The aim of this study was to describe the characteristics of invasive meningococcal disease (IMD) among patients under 20 years of age in Poland from 2009 to 2011, based on data collected by the ...National Reference Centre for Bacterial Meningitis (NRCBM).
The study was performed on all invasive Neisseria meningitidis from patients under 20 years of age in Poland, collected between 2009 and 2011 in the NRCBM. The isolates were identified and serotyped. MICs were determined by the Etests or M.I.C.Evaluators. A PCR technique was used for the identification of the etiological agent directly from clinical materials in the case of a negative culture.
From 2009 to 2011 the NRCBM confirmed 806 cases of IMD, including 75.7% (n=610) infections in patients under 20 years of age. High incidence of IMD was notified in children under 5 (6.98/100,000) and the highest in children under one (13.99/100,000). The majority of cases were caused by meningococci of serogroup B (59.7%), followed by serogroup C (37.8%), Y (1.6%) and W-135 (0.9%). The overall case fatality ratio was 13.3 and was the highest in children aged 24–35 months (20.9%). Decreased susceptibility to penicillin characterised 26.6% of isolates. All isolates were susceptible to cefotaxime/ceftriaxone, chloramphenicol, rifampin and ciprofloxacin.
Meningococci are still cause of infections associated to high case fatality ratio, especially in children under 5 years of age.
Septični oblik encefalopatije u jedinicama intenzivnog liječenja i težina kliničke prezentacije direktno korelira s mortalitetom. Patogenetski je septična encefalopatija posljedica sistemne upalne ...reakcije koja oštećuje krvno moždanu barijeru što omogućuje neurotoksičnim supstancija štetno djelovanje na neurone. Za procjenu težine septične encefalopatije se pretežno koristimo elektroencefalogramom i Glasgowskom ljestvicom kome. Terapijski je najbitnije primijeniti adekvatnu antimikrobnu terapiju u što ranijoj fazi bolesti te biti upoznat s mogućnostima i granicama suportivnog liječenja ovog sindroma.
Sepsa jest to ciężkie uogólnione zakażenie, powstające najczęściej na skutek zakażenia bakteriami chorobotwórczymi. Toksyny bakteryjne uszkadzają naturalne mechanizmy obronne organizmu, wywołując ...uogólniony zespół odczynu zapalnego (SIRS). Do czynników wywołujących zakażenie należą bakterie chorobotwórcze o dużej zjadliwości, takie jak: meningokoki, pneumokoki, pałeczka hemofilna, salmonella, paciorkowce czy gronkowce (najczęściej Staphylococcus aureus). Innymi drobnoustrojami odpowiadającymi za wystąpienie zespołu SIRS mogą być wirusy, grzyby lub pasożyty. Mechanizm powstawania sepsy jest złożony. Wrotami zakażenia krwi najczęściej są układ oddechowy, infekcje w obrębie jamy brzusznej, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zakażenia układu moczowego. Szczególnym rodzajem zakażenia jest sepsa rozwijająca się po zabiegach operacyjnych lub inwazyjnych badaniach diagnostycznych. Rzadką przyczyną wystąpienia pełnoobjawowego zespołu SIRS mogą być drobne zranienia skóry powodujące uszkodzenie bariery skórnej i przeniknięcie do organizmu bakterii, które zwykle znajdują się na powierzchni skóry. W sprzyjających warunkach, na przykład zmniejszonej odporności, mogą one rozprzestrzenić się drogą krwionośną, uszkadzając śródbłonek naczyń, i w efekcie wywołać wstrząs septyczny. W pracy przedstawiono dwa przypadki sepsy wywołanej bakterią Staphyloccocus aureus u dzieci, u których stwierdzono jedynie drobne zranienia skóry bez żadnych innych odchyleń od stanu prawidłowego. Wczesna diagnostyka i wczesne wysokospecjalistyczne leczenie wprowadzone w Oddziale Chirurgii i Ortopedii Dziecięcej pozwoliło na opanowanie sepsy i doprowadziło do całkowitego wyleczenia dzieci.
Postoperative sepsis alters the growth hormone (GH)/insulin-like growth factor (IGF) axis leading to reduction in IGF-I and IGF-binding protein (IGFBP) 3 and elevation of GH-independent IGFBPs. The ...aim of this work was to investigate the differences in ligand binding and immunoreactivity of the circulating IGFBPs between surviving and nonsurviving septic patients that underwent colorectal surgery.
