Wprowadzenie. Motywacja jest niezbędnym czynnikiem do podejmowania oraz kontynuowania treningu w sporcie, wpływa znacząco na odnoszenie sukcesów. Często ludzie skłaniają się ku specyficznym sportom, ...uznając daną dyscyplinę za szczególnie interesującą i satysfakcjonująca, lub zostali do niej zachęceni przez przyjaciół lub rodzinę. Czynnikiem motywującym może również być traktowanie sportu jako drogi samodoskonalenia, poprawy sprawności fizycznej lub zdrowia. Cel pracy. Celem niniejszej pracy jest zbadanie motywacji do podejmowania treningów sportów walki –w grupach zawodników boksu i MMA. Metoda badań. Badaniami objęto 23 zawodników MMA (N1) oraz 26 boksu (N2) z klubów sportowych w Opolu; zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, technikę ankietową, narzędziem badawczym był kwestionariusz badań motywacji Pelletiera. Wyniki. W obu badanych grupach dominuje motywacja wewnętrzna, która jest głównym czynnikiem mającym wpływ na chęć zdobywania wiedzy. Motywacja wewnętrzna charakteryzuje się podejmowaniem określonych czynności, opierając się przede wszystkim na osobistych zainteresowaniach, indywidualnych potrzebach doskonalenia się i rozwoju. W grupie zawodników MMA zauważyć można dominację aspektów hedonistycznych. Przyjemność wynikająca z uczestnictwa w treningach, następnie przyjemność, jaką dostarcza poznawanie nowych technik walki, są najistotniejszymi motywatorami. W grupie bokserów najważniejszymi czynnikami motywującymi są: satysfakcja wynikająca z opanowania trudnych technik walki, ekscytacja, którą odczuwają za-wodnicy zaangażowani w naukę walki wręcz, oraz emocje, które towarzyszą ćwiczącym podczas uprawiania ulubionego sportu. Wnioski. Prezentowane badania mają charakter pilotażowy i stanowią wstęp do dalszego zgłębienia poruszonej tematyki. Uzyskane wyniki wskazują na podobne czynniki motywacyjne w obu grupach badanych sportowców, z dominacją motywatorów wewnętrznych. Badani podejmują i realizują działania zgodne ze swoimi zainteresowaniami, co daje im satysfakcję oraz poczucie kompetencji.
Podstawą diagnostyki choroby Parkinsona jest stwierdzenie osiowych objawów ruchowych, takich jak sztywność, bradykinezja, zaburzenia postawy i drżenia spoczynkowe. W ostatnich latach zwraca się także ...uwagę na objawy pozaruchowe (poznawcze, neuropsychiatryczne i wegetatywne), które często poprzedzają manifestację objawów ruchowych i w znaczącym stopniu obniżają jakość życia chorych. U pacjentów z chorobą Parkinsona często stwierdza się spowolnienie myślenia (bradyfrenię), zaburzenia funkcji wykonawczych i wzrokowo-przestrzennych oraz osłabienie procesów uwagi, więc przedmiotem zainteresowania badaczy staje się opracowanie skutecznych strategii terapeutycznych, które pozwolą spowolnić lub zatrzymać proces deterioracji poznawczej. W artykule zaprezentowano wyniki badań dotyczących efektywności ściśle poznawczych, niefarmakologicznych strategii terapeutycznych ukierunkowanych na poprawę sprawności kognitywnej osób z chorobą Parkinsona. Omówione badania sugerują, że treningi poznawcze i rehabilitacja poznawcza są bezpiecznymi i skutecznymi metodami poprawiania sprawności poznawczej pacjentów. Wszyscy autorzy donoszą o poprawie sprawności przynajmniej jednej funkcji pod wpływem treningu i rehabilitacji. Sprawność poznawcza poprawiła się w największym stopniu w następujących obszarach: uwaga, pamięć epizodyczna i funkcje wykonawcze, które w chorobie Parkinsona są szczególnie podatne na osłabienie. Niemniej wciąż brakuje badań z liczniejszymi grupami interwencyjnymi, badań porównujących efektywność treningów u osób na różnym etapie zaawansowania choroby oraz badań longitudinalnych, które pokazałyby, czy uzyskana poprawa jest trwała i czy przekłada się na funkcjonowanie pacjentów w życiu codziennym (transfer nabytych umiejętności).
