Vaporwave kao muzički žanr s ograničenim brojem uglavnom anonimnih izvođača, ali i veoma ograničenim trajanjem od samo nekoliko godina, neodvojivo je povezan sa fenomenom interneta koji funkcioniše ne samo kao prostor u komе se susreću muzičari i njihova publika, već i kao primarni kulturni okvir ovog žanra. Oslanjajući se na tehnike obrade već postojećih muzičkih izraza, kao i na vizualne predstave i reference na popularnu kulturu devedesetih godina prošlog veka, označene u kontekstu žanra kao „estetika”, vaporwave teži da iskaže i probudi kod svojih slušalaca nostalgiju za vremenom ranih početaka interneta, oblikujući svoj izraz, kako muzički tako i vizualni, sa ciljem da deluje „kao da” dolazi iz drugog vremena. Fenomen vaporwave-a razmatraće se kroz nekoliko centralnih i međusobno povezanih pitanja – na koji način se tehnike obrade zvuka, vizualne predstave i elementi popularne kulture dovode u međusobnu vezu u okviru muzičkog žanra doprinoseći njegovoj multimedijalnoj prirodi, kako se ovi elementi odvajaju od svojih primarnih tumačenja u procesima rekontekstualizacije i stvaranja specifičnog brikolaža, i na kom kulturnom znanju se zasniva kompetencija za učešće u ovakvim formama kulturne komunikacije.