschappen als grounding (bijvoorbeeld Wygoda Cohen 2021) en truthmaker theory (bijvoorbeeld Asay 2012) om het metafysische raamwerk van non-naturalisme, maar dan herschreven in de termen van de betreffende notie, minder bezwaarlijk te maken. Een analoge focus vinden we bij het constructivisme, waar door te sleutelen aan de notie van ’morele objectiviteit’ getracht wordt aan te tonen dat moreel anti-realisme aan meer desiderata daarvan kan voldoen dan op het eerste gezicht lijkt (bijvoorbeeld Bagnoli 2019; Hopster 2017). Een tweede teken aan de wand is hoe het dusdanig ingerichte meta-ethische landschap tussenposities in een artificieel aanvoelende spagaat dwingt. Op dit punt is het goed om ons af te vragen: wat is de functie van de focus op de vraag hoe moraliteit metafysisch gezien ‘in de werkelijkheid past’? Als je een overtuigend argument hebt dat de werkelijkheid zus en zo in elkaar zit, dat dit nou eenmaal dé morele feiten zijn (of die nou voortkomen uit een non-naturalistische ontdekking, een constructivistische procedure of iets daar tussenin), dan is de discussie afgerond. Maar als gevolg van die oriëntatie gaat veel argumentatiekracht verloren aan het wegmasseren van relativistische implicaties die velen menen te zien in een constructivistisch alternatief dat opbouwt vanuit een meer ‘interne’ bron (Chang 2013: 167) of van het ongemak dat velen ervaren bij de metafysische extravagantie van nonnaturalisme. Dat zijn geen oninteressante ondernemingen, maar toch is het moeilijk ontsnappen aan de indruk dat ze weinig bijdragen aan ons filosofische inzicht in de ethiek en aan ons morele zelfbegrip. Kunnen we ontsnappen aan de steriele inkapseling tussen steeds complexere versies van non-cognitivisme, de soms onnavolgbare herconceptualisaties van ‘objectiviteit’ van anti-realisme en de metafysische acrobatiek van realisme? Een heroriëntatie naar praktisch redeneren Ethiek is de studie van wat we zouden moeten doen en meta-ethiek, grof gezegd, van hoe we dat ‘zouden moeten doen’ het beste kunnen begrijpen. Meestal als ons verteld wordt dat we zus en zo ‘zouden moeten doen’, bedoelt men dat er een goed argument bestaat voor het doen van zus en zo. Wat bepaalt nu welke overwegingen – dat iemand voor de lol een tik verkopen lucht verplaatst beschouwen we als normatief irrelevant, maar dat die actie sadistisch is en pijn veroorzaakt bepaald niet – ter ondersteuning kunnen worden gegeven van zo’n normatieve claim? Wat is het achterliggende referentiekader van die argumenten en hoe werken onze normen van morele bewijsvoering? Het idee is dat we wellicht meer kunnen leren over de extensie van morele termen als ‘goed’ door te kijken naar ons gebruik, intenties en praktijken rondom zo’n woord, en wat we precies in gedachten hebben als we het gebruiken, inclusief de argumenten en meta-argumenten die gebruikt kunnen worden om te claimen dat iets goed is en dat we het zouden moeten doen (zie Balaguer 2020). Dat lijkt me een vruchtbare onderzoeksagenda die, meer dan de huidige metafysische focus, ons filosofische begrip van onze morele keuzes, de oorsprong van normativiteit en haar rol in ons leven kan verhelderen. Maar wat is dan de bron van de normativiteit van die argumenten? Als er uiteindelijk geen metafysische zekerheid is dat onze ethiek dé juiste is, en als zoiets niet bestaat, wat zegt dat dan over de morele rechtvaardigingen die wij geven? Door zich op dergelijke vragen te richten, kan de meta-ethiek een productievere bijdrage leveren aan ons filosofische inzicht in ethiek dan dat ze nu doet. Over de auteur Dr. Maarten van Doorn is verbonden aan de Radboud Universiteit.
As the main diplomatic strategy of the Philippines towards China, the hedging strategy has been practiced for a long time. In recent years, with the acceleration of Sino-American Geopolitical ...Competition, as well as the transfer of power in the Asia Pacific region, Southeast Asian countries are facing new strategic decision-making pressure. From the perspective of neoclassical realism, systemic pressure is transmitted through internal factors within a country, thereby determining diplomatic strategy. For the Philippines, the systemic pressure brought about by the Sino-U.S. competition serves as the independent variable, while the domestic security and economic development needs of the Philippines serve as intervention variables, jointly influencing diplomatic strategy. Through analysis, it can be seen that in the new stage of the Sino-U.S. competition, the hedging strategy of the Philippines has changed. During the Duterte period, the Philippines implemented a friendly strategy towards China of “military proximity to the United States and economic contact with China”. After Marcos Jr. came to power, there was a trend of partial checks and balances in the Philippines’ policy toward China. Overall, it still shows a major country balance orientation and will maintain this characteristic in the short term.