Ligand binding was detected only for IGFBP-3 and IGFBP-2 and, consecutively, immunoreactivity was assayed for these IGFBPs.
In survivors both ligand- and immunoblotting re - vea led two IGFBP-3 isoforms (40 and 45 kDa). In non-survivors ligand-blotting hardly detected the IGFBP-3 doublet, intact immunoreactive IGFBP-3 was not detected and the major species was the 29 kDa fragment. Immunoblotting with an anti-IGFBP-2 antibody indicated an increase in the amount of intact and fragmented IGFBP-2 along the progression of illness in the non-survivors. The amount of intact IGFBP-2 in the survivors did not differ during the treatment. The amount of immunoreactive IGFBP-2 corresponded to its ligand-binding activity.
According to the results reported here, ligandreactivity and immunoreactivity of IGFBP-3 should be taken into account as variables that affect the GH/IGF axis in critically ill patients. The degree of their variation is not directly correlated to the total amount of IGFBP-3 determined by the immunoassay, but they may be related to patients’ meta bolic potential to combat a disease.
Fbstoperativna sepsa izaziva promene u sprezi hor- mon rasta (GHVinsulinu slični faktori rasta (IGF). Smanjuju se koncentracije IGF-I i IGF vezujućeg proteina (IGFBP) 3, a povećavaju IGFBP koji ne zavise od GH. Glj rada bio je da se ispita ligand-vazujuća aktivnost i imunoreaktivnost IGFBP molekula u cirkulaciji pacijenata operisanih od koJorektalnog karcinoma sa postoperativnom sepsom i rslićitim ishodom u smislu preživljavanja
Ligand-vezujuća aktivnost detektovana je ligand blotomza IGFBP-2 i IGFBP-3, te jeza ove IGFBP odredivana i imunoreaktfcnost.
Kod preživelih, ligand i imunoblotom utvrđeno je prisustvo dve IGFBP-3 izofomie (40 i 45 kDa). Kod umrlih, u ligand blotu IGFBP-3 dublet bio je jedva vidljiv, dok je u imunoblotu najjača traka pripadala fragmentu {29 kDa). Ukupna količina IGFBP-2 (intaktni molekuli i fragmenti) bila je znatno veća kod pacijenata koji nisu prđivet i progresivno je rasla sa približavanjem letalnog ishoda. Ligand-vezujuća aktivnost je takode bila srazmerno veća.
Dobijeni rezultati upućuju na značaj određivanja ligand-vezujuće aktivnosti i imunoreakttvnosti IGFBP-3 kod pacijenata u kritičnom stanju. Promene IGFBP-3 aktivnosti nisu direktno odraz promene koncentracije IGFBP-3 odre- đene imunotestom, te su stoga važne u proceni metabo- ličkog potencijala pacijenta da se suprotstavi bolesti.
Sepsis is the inflammatory response against infection. The existence of DIC during sepsis indicates a poor prognosis and coagulation abnormalities and thrombocytopenia may exist. The aim of this ...study was to investigate platelet and erythrocyte indices in sepsis patients with DIC and without DIC. In both groups coagulation tests, platelet count and indices, erythrocyte count and indices were retrospectively analysed. In the sepsis plus DIC patients the prothrombin time and D-dimer values were found significantly higher and fibrinogen, platelet and plateletcrit were found significantly lower than in the sepsis without DIC group. The analysis of mean platelet volume, platelet distribution width, erythrocyte count and indices revealed no significant differences between the two groups. These results showed us that the depression of bone marrow in septic patients with DIC and without DIC did not differ. The activation of the coagulation system might probably be the cause of thrombocyte depletion in DIC.
