U radu se analizira prikladnost primjene teorijskih postavki o organizacijskom učenju na organizacije javne uprave te specifičnosti učećih procesa u tim organizacijama. Autorica prikazuje nekoliko glavnih pravaca u proučavanju organizacijskog učenja. S obzirom na mnoštvo različitih pristupa i njihovih klasifikacija, odabrana su shvaćanja za koje se smatra da sadržavaju ključne postavke koncepta organizacijskog učenja te se u pristupu tom fenomenu razlikuju prema određenim bitnim elementima. Budući da se potreba za organizacijskim učenjem i zahtjevi za razvojem učećih organizacija u javnom sektoru i posebno u javnoj upravi počinju naglašavati uslijed upravnih reformi utemeljenih na doktrini novog javnog menadžmenta, poseban dio rada posvećen je objašnjenju temeljnih obilježja tih reformi. Unatoč nastojanjima da se tehnike i metode privatnog sektora prenesu u upravne organizacije mnogih zemalja, radi se o organizacijama koje se i dalje razlikuju od organizacija privatnog sektora u mnogim aspektima. Stoga je vrlo važno da se te posebnosti uzmu u obzir kod proučavanja fenomena organizacijskog učenja i posebno kod nastojanja u smjeru stvaranja tzv. učećih organizacija u javnoj upravi.