Budući da Gali nisu ostavili zapise o svojoj kulturi, i kako su Zapisi o Galskom ratu (Commentāriī dē Bellō Gallicō) Gaja Julija Cezara jedina celovita i neposredna hronika koja nam je ostala o galskoj civilizaciji, i to na njenom kraju, u trenutku kada galske zajednice bivaju ratno poražene sredinom 1. veka pre nove ere, čime započinje i proces njihove romanizacije, time je istorija danas neminovno suočena više s legendama o Keltima/Galima, a neuporedivo manje s verodostojnim podacima. Međutim, katkad istorija proračunato prigrli izmišljeno iz političkih pobuda, kao što je to bio slučaj s postrevolucionarnom Francuskom, najpre carskom, onda i republikanskom, a posebno u doba Treće republike (1870–1940), kada je teza o Galima kao precima Francuza postavila temelje u zdanje obrazovnog sistema i poslužila u politici svegrađanskog nacionalnog okupljanja u ime republikanskih ideala. U ovom radu se, na osnovu istoriografskih, filoloških i polemičkih napisa, kritičko-analitički razmatra političko-istorijska teza o Galima kao precima Francuza i preispituju parelele između galske i francuske duhovnosti, s ciljem da se iznova ukaže na preplitanja legendarnog i istoriografskog u našem poznavanju drevne keltske/galske civilizacije i da se preispita opstaje li i danas političko-istorijski mit o Galima kao precima Francuza.