Immutabilitas, iuxta S. B., soli Creatori competit; creatura qua talis, in natura sua et in suis actibus, propriam habet instabilitatem et mutabilitatem. Attamen humanus intellectus habet ...certitudines, cognoscit de facto quaedam necessaria, aeterna et immutabilia. Unde ipsi ista capacitas transcendendi suam naturalem mutabilitatem? Primum, argumento negativo, ex ipsa nobilitate cognitionis certae et infallibilis S. B. concludit humanum intellectum esse radicaliter incapacem attingendo res uti sunt in arte aeterna Creatoris. Secundo, argumento positivo, fundato in suo exemplarismo, S. B. monstrat hominem ex natura sua intellectuali creatum ad imaginem Dei, ex hac sua dignitate speciali, habere ius ad concursum quendam specialem etsi tamen naturalem vi cuius ipse Deus praesens est in actu intellectuali « sicut obiectum et ratio motiva ». « Ad certitudinalem cognitionem necessario requiritur ratio aeterna ut regulans et ratio motiva, non quidem ut sola et in sua omnimoda claritate, sed cum ratione creata, et ut ex parte a nobis contuita secundum statum viae ». Explicatur quomodo iste contuitus non dicat intuitionem divinae essentiae et exigat concursum sensuum et phantasmatum. Obiectum a nobis certitudinaliter cognitum est duplex: res creata est obiectum proprium, principium increatum est tantum obiectum secundarium. In conclusione comparatur haec sententia cum doctrinis praedecessorum et aequalium ut originalitas Seraphici Doctoris magis eluceat.
