Covjek – ta “misleca trska” to stvorenje koje se može definirati kao “inzistirajuce, mislece, paradoksalno bice”, koja se paradoksalnost ocituje u spoznaji da je istovremeno “sve i ništa”.., leitmotiv je Pascalovih promišljanja u “Mislima”. Pascal je jezicni i intelektualni virtuoz, koji ne mari za sustavnost i metodologijski okvir promišljanja. On zalazi u najdublje sfere covjekove mislece, ali i osjecajuce egzistencije, nastojeci neizravno i spontano ’pomiriti’ višestoljetni “dvoboj” izme$u vjere i razuma. Njegov je covjek “pâtos osjecaja i mišljenja” (op. a.), kojim hodi beskonacno, nespoznatljivo i nedohvatljivo bice, njegov Stvoritelj... Prethodno navedene formulacije nastojat cu izložiti u ovome elaboratu u tri koraka: Prvi dio elaborata referira se na analizu samog Pascala, kreirajuci njegov svojevrsni psihološki profil, koji autorica ovog clanka smatra pregnantnim i presudnim za Pascalov put spoznaje covjeka i Boga Drugi dio elaborata tematski je fokusiran na pitanje zašto covjek (ni)je kadar “osobno” spoznati Boga Treci dio elaborata sadržajno nastoji približiti i pojasniti problematiku Pascalovog aksioma “credo, ergo sum”. U zakljucku autorica clanka pojašnjava dileme oko citiranja temeljem dvaju razlicitih izdanja Pascalovih “Misli” na hrvatskom jeziku.