Morfološke i genetske varijacije inćuna, Engraulis encrasicolus (L. 1758), su proučavane na osnovu alozima, te morfometričkih i merističkih karakteristika. Uzorci su prikupljeni u Crnom, Mramornom i Egejskom moru. Analiza morfometričkih i merističkih karakteristika je ukazala na postojanje četiri morfološki različite grupe inćuna (E. Encrasicolus). Primjerci iz Mramornog i Egejskog mora su se značanjno razlikovali od drugih primjeraka zbog morfometričkih i merističkih karakteristika. Genetska analiza ukazuje na veliku varijabilnost, ali i na nizak nivo diferencijacije kod uzoraka iz Crnog mora. Niska genetska udaljenost između ovih i drugih primjeraka ukazuje na postojanje hibridizacije između Azovske i populacije istočnog Crnog mora. Usprkos tome što je genetska analiza pokazala da su ovi niovi značajni, struktura populacije bi se trebala analizirati pomoću markera koji bi otkrili veći stupanj raznolikosti populacije.