U radu se daje pregled načina na koji su se teorijske postavke i konstrukti Teorije konceptualne metafore i metonimije nose sa specifičnim tipom figurativne jezične uporabe unutar fenomena životinjske metafore, zoosemijom, odnosno uporabom leksema za životinje da bi se referiralo na ljudska bića. Prikazom ovoga tipa ostvarenja kao jednoga od ostvarenja ontološke metafore čovjek je životinja i time plodnog tla kako za teorijske rasprave o prirodi ovih dvaju kognitivnih mehanizama, tako i za opis izgradnje figurativnog značenja sa specifičnim pragmatičkim učinkom, ukazuje se i na prednosti i načine korištenja niza teorijskih konstrukata predloženih unutar teorije (kulturnih modela, primarnih metafora, (lancima) metonimija na raznim razinama specifičnosti i višestruke funkcije (Barcelona 2005) te glavnoga značenjskog žarišta (Kövecses 2003) i uključivanje za motiviraniji opis fenomena.