Artykuł przedstawia działalność opiekuńczo-wychowawczą i pomocową realizowaną na rzecz dzieci w Rwandzie. W wyniku wojny domowej w tym kraju w 1994 r. osieroconych zostało kilkaset tysięcy dzieci. Sytuacja rzeczywistego zagrożenia dzieci dotkniętych zjawiskiem sieroctwa uruchomiła szeroką działalność interwencyjną i kompensacyjną różnych środowisk i podmiotów. Powstawały różne programy pomocowe. Jedną z takich inicjatyw jest ruch na rzecz dzieci w Afryce o nazwie „Adopcja Serca”, w którą zaangażowało się Zgromadzenie Pallotynów. Autor pragnie ukazać, że prawidłowy proces opiekuńczo-wychowawczy powinien być realizowany w taki sposób, aby nie zakłócić naturalnego rozwoju samodzielności dziecka, bez względu na jego wiek.