Sepsa predstavlja inflamatorni odgovor na infekciju. Prisustvo diseminovane intravaskularne koagulacije (DIK) tokom sepse ukazuje na lošu prognozu, a mogu se javiti i poremećaji u koagulaciji i trombocitopenija. Cilj ove studije bio je da se ispitaju trombocitni i eritrocitni indeksi kod pacijenata sa sepsom i DIK, odnosno sepsom bez DIK. U obe grupe retrospektivno su analizirani testovi koagulacije, broj i indeks trombocita i broj i indeks eritrocita. Kod pacijenata sa sepsom i DIK, protrombinsko vreme i vrednosti D-dimera bili su značajno povišeni, dok su fibrinogen, trombociti i trombocitokrit bili značajno niži nego u grupi sa sepsom bez DIK. Prilikom analize srednje zapremine trombocita, širine distribucije trombocita i broja i indeksa eritrocita nisu otkrivene značajne razlike između dve grupe. Ovakvi rezultati ukazuju na to da kod pacijenata sa sepsom i DIK i pacijenata sa sepsom bez DIK nema razlika u depresiji koštane srži. Aktivacija koagulacijskog sistema predstavlja mogući uzrok manjka trombocita u DIK.
Ultrazvuk (UZV) je jedan od najčešće rabljenih modaliteta oslikavanja i navođenja za intervencijske postupke infektivnih bolesti vrata i torakalnih organa. Indikacije za UZV vrata uključuju ...evaluaciju palpabilnih tvorbi vrata, slučajno pronađenih tvorbi vrata i obradu bolesnika s vrućicom nepoznatog porijekla. UZV toraksa je vrijedna metoda u procjeni aktivnosti bolesti perifernog plućnog parenhima, torakalne stijenke, dijafragme i medijastinuma. Oko 50% bolesnika sa sepsom imaju zahvaćen miokard, što je karakterizirano biventrikularnim uvećanjem, reduciranom kontraktilnošću i dijastoličkom disfunkcijom, što se može utvrditi UZV-om. Ehokardiografija je postala neinvazivna slikovna dijagnostička metoda izbora u bolesnika sa suspektnom endokardijalnom lezijom. Pokazala se korisnom ne samo za prikaz vegetativnih lezija, već i za detekciju komplikacija endokarditisa kao što su perivalvularni apsces i značajna valvularna destrukcija koja vodi do regurgitacije. Ovaj pregledni članak govori o UZV prikazu različitih patoloških stanja vrata, toraksa i srca, naglašavajući sonografske karakteristike udružene s infektivnim bolestima.
Yersinia enterocolitica (Y. enterocolitica) jest pałeczką Gram-ujemną zaliczaną od 1964 roku do grupy Enterobacteriaceae. Na podstawie właściwości biochemicznych i serologicznych wyodrębniono szereg ...biotypów i serotypów Y. enterocolitica. Najbardziej rozpowszechnione są biotypy 1B, 2, 4 i należące do nich odpowiednio serotypy O:8, O:9, O:3. Spośród serotypów zachorowania na całym świecie najczęściej wywołuje serotyp O:3. Obecnie w Polsce i w innych krajach europejskich notuje się stały wzrost zakażeń spowodowanych wysoce zjadliwym szczepem O:8, który do tej pory występował tylko na terenie USA. Pałeczka Yersinia jest przyczyną odzwierzęcej choroby zwanej jersiniozą. Człowiek najczęściej zaraża się nią drogą pokarmową, spożywając zakażone produkty pochodzenia zwierzęcego. Przebieg kliniczny jersiniozy jest zróżnicowany i zależny od zjadliwości bakterii oraz wieku i stanu odporności chorego. Zakażenie najczęściej wywołuje łagodne objawy nieżytu jelitowego. Do najczęstszych czynników bakteryjnych wywołujących zapalenie jelit na terenie Europy oprócz zakażeń bakteryjnych zalicza się także Campylobacter pylori i Salmonella. W stanach obniżonej odporności organizmu zakażenie pałeczką Yersinia może wywołać ciężkie powikłania ropne, a także sepsę o wysokiej śmiertelności. Na terenie Polski nie udało się jeszcze ustalić źródła zakażeń serotypem O:8. Izolowano go na terenie całego kraju od chorych w różnym wieku i o odmiennym przebiegu klinicznym jersiniozy. Diagnostyka jersiniozy polega na wykonywaniu zarówno badań mikrobiologicznych, jak i serologicznych. Ponieważ metody te nie są doskonałe, w terapii jersiniozy powinny się one wzajemnie uzupełniać. Ze względu na niejednoznaczną sytuację epidemiologiczną zakażeń Y. enterocolitica typu O:8 w przypadku podejrzenia zakażenia należy zebrać dokładny wywiad i wraz z pobranymi próbkami przesłać go do Instytutu Bakteriologii Państwowego Zakładu Higieny w celu przeprowadzenia szczegółowego serotypowania i oceny czynników zjadliwości. Równie istotne jak diagnostyka jest propagowanie działań zapobiegawczych chroniących przed zakażeniem, a także przestrzeganie podstawowych zasad higieny i unikanie spożywania niedogotowanych produktów pochodzenia zwierzęcego.
