Ovim istraživanjem želi se ispitati vrijednost retencijske adhezijske sile kod potpunih proteza. Mjerenja su obavljena na akrilatnim pločicama, površine 20,25 i 38,48 cm2 i debljine 3 mm. Kao adheziv ...rabljeno je šest različitih koncentracija umjetne sline. Mjerenja su obavljena na uređaju posebno pripremljenom za tu svrhu. U ispitivanom uzorku istraživane su sljedeće varijable: površina akrilatnih pločica, koncentracija sline između ispitivanih površina, debljina akrilatne pločice, i brzina odvajanja ispitivanih površina.
Vrijednosti istraživanih adhezijskih sila iznesene su u njutnima (N). Dobiveni rezultati statistički su obrađeni tako da su izračunate aritmetičke sredine, standardne devijacije, najmanje i najveće vrijednosti varijable, koeficijenti varijabilnosti i vrijednost
kovarijance. Na temelju rezultata i rasprave može se zaključiti da prosječna vrijednost adhezijske retencijske sile za ispitavani uzorak iznosi 21,36 N. Uočene su velike razlike u vrijednostima mjerenja, ovisno o veličini površine akrilatne pločice i o koncentraciji sline.
Prosječna vrijednost retencijeske adhezijske sile u uzorku površine
38,48 cm2 iznosi 29,52 N, a u uzorak od 20 cm215,34 N.
Ispitivana je mehanička otpornost triju kompozitnih materijala i sveze dentinskoga adheziva Syntaca s dentinom. Kompozitne smole (Fluorocore, Coradent i Coracore) rabljene su za izradbu nadgradnje na ...korijenskom dentinu pretkutnjaka. Kompozitne nadogradnje (22) tlačene su okomito i paralelno (23) s uzdužnom osi zuba dok nije puknula nadgradnja, sveza ili dentin. Sva tri materijala pokazala su klinički dovoljnu tlačnu, ali ne i posmičnu otpornost. Za opsežnije kompozitne nadgradnje vitalnih zuba potrebno je uporabiti i parapulpalne kolčiće.
Uvođenje novih dentin-adhezivnih sistema u stomatološku praksu, raznolikost rezultata ispitivanja njihovih najvažnijih osobina u stranoj i nedostatak podataka u domaćoj stručnoj literaturi, nameće ...potrebu za sprovođenjem sopstvenih istraživanja ovih sistema naučno priznatim metodima, kako bi se praktičarima omogućio i olakšao
realan izbor. Cilj ovog rada je bio da se utvrdi snaga adhezije karakterističnih predstavnika dentin-bonding sistema za tretirani dentin humanih zuba, neposredno nakon završene svetlosne polimerizacije kompatibilnog kompožitnog materijala. U in vitro uslovima merena je otpornost na smicanje i istezanje sledećih dentin-adheziva: Triptona, Gluma-e, Scotchbond-2 i Dentin Protectora. Kontrolni materijal je bio glas-jonomer cement za podloge, Vitrabond. Korišćeni su ekstrahovani premolari obe vilice. Aplikacija adhezivnog sistema rađena je i sa okluzalne i sa bukalne preparisane strane krunice ovih zuba. Rezultati su pokazali da: a) vrednosti otpornosti na smicanje kreću se od 2,01—3,92 MP a, a između testiranih sistema nema značajne razlike; b) otpornost na istezanje kreće se od 13,7—26,84 MPa; najveću vrednost poseduje Scotchbond-2, nešto manju Gluma, a statistički značajno manje vrednosti pokazali su Tripton i Dentin Protector; c) strana krunice zuba nije imala značajnog uticaja na merene vrednosti, osim što je otpornost na smicanje za Gluma-sistem bila statistički značajno veća na bukalnoj nego na okluzalnoj strani zuba; d) dentin adhezivi, koji svojim kiselim komponentama rastvaraju i čiste razmazani sloj sa površine dentina, imaju bolju adhezivnu moć od dentin-bondinga koji ovaj detritusni sloj ostavljaju na preparisanom dentinu.
