Prihvaćanje dvojnog državljanstva postalo je dio politike građanstva u većini država Europske unije. Dosadašnja istraživanja izvora i oblika tog fenomena usredotočivala su se na probleme međunarodnih migracija i politiku prema useljenicima u glavnim europskim useljeničkim državama, a mala se pozornost posvećivala drukčijim izvorima i tipovima. U prvom dijelu rada ispituju se izvori i tipovi dvojnog državljanstva te se uvodi razlikovanje “useljeničkog”, “iseljeničkog” i “transgraničnog” dvojnog državljanstva. U sljedeća tri dijela razmatra se pitanje dvojnog državljanstva u politikama građanstva šest država EU-a koje dopuštaju dvojno državljanstvo, a izražavaju specifičnosti navedenih tipova te se ispituje priroda razlika između nacionalnih politika unutar njih s obzirom na njihova ideološka uporišta, institucionalne oblike i političke funkcije. U analizi se pokazuje da postoje značajne razlike između tih tipova, osobito između “useljeničkog” i drugih dvaju tipova, ali i da politike “transgraničnog” dvojnog državljanstva imaju drukčije ideološko uporište i funkciju od naizgled sličnih politika “iseljeničkog” dvojnog državljanstva.