The first data relating to disease caused by O. rhinotracheale originate from 1991, when Jan du Preez discovered a new disease in broiler chickens in South Africa, which manifested itself with mild ...respiratory symptoms. Bacteriological examination of infected birds’ organs revealed a gram-negative, pleomorphic, slow growing, rod bacterium, which could not be identified as any of the known bacterial species. The present name Ornithobacterium rhinotracheale was accapted and the agent was classified in 1994. The literature states that the O. rhinotracheale infection can cause significant economic losses in the poultry industry as a consequence of increased mortality, suppressed growth, reduced egg production and increased carcase condemnation rate at processing. There are few data about clinical features in broiler breeders nor can data about the gross lesions be found in the literature. According to the literature, O. rhinotracheale has been isolated from several different wild bird species, but there are no data relating to ornithobacteriosis in pheasants. For these reasons investigations were carried out to determine the influence of O. rhinotracheale on the development of pathomorphological lesions in the respiratory organs and on the health status of broiler breeders and pheasants from the rearing stage. A total of 22 pheasants, 19 weeks of age and 22 "Ross 308" broiler breeder hens, 15 weeks of age were used in this study. The birds were divided into four groups which were housed in a floor system, in separate rooms. After seven days of acclimatization, one group of 16 pheasants and 16 broiler breeder hens were infected intratracheally with a suspension of 48-hour culture of O. rhinotracheale strain B3263/91 in sterile saline in concentration of 5 X 1011 CFU/ml. Six pheasants and six broiler breeders served as control groups and were inoculated intratracheally with 1 ml of sterile saline per bird. After infection, the birds were observed daily and weighed at the time of infection and seven days post-inoculation. On the seventh day post-inoculation, 6 birds from infected groups, and 4 birds from control groups were euthanized by intravenous application of the euthanasia drug "T61" produced by Intervet. On the twelfth day post-inoculation, 4 birds from infected groups and two birds from control groups were euthanized. Immediately prior to euthanasia, blood samples were taken for serological examination by a puncture, from the brachial vein. The euthanized birds were autopsied and the internal organs were sampled for bacteriological and histopathological examination. Blood samples from the remaining infected birds (6 broiler breeders and 6 pheasants) were taken every two weeks, for up to 16 weeks, and tested by ELISA to determine the serological response to the agent. Samples of the birds’ organs: nasal cavities, infraorbital sinuses, larynx, trachea, lungs, heart, spleen, liver, kidneys and swabs of the air sacs were processed for bacteriological isolation and identification. For histopathological examination tissue samples of nasal cavities, infraorbital sinuses, larynx, trachea, lungs and air sacs were taken and fixed in 10% buffered formalin. After processing in an automated tissue processor the samples were embedded in paraffin blocks. Approximately 5 μm thick paraffin sections were stained using the standard hematoxylin-eosin method (HE). It was not determined that the agent had a negative effect on the health condition of the experimentally infected broiler breeder hens. The experiment confirmed that O. rhinotracheale infection in broiler breeder hens runs in subclinical form and does not influence the growth rate. In experimentally infected broiler breeder hens, gross lesions were manifested in the respiratory organs in the form of a mild catarrhal inflammation of the upper respiratory tract: nasal cavities, larynx, trachea, and hyperemia of the lungs in 20% of infected hens. Histopathological lesions in experimentally infected broiler breeder hens were most frequently detected in the lungs (50%), trachea (40%), larynx (20%), air sacs (20%), nasal cavities (10%) and infraorbital sinuses (10%). The lesions were manifested in the form of catarrhal inflammation of the upper respiratory tract and lung hyperemia. The predominant cell population in the inflammatory infiltrate were heterophils. Ornithobacterium rhinotracheale strain B3263/91 could not be reisolated from „Ross 308“ broiler breeder hens, 7 to 12 days after experimental infection at the age of 16 weeks. The experimental infection with O. rhinotracheale B3263/91 strain had a negative effect on the growth rate of pheasants. Gross lesions in experimentally infected pheasants were manifested in the respiratory organs in the form of catarrhal inflammation of the upper respiratory tract: nasal cavities, infraorbital sinuses, larynx and trachea, hyperemia of the lungs and aerosacculitis. Histopathological lesions in experimentally infected pheasants were most frequently detected in the lungs (70%), larynx (50%), trachea (50%), nasal cavities (40%), infraorbital sinuses (30%) and air sacs (30%). They were manifested in the form of catarrhal inflammation of the upper respiratory tract, with heterophils as a predominant cell population in the inflammatory infiltrate. Ornithobacterium rhinotracheale strain B3263/91 was reisolated from the following respiratory organs of pheasants: infraorbital sinuses, larynx, trachea and lungs, 7 to 12 days after experimental infection at the age of 20 weeks. The agent could not be isolated from other internal organs. The serological response in experimentally infected broiler breeders and pheasants was characterized by rapid production of specific antibodies that reached a maximum level in the blood in the first week after experimental infection. The antibody titers decreased gradually and were maintained at a stable level until the twelfth week after inoculation. Fourteen weeks post-inoculation specific antibodies could not be detected by ELISA. The investigations was demonstrated that pheasants are more sensitive to experimental infection with O. rhinotracheale B3263/91 strain than broiler breeder hens of commercial hybrid “Ross 308”.