S-100β Protein in Patients with Severe Sepsis Vučeljić, Marina; Šurbatović, Maja; Vujanić, Svetlana
Journal of medical biochemistry,
01/2009, Letnik:
28, Številka:
1
Journal Article
Recenzirano
Odprti dostop
The effects of sepsis on the brain are not fully elucidated. This study investigated the serum levels of S100β protein in severe sepsis, as a biomarker of brain damage. The aim was to determine ...whether the levels of S100β are increased early, at the onset of sepsis, and if this protein is a good early predictor of outcome. We studied 30 patients with severe sepsis, divided into the survivors (n=8) and norsurvivors (n=22). Blood was sampled within the first 24h after the onset of symptoms. The concentrations of S100β were measured using an electrochemiluminiscence immunoassay (Elecsys 2010, Roche Diagnostics). Also, we measured the levels of C-reactive protein (CRP) using the immunonephelometric assay. Out of 30 patients, 74.4% had increased levels of S100β, while 25.6% had values within the reference range. A total of 30 patients had increased levels of CRP. The mean values of S100β and CRP did not differ significantly between the survivors and nonsurvivors (0.390±0.515 vs. 0.415±0.508 μg/L; 98.76±69.94 vs. 161.68±118.38 mg/L). Correlation between S100β and outcome was not found. The increased levels of S100β indicate possible occult diffuse brain injury, that can be reversible. Moreover, the study showed S100β protein not to be a good early predictor of outcome in severe sepsis.
Uticaj sepse na mozak nije u potpunosti razjašnjen. U ovom radu, ispitivali smo vrednosti proteina S100β, kao biomarkera oštećenja mozga, kod teške sepse. Cilj rada bio je da se utvrdi da li su vrednosti proteina S100β povišene na samom početku bolesti i da li se na osnovu njih može predvideti ishod. Ispitano je 30 pacijenata sa teškom sepsom, koji su bili podeljeni na preživele (n=8) i umrle (n=22). Za analizu, uzimana je krv u prvih 24h od pojave simptoma. Koncentracija proteina S100β merena je pomoću imunološkog testa metodom elektrohemiluminiscencije (Elecsys 2010, Roche Diagnostics). Takođe, meren je i nivo C-reaktivnog proteina (CRP) imunonefelometrijskim testom. Od 30 ispitanih pacijenata, 74,4% imalo je povišene vrednosti proteina S100β, dok je 25,6% imalo vrednosti u okviru referentnog opsega. Povišene vrednosti CRP imalo je svih 30 pacijenata. Između preživelih i umrlih nije bilo statistički značajne razlike u srednjoj vrednosti proteina S100β i CRP (0,390±0,515 vs. 0,415±0,508 μg/L; 98,76±69,94 vs. 161,68±118,38 mg/L). Korelacija između proteina S100β i ishoda nije nađena. Povišene vrednosti S100β ukazuju na verovatna difuzna okultna oštećenja mozga, koja mogu biti i reverzibilna. Osim toga, protein S100β nije dovoljno pouzdan marker za rano predviđanje ishoda kod pacijenata obolelih od teške sepse.
Sepsis Rello, Jordi; Restrepo, Marcos I
2008, 2008-07-02
eBook
Sepsis is an important public health problem around the world. Severe sepsis carries significant morbidity, mortality and high costs. The incidence of sepsis is increasing because of the aging ...population, the growing number of immunocompromised hosts, the increasing use of invasive procedures, and, to a lesser extent, antibiotic resistance among pathogens. Despite recent advances in the pathogenesis, diagnosis, and therapeutic approaches the mortality rate associated with this condition remains high. Therefore, the goal of Sepsis: New Strategies is to review novel targets to be considered in patients with severe sepsis and to assess new developments for patients with sepsis originating in the respiratory tract.
PDF
