Sažetak Roman Josipa Mlakića Kad magle stanu i Borisa Dežulovića Jebo sad hiljadu dinara razotkrivaju nekoliko problema vezanih uz konstrukciju i dekodiranje identiteta u suvremenoj književnosti. Zbog toga predstavljaju dobar primjer za primjenu i testiranje hipoteza koje cirkuliraju teorijskim diskurzom. Navedeni romani na primjeru uspostavljanja odnosa između stereotipa hrvatskog i muslimanskog identiteta pokazuju koliko su sami identiteti nedovršene i nepotpune konstrukcije. To se zbiva, paradoksalno, korištenjem hrvatsko-muslimanskog sukoba devedesetih kao tematske pozadine. U takvim uvjetima apsurd se pojavljuje kao neizbježna posljedica tekstualnih konstrukcija. Mlakić i Dežulović dokidaju Drugog, koji bi trebao služiti kao oslonac labavoj konstrukciji identiteta, preusmjeravajući destrukciju prema vlastitom identitetu. Na ruševinama ovakve koncepcije nastaju prvi obrisi novog identiteta, formiranog oko zajedničkog iskustva, popularne kulture i specifičnog shvaćanja jedinstvenog prostora. Na kraju, apsurd se može očitati jedino iz pozicioniranja promatranja identiteta kao stabilne kategorije. Time se najavljuje mogući kraj postmodernog shvaćanja identiteta, ali i otkriva potisnuta želju za kakvim takvim uporištem.