Pojam “birokracije” pokrivao je polje negativnih političko-ideoloških stavova prema vlasti u poslije-revolucionarnoj Jugoslaviji, simetrično suprotstavljeno ne mnogo razrađenom suprotnom polu i polju pučke demokracije. Njegova mutnoća dozvoljavala je različite, mada prividno uvijek anti-staljinističke interpretacije – kako u državno-partijskom diskursu tako i u suprotstavljenom diskursu “lojalne opozicije”. Ovaj prvi dio bavi se samo državno-partijskim diskursom. Kratko se spominju važni i pionirski Kidrič te Tito i Đilas, a opširno razmatraju diskursi Kardelja i Bakarića. Njihov je diskurs želio razgraditi državnu centralizaciju ali je a limine odbacivao mogućnost postojanja nove vladajuće klase. Teorijska “tangenta o klasnoj borbi” objašnjava to lenjinističkim uvjerenjem da bi to impliciralo potpuni obračun s takvom klasom, koje je za njih (za razliku od Đilasa i kasnije Maoa) bilo nezamislivo.