Prvi podaci o oboljenju prouzrokovanom O. rhinotracheale datiraju iz 1991. godine kada je u južnoj Africi, Jan du Preez (Žan di Prez) otkrio novo oboljenje brojlera koje se manifestovalo blagim respiratornim simptomima. Bakteriološkim ispitivanjem organa obolelih brojlera otkrivena je gram-negativna, pleomorfna, štapićasta bakterija, sporog rasta, koja se nije mogla identifikovati kao neka od poznatih bakterijskih vrsta. Današnji naziv Ornithobacterium rhinotracheale prihvaćen je 1994. godine, kada je izvršena i klasifikacija uzročnika. Prema podacima iz literature infekcija O. rhinotracheale dovodi do značajnih ekonomskih gubitaka u živinarskoj proizvodnji koji su posledica povećanog mortaliteta, suprimiranog rasta, smanjene proizvodnje jaja i odbacivanja trupova na klanici. U literaturi ima veoma malo podataka o kliničkoj slici kod brojlerskih roditelja, dok podaci o patomorfološkim promenama ne postoje. Prema navodima iz literature O. rhinotracheale je izolovan iz nekoliko različitih vrsta divljih ptica, ali nema podataka o ornitobakteriozi fazana. Zbog toga su sprovedena ispitivanja imala za cilj da se utvrdi uticaj O. rhinotracheale na razvoj patomorfoloških promena u respiratornim organima i zdravstveno stanje kokoši brojlerskih roditelja i fazana iz odgoja. Za eksperiment je odabrano 22 fazana starosti 19 nedelja i 22 kokoši brojlerskih roditelja hibrida „Ross 308“ starosti 15 nedelja. Ptice su podeljene u četiri grupe koje su držane na podnom sistemu, u odvojenim prostorijama. Nakon sedmodnevne aklimatizacije, inficirana je po jedna grupa od 16 fazana i 16 brojlerskih roditelja intratrahealnom aplikacijom suspenzije 48-časovne kulture O. rhinotracheale, soj B3263/91 u sterilnom fiziološkom rastvoru, u koncentraciji od 5 X 1011 CFU/ml. Po jedna grupa od šest fazana i šest brojlerskih roditelja služile su kao kontrolne grupe kojima je intratrahealno aplikovan po 1 ml sterilnog fiziološkog rastvora. Posle inficiranja ptice su svakodnevno opservirane i merena im je telesna masa neposredno pre inficiranja i sedam dana kasnije. Sedmog dana od inficiranja eutanazirano je po šest ptica iz inficiranih i četiri ptice iz kontrolnih grupa, intravenskom aplikacijom preparata „T61“ proizvođača Intervet. Dvanaestog dana od inficiranja eutanazirane su po četiri ptice iz inficiranih i dve ptice iz kontrolnih grupa. Neposredno pre eutanazije uzorkovana je krv za serološki pregled, punkcijom brahijalne vene. Leševi eutanaziranih ptica su obdukovani i uzorkovani su unutrašnji organi za bakteriološko i histopatološko ispitivanje. Od preostalih inficiranih ptica (6 brojlerskih roditelja i 6 fazana) uzorkovana je krv na svake dve nedelje u periodu do 16 nedelja i ispitivana metodom ELISA kako bi se utvrdio serološki odgovor na uzročnika. Uzorci organa ptica: nosnih šupljina, infraorbitalnih sinusa, larinksa, traheje, pluća, srca, slezine, jetre, bubrega i brisevi vazdušnih kesa ispitani su bakteriološki, metodom izolacije i identifikacije uzročnika. Za histopatološko ispitivanje uzorkovani su tkivni isečci nosne šupljine, infraorbitalnih sinusa, larinksa, traheje, pluća i vazdušnih kesa koji su fiksirani u 10% puferizovanom formalinu. Nakon obrade u automatskom tkivnom procesoru uzorci su kalupljeni u parafinske blokove. Parafinski isečci debljine oko 5 μm bojeni su standardnom hematoksilin-eozin metodom (HE). Kod veštački inficiranih kokoši brojlerskih roditelja nije utvrđen nepovoljan uticaj uzročnika na zdravstveno stanje. Eksperimentom je potvrđeno da kod kokoši brojlerskih roditelja infekcija O. rhinotracheale protiče supklinički i da nema nepovoljan uticaj na prirast. Patoanatomske promene kod veštački inficiranih kokoši brojlerskih roditelja manifestovale su se u respiratornim organima u vidu bl
Vânătoare în Dobrogea la care participă Ion Gheorghe Maurer și diplomați străini; Aspecte din Institutul de cercetări energetice; Iarna în Cișmigiu; Grigore Vasiliu Birlic sărbătorit la Sala ...Palatului.
