Turizam, posebice masovnih obilježja, u teoriji i praktičnoj primjeni, uz prevladavajuće pozitivne elemente i pojavnosti, sve više poprima i one suprotne - proturječne i negativne. U radu se potanko i sistematično elaboriraju sve pozitivne i negativno-nepovoljne društvene i ekonomske funkcije turizma, rasvjetljava njegova uzročno-posljedična povezanost, te njegove proturječne, konfliktne, tj. negativne elemente i manifestacije. U tom smislu vrši se teorijska klasifikacija (pokrijepljena s inozemnom i domaćom literaturom i vlastitim doprinosima) svih proturječno-negativnih funkcija i pojavnosti kroz 3 međusobno uvjetovane sfere: (1) sociokulturnu, (2) prostornoekološku i (3) ekonomsko-organizacijsku. Koristeći se socioekonomskom metodom istraživanja, autor nabraja i dokazuje uvjetovanost, stalnost i sve veću potencijalizaciju proturječnih, konfliktnih i kriznih procesa s kojim se turizam na sadašnjem stupnju razvoja sve više suočava. U zaključku istraživanja sugeriraju se moguća i poželjna rješenja koja bi osigurala opstojnost i perspektivnost turizma, izdvajajući u tom smislu: ulogu ljudskog čimbenika, potrebu oplemenjivanja i redizajna masovnog turizma i naročito sve nužniju novu orijentaciju na SELEKTIVNI turizam ili turizam održivog razvitka.