Razlike u konfiguraciji anatomskog ležaja baze gornje i donje totalne proteze govore u prilog činjenici da reteincija donje totalne proteze predstavlja veći problem za protetičare nego retencija gornje totalne proteze. Budući da mastifkatorna efikasnost predstavlja kvantitativni pokazatelj funkcijske sposobnosti proteze, u ovom istraživanju željelo se ispitati da li postoji povezanost između veličine retencije totalnih proteza i testa mastikatorne efikasnosti. Pomoću primjenjenog testa mastikatorne efikasnosti, koji je 1965 god. uveo Nikšić,1 izvršilo se ispitivanje mastikatoinne efikasnosti, dok se retencija proteza ispitivala vagom posebne konstrukcije, te se na osnovu veličine dobijene retencije i izmjerene površine baze proteze, izračunavala specifična retencija, odnosno retencija po jedinici površine, izražena u N/cm2. Iz dobivenih rezultata moglo se zaključiti da primjenjeni test mastikatorne efikasnosti može poslužiti u evidenciji funkcionalne vrijednosti totalnih proteza, a dobivena vrijednost od 61.95% pokazuje dobru funkcionalnu sposobnost ispitivanih proteza. Ispitivanje korelacije između retencije proteza i veličine protezne baze pokazalo je pozitivnu korelaciju, jače izraženu za varijable donje totalne proteze. Specifična retencija gornje totalne proteze pokazala je pozitivnu, slabije izraženu korelaciju sa TME, dok specifična retencija donje totalne proteze nije pokazala korelaciju sa TME. Korelacija između dobi pacijenata i retencije proteza pokazala je vrijednosti negativnog predznaka sa malom signifikantnošću, koja je izražajnija kod žena. Ovi nalazi potvrđuju naše kliničko (iskustvo i sugeriraju da, naročito kod donje totalne proteze, samo optimalna suradnja svih utjecajnih faktora može rezultirati zadovoljavajućom funkcijskom sposobnošću totalnih proteza.