Pe o suprafață în alburi colorate (gri, violet, portocaliu) două păsări răsturnate, cea din dreapta cu aripa întinsă peste cealaltă. Văzute de sus. Au pe trup penaj brun-cărămiziu iar la cap negru cu ...roșu. Tratat păstos, tușe largi, cuțit. Semnat dreapta joc, cu negru: M. Cămăruț.
verso, sus stânga, însemnare autografă: M. Cămăruț.
semnătură
Türk-İslam edebiyatı, dinî türler bakımından oldukça zengindir. Yapılan araştırmalarda birçok tevhid, münâcât, naʻt, mevlid, hilye, hicret-nâme, şefâʻat-nâme, miʻrâciye, kısasü’l-enbiyâ, ramazaniye ...ve esmâ-i hüsnânın yazıldığı görülmüştür. Telif edilen manzum-mensur esmâ-i hüsnâların umumiyetle ya şerhi yapılmış ya da havâssı anlatılmıştır. Çalışmaya bahis konusu olan Çihil-nâm-ı Manzûm adlı eser de havâss-ı esmâ-i hüsnâ olarak yazılmıştır. Müellifi, Fezâyî adında bir şairdir. Kaynaklarda şair hakkında bir bilgiye ulaşılamamıştır. Yazma, XV. yüzyılın son çeyreğinde yazılmıştır. Bundan dolayı şairin XV. yüzyılda yaşadığı tahmin edilmiştir. Bu esere, bir mecmuada rastlanmıştır. Bu mecmuada, şairin Hediyyetü’l-ahbâb, der-Beyân-ı Makâmât-ı Dervîşân, Kitâbü’ş-Şerʻiyyetü’l-erbâb ve Gazeliyyât-ı Dervîş Fezâyî adlı dört eseri daha tespit edilmiştir. Yazılan esmâ-i hüsnâlarda genellikle Allah’ın doksan dokuz ismi üzerinde durulmuştur. Bu çalışmada, Allah’ın kırk ismi anlatılmıştır. Ortaya konan metin, Arapça ve Farsça yazılan bazı mensur eserlerin nazma çekilme geleneğinin bir devamı niteliğindedir. Çihil-nâm-ı Manzûm, Arapça mensur olarak yazılan ve Esmâ-i İdrisiyye olarak bilinen Hz. İdris’in yakarışının serbest çevirisi olarak görülebilir. Eserin muhtevasında kırk isim, bunların özellikleri, ne zaman, ne kadar ve nasıl okunması gerektiği anlatılmıştır. Bu çalışmada önce Kur’ân’da, hadiste, Arap, Fars ve Türk edebiyatında esmâ-i hüsnâ konusu hakkında ana hatlarıyla bilgi verilmiştir. Ayrıca eserin müllifi Fezâyî hakkında bilgi verilmiş, Çihil-nâm-ı Manzûm adlı eser tanıtılmış ve metnin transkripsiyonlu hâli verilmiştir.ÖzetBir milleti derinden etkileyen sebeplerden biri de din değişimidir. Bu değişim, sadece ferdi etkilememiş, onun içinde doğduğu, büyüdüğü toplumu da etkilemiştir. Bu etkinin kuvvetli bir şekilde görüldüğü milletlerden biri de Türklerdir. Türkler, İslamlaştıktan sonra yeni bir medeniyet tesis etmişlerdir. Bu İslamî medeniyetin yansıdığı sahalardan biri de toplumun edebî yönüdür. Yeni teşekkül etmeye başlayan bu edebiyatta, daha çok tevhid, münâcât, naʻat, mevlid, hilye, hicret-nâme, şefâʻat-nâme, miʻrâciye, kısasü’l-enbiyâ, ramazaniye gibi dinî türler, ortaya konmuştur. Bunlardan biri de