Ovaj rad se bavi nastankom ideja o očuvanju, poboljšanju i razvijanju zdravlja kod školske djece u Rusiji, putem fizičkog vježbanja u periodu od kraja XIX vijeka do 80-ih godina XX vijeka. Na početku XX vijeka, teorija fizičkog vježbanja u Rusiji se, između ostalog, kretala u pravcu naučnog istraživanja poboljšanja zdravlja školske djece preko fizičke kulture. Krajem XIX vijeka, u ruskoj teoriji fizičke kulture već su postojala dva istaknuta, nezavisna i donekle suprotstavljena pristupa – obrazovni i zdravstveni. Na početku XX vijeka, zdravstveni i obrazovni ciljevi fizičkog obrazovanja smatrani su jednakim i obaveznim. U periodu prije revolucije, u zdravstveno orijentisanom razvoju fizičke kulture u ruskim školama, čas fizičkog je bio dio obrazovnog sadržaja: kao obavezan predmet u višim školama. Cilj da se podiže jedna zdrava generacija doveo je do stvaranja inovativnih škola u prvim godinama sovjetske vlade. Vojničko-fizička obuka školske djece bila je jedna od ključnih tačaka obrazovnog procesa za vrijeme Drugog svjetskog rata. U posljeratnom period, naučnici su usmjerili svoju pažnju na proučavanje posljedica rata. Krajem 80-ih godina XX vijeka, naglo je porastao broj naučnih i eksperimentalnih radova o mjerama za poboljšanje zdravlja učenika. To je dovelo do pojave i daljeg napredovanja razvoja fizičkog obrazovanja i zaštite zdravlja učenika.