Regelmessig fysisk aktivitet er viktig for eldres helse. Sammenhengen mellom en fysisk aktiv livsstil og helsegevinster som forebygging av sykdom, opprettholdelse av uavhengighet og økt livskvalitet ...er godt dokumentert (ACSM's Position Stand 1998; Spirduso & Cronin, 2001; Taylor et al., 2004). Hensikten med denne oversiktsartikkelen er derfor å redegjøre for viktigheten av regelmessig fysisk aktivitet og trening i aldringsprosessen, samt utdype sammenhengen mellom en fysisk aktiv livsstil og fysisk funksjon blant eldre. Basert på en nasjonal multisenterstudie (Anderssen et al., 2009), tilfredsstilte 20% voksne og eldre (20-85 år) de nasjonale anbefalinger om 30 minutter med daglig fysisk aktivitet. Kun 12% i den eldste aldersgruppen (80-85 år) tilfredsstilte anbefalingene. Totalt fysisk aktivitetsnivå, målt ved hjelp av akselerometer, ble redusert med økende alder, hvor de eldste (80-85 år) hadde 50% lavere aktivitetsnivå sammenlignet med de yngste (65-69 år) (Lohne-Seiler et al., 2012). Fra 25-års alder reduseres utholdenhet og muskelstyrke med 10% per 10 år dersom individet er inaktiv (Heath et al., 1981; Wilmore, 1991). Systematisk utholdenhets- og styrketrening ser derimot ut til å redusere tapet med inntil halvparten, det vil si en reduksjon tilsvarende 5% per 10 år hos fysisk aktive individer (Heath et al., 1981). Eldre individer ser ut til å ha de samme treningsinduserte effekter som yngre, det vil si at man får effekt av økt aktivitet uansett alder, og da også lik prosentvis fremgang (Hagberg et al., 1989). Studier har vist at det er mulig å øke maksimalt oksygenopptak og maksimal muskelstyrke med inntil 10-20% i løpet av en 12 ukers intervensjon (Hagberg et al., 1989; Reeves et al., 2003; Lohne-Seiler et al, in press). Da muskelstyrke ser ut til å ha en sterk sammenheng med individets funksjonsevne/mobilitet, er det viktig å kunne tilrettelegge for systematisk styrketrening for eldre for på den måten å oppnå økt muskelstyrke og derigjennom økt funksjon, forebygge fall, og økt uavhengighet i hverdagen (De Vos et al., 2005). Basert på resultatene fra den nasjonale kartleggingen av fysisk aktivitetsnivå blant norske eldre, er det nå viktig å utvikle og igangsette tiltak som kan få norske eldre mer fysisk aktive. Videre forskning trengs derfor for bedre å forstå hva som karakteriserer de minst fysisk aktive eldre og de som er mest fysisk aktive. Slik kunnskap vil være til hjelp ved utvikling av hensiktsmessige fysisk aktivitetsintervensjoner tilrettelagt for denne gruppen. Et annet aspekt er å se på effekten av kostnadseffektive intervensjonsprogrammer, som bør ha som målsetting å inkludere en stor populasjon eldre til økt fysisk aktivitet. Dette vil være formålstjenlig for både individ og samfunn
Onkološka rehabilitacija primarno je fokusirana na individualne funkcionalne deficite i njihov učinak na onesposobljenost i kvalitetu života povezanu sa zdravljem. Potrebno je što ranije integrirati ...onkološku rehabilitaciju u kontinuum skrbi o onkološkim bolesnicima. Najvrjedniji dio onkološke rehabilitacije predstavlja individualna kinezioterapija, s ciljem poboljšanja funkcionalnog zdravlja bolesnika. Iz razumljivih razloga mnogi onkološki bolesnici su smanjenih tjelesnih mogućnosti, snage i izdržljivosti. Prednosti kinezioterapije su prepoznate u smislu poboljšanja tjelesnih kapaciteta, mentalnog zdravlja i kvalitete u različitim aspektima života. U nekim tipovima malignih bolesti kontinuirana bi kinezioterapija mogla utjecati na preživljavanje. Sve se češće daje prednost treningu visokog intenziteta nasuprot etabliranim kontinuiranim vježbama umjerenog intenziteta. Pokazalo se da je vrijeme provedeno u zoni maksimalnoga aerobnog napora, povećavajući maksimalni aerobni kapacitet, superiorno u odnosu na standardne umjerene vježbe ili bez vježbi. Osnovana je Međunarodna radna skupina za provođenje vježbi (skr. IBMEWG) u bolesnika s koštanim metastazama, budući da bi isti mogli imati koristi od vježbanja. U cilju prevladavanja potencijalnih funkcionalnih deficita u nadolazećem razdoblju onkološkog liječenja važno mjesto zauzima prehabilitacija. U Hrvatskoj jedinica za onkološku rehabilitaciju djeluje od 1979. godine. Unutar brojnih zdravstvenih institucija diljem svijeta implementiran je koncept pod nazivom Sveobuhvatni centar za rak (engl. Comprehension Cancer Center, CCC) koji u sebi integrira različite jedinice, platforme i skupine. U Austriji je primjerice Tim za rehabilitaciju onkoloških bolesnika (engl. Tumor Board for Cancer Rehabilitation) integriran unutar CCC Platforme za upravljanje nuspojavama, potpornu skrb i rehabilitaciju (engl. CCC Platform for Side Effects- Management, Supportive Care & Rehabilitation), kao klinički relevantan pristup u svrhu podrške u kreiranju rehabilitacijskih strategija kod onkoloških bolesnika. Kao odgovor na potrebu za učinkovitim, brzim i neinvazivnim liječenjem muskuloskeletnih bolesti unazad nekoliko godina razvio se interes za terapijom izvantjelesnim udarnim valom u kontekstu onkološke rehabilitacije. Nedavno se promijenila tradicionalna paradigma u vezi kliničkih indikacija i kontraindikacija za propisivanje liječenja udarnim valom u onkoloških bolesnika.
Several lines of research suggest that the loss of cognitive faculties in older people can be prevented and the risk of cognitive decline and dementia can be reduced. Cognitive training offers ...potential to modify cognitive abilities and their neural basis which can extend into advanced age. Examples of neuroplastic changes in the brain induced by multi-domain cognitive intervention and assessed by MRI/fMRI method in healthy aging and in people with cognitive impairment are presented. Cognitive training effects were observed both at behavioural and neural levels, which underlines the importance of interventions aimed at multiple lifestyle factors as possible strategies to support and improve cognitive status in advanced age. Effects of such interventions may result in considerable gains in terms of public health, especially in the face of aging societies.
Bibliography
Materials from the International Symposium on Strength & Conditioning, ISSC 2011.
Bibliogr.
Materiały z International Symposium on Strength & Conditioning, ISSC 2011.
Bibliography
Materials from the International Symposium on Strength & Conditioning, ISSC 2011.
Bibliogr.
Materiały z International Symposium on Strength & Conditioning, ISSC 2011.
PDF