Chuquisaca, situada en el actual territorio de Bolivia, cuya ciudad principal fue La Plata. Su cercanía a las minas de Porco y Potosí provocaría su fundación. Albergó a la capital de Real Audiencia ...de Charcas y del Arzobispado y congregaba a la población de diversos lugares que llegaban a realizar sus peticiones o a estudiar en los colegios y en la Universidad San Francisco Xavier. Al llegar las noticias de la invasión francesa a la Península en 1808, esta ciudad juró fidelidad y organizó la primera junta del territorio. En este contexto de crisis, se han desarrollado investigaciones que resaltan la construcción de la nación, por ello, este trabajo pretende ahondar en los realistas, en los olvidados o en los que fueron excluidos de las historias tradicionales. Durante los años 1809 a 1812, la población local mostró en su gran mayoría, su fidelidad a la Corona, debido a mantener la paz y la estabilidad. Este análisis identifica tiempos específicos que evidencian una apuesta por el realismo, opción política expuesta a partir de diversos acontecimientos y acciones llevados a cabo a la hora de defender las banderas del rey y también, a sus privilegios y bienes puestos en peligros con el avance de las tropas patriotas provenientes de Buenos Aires desde 1810.
In this paper, Critical Realism is used as a theoretical framework to show that diversity is an asset to science not a threat. Critical Realism situates the reliability and reproducibility of science ...in the realm of the real and thus relocates the notion of “objectivity” from the person of the scientist to the process of science. This means that it no longer necessary to attempt to minimise the person of the scientist in pursuit of rigorous knowledge. The implication is that diversity both in terms of intellectual training (within limits) and in terms of being multicultural, gender, sexuality, multilingual, is revealed to be an asset. This is because the construction of knowledge draws on personal experience and having people with divergent experience interrogating the same problem is more likely to provide a reliable, reproducible solution. In the latter parts of the paper, the implications for teaching are described. In addition, it is demonstrated that this argument can be extended into different knowledge areas.
Langage et société González, Sebastian Alejandro; Bertrand, Juliane
Eidos (Barranquilla, Colombia),
01/2021
35
Journal Article
Recenzirano
Odprti dostop
L’article vise à montrer que le langage est intimement lié au monde social et que la clarification d’une telle relation dépend du fait de considérer sur un même plan les énoncés et les actions, ce ...qui conduit à considérer l’énonciation par le langage comme un type de comportement partagé. Cela signifie que la langue ne sert pas seulement les besoins de la vie sociale en tant que moyen d’intercompréhension. De façon relativement autonome, le langage fonctionne dans des conditions de réalisation qui sont des relations sociales très segmentées et hiérarchisées. L’hypothèse est qu’il est nécessaire, comme point de départ de l’analyse du caractère social du langage, de reconnaître la valeur performative qu’ont les énoncés, du fait qu’ils contiennent, dans le domaine des actes de langage, un certain pouvoir effectif ajusté aux conditions sociales qui détermine leur énonciation.
With ever‐increasing display resolution for wide field‐of‐view displays—such as head‐mounted displays or 8k projectors—shading has become the major computational cost in rasterization. To reduce ...computational effort, we propose an algorithm that only shades visible features of the image while cost‐effectively interpolating the remaining features without affecting perceived quality. In contrast to previous approaches we do not only simulate acuity falloff but also introduce a sampling scheme that incorporates multiple aspects of the human visual system: acuity, eye motion, contrast (stemming from geometry, material or lighting properties), and brightness adaptation. Our sampling scheme is incorporated into a deferred shading pipeline to shade the image's perceptually relevant fragments while a pull‐push algorithm interpolates the radiance for the rest of the image. Our approach does not impose any restrictions on the performed shading. We conduct a number of psycho‐visual experiments to validate scene‐ and task‐independence of our approach. The number of fragments that need to be shaded is reduced by 50 % to 80 %. Our algorithm scales favorably with increasing resolution and field‐of‐view, rendering it well‐suited for head‐mounted displays and wide‐field‐of‐view projection.
In his “Supervenience arguments against robust moral realism”, Wilson Mendonça sets out to defend robust moral realism (the thesis that moral properties are not identical to natural properties) ...against the Explanatory Argument based on Supervenience. According to this argument, robust realism is unable to account for specific supervenience facts; given that the identification of moral and natural properties allows one to account for such facts, robust realism has an explanatory disadvantage vis-à-vis reductive realism. Mendonça’s answer consists in holding (i) that reductive realism has trouble accounting for the asymmetric character of specific supervenience facts and (ii) that the notion of reduction by analysis, which allows one to properly explain specific supervenience facts, supports only a weak form of reductionism that is compatible with robust realism. I argue that these claims are false and that, therefore, Mendonça fails to show that the Explanatory Argument is not a threat to robust realism.
Authors′ response Sharma, Meenakshi; Goel, Sonu; Singh, Sharad ...
Indian journal of medical research (New Delhi, India : 1994),
10/2015, Letnik:
142, Številka:
4
Journal Article
For a long time, the appeal of expressivism has dominated the debate in metaethics. Normative irrealism, as represented by expressivism, exerted pressure on the debate and seemed to fence off any ...realistic claim. A striking trend in the contemporary discussion, however, is the emergence of theories that acknowledge a core value of truth in realist-normative views, given that expressivism failed in the attempt to meet the challenges posed by cognitivism. From Simon Blackburn’s quasi-realism to the ecumenical expressivism defended by Michael Ridge, the debate now seeks to make compatible the benefits of irrealism and the intuitively plausible account of the language and practice of morality embodied in classical normative realism, which never ceased to be the starting point of any metaethical theorizing. The present paper characterizes, draws parallels between, and confronts these two main contributions for the reinterpretation of expressivism. Although recognizing the undeniable merits of these positions, the paper aims to reveal some open questions that, unlike the intentions stated by their proponents, push these more contemporary and sophisticated views back to classical points of view that they would like to overcome.
