Shizofrenija je kronična duševna bolest, klinički sindrom karakteriziran specifičnim psihičkim i ponašajnim simptomima, značajnim individualnim varijacijama kliničke slike, odgovora na terapiju i tijeka bolesti te često prisutnim značajnim padom funkcionalnih kapaciteta bolesnika na svim planovima – osobnom, obiteljskom, radnom i socijalnom. Suvremeni koncepti sagledavanja shizofrenije kao neurodegenerativnog procesa impliciraju neophodnost razvoja specifičnih ranih intervencija usmjerenih na što raniju detekciju bolesti i provođenje adekvatnih i sveobuhvatnih farmakoloških, psihoterapijskih i psihosocijalnih terapijskih intervencija. Iz navedenog proizlazi i rastući interes struke za prodromalnu fazu bolesti i prvu epizodu shizofrenije pri čemu se naglasak stavlja na ishod bolesti (postizanje simptomatske i funkcionalne remisije i što bolji potpuni oporavak bolesnika). Ciljevi ranog otkrivanja psihotičnih poremećaja, uključujući i shizofreniju, i ranih intervencija su reducirati i/ili prevenirati progresiju i/ili pogoršanje psihotičnih simptoma/sindroma, neurobioloških i neuropatoloških oštećenja, sekundarnog psihijatrijskog i somatskog morbiditeta, deterioracije općeg funkcioniranja i razvojnih potencijala bolesnika, individualnog i obiteljskog stresnog iskustva, stigmatizacije bolesnika i njegove okoline, recidiva bolesti te reducirati troškove vezane uz liječenje i radnu nesposobnost oboljelog. Ovo složeno područje zahtijeva kontinuirano stručno i znanstveno multidisciplinarno istraživanje i djelovanje u čemu aktivnosti socijalnih radnika imaju značajnu ulogu, a s ciljem što učinkovitije redukcije neurotoksičnih, psihotoksičnih i sociotoksičnih posljedica shizofrenog procesa.