Allah’la ilgilidir. Allah’la ilgili dinî türler, divanların başlarında bulunan bir veya birkaç manzûmeden oluşan tevhid ve münâcâtlar şeklinde yazıldığı gibi esmâ-i hüsnânın şerhleri ya da havâss-ı esmâ-i hüsnâlar olarak da yazılmıştır.Türk edebiyatında zaman içinde, bazı edebî ve ilmî eserlerin farklı bir dile çevrilme isteği ve ihtiyacı doğmuştur. Çıkarma, ilâve gibi bazı değişikliklerle metinlerin yeniden yazıldığı veya manzum eserlerin nesre çevrildiği görülmüştür. Araştırma konumuz olan Çihil-nâm-ı Manzûm’un da aslı Arapçadır ve mensur olarak yazılmıştır. Çihil-nâm-ı Manzûm, Hz. İdris’in yakarışını anlatan ve Esmâ-i İdrisiyyeolarak bilinen eserin nazma çekilmiş hâlidir.Esmâ-i hüsnâ daha çok Allah’ın sıfat ve isimlerini anlatmak için kullanılan dinî bir terimdir. Kur’ân’da, bir kavram olarak zikredilen esmâ-i hüsnânın sayısı ile ilgili herhangi bir bilgi yer almamıştır. Bununla birlikte Kur’ân’da geçen Allah’la ilgili isimlerin sayısı 155’tir. Hadislerde de bu sayı farklıdır. Esmâ-i hüsna sayısının 99 olduğu, yaygın bir görüş olarak kabul edilmiştir. Kimi İslam âlimleri sınırlandırıcı bu tarz ifadelere karşı çıkarak, ramazan ayı içinde Kadir Gecesi’nin gizlenmesi gibi doksan dokuz ismin bütün İlahî isimler içinde gizli olduğunu, bazıları da doksan dokuz sayısının çokluktan kinaye olduğunu ileri sürmüştür.Esmâ-i hüsnâyı bahis konusu eden ilk örnekler Arap edebiyatında yazılmıştır. Bunların bir kısmı müstakil değildir: Ebû Mansûr el-Mâtürīdî’nin (ö. 333/944) Kitabü’t-Tevhîd’i, Ebû Abdullah el-Halîmî’nin (ö. 403/1012)el-Minhâc fî şuʻabi’l-îmân’ı, Takıyyüddīn İbn Teymiyye’nin (ö. 728/1328)el-Îmân’ı. Esmâ-i hüsnâların bir kısmı da tek eser halindedir: Ebû İshâk ez-Zeccâc’ın (ö. 311/923) Tefsirü’l-esmâillahi’l-hüsnâ’sı, Ahmed b. Hüseyin el-Beyhaḳî’nin (ö. 458/1066) el-Esmâ ve’s-sıfât’ı ve ‘Abd al-Kerîm b. Havâzin el-Kuşeyrî’nin (ö. 465/1072) Şerhü’l-esmâüllâhi’l-hüsnâ’sı. Arapçanın yanı sıra Farsça yazılan bazı esmâ-i hüsnâlardan söz etmekte fayda vardır: Muhammed eş-Şîrâzî en-Nisâburî’nin (ö. 904/1498) Risâle der-esmâü’l-hüsnâ’sı, Çarhî Yakûb b. Osmân’ın (ö. 851/1447) Şerhü’l-esmâi’l-hüsnâ’sı ve Abdurrahmân Ahmed el-Câmî’nin (ö. 898/1492) Muʻammâtü’l-Câmî (Risâle-i muʻammâ en-nefîse)adlı eseri.İslam milletleri, Allah ile ilgili muazzam bir edebiyat külliyatı oluşturmuştur. Bunlar arasında esmâ-i hüsnâların ayrı bir önemi vardır. Türk edebiyatında birçok esmâ-i hüsnâ yazılmıştır. Manzum olanlar arasında en meşhuru İbn İsa b. Mecdüddin İsa Saruhanî’nin (ö.967/1559) Şerhü’l-esmâi’l-hüsnâ’sıdır. Bunun dışında Hüseyin b. Ahmed Sîrûzî’nin (ö.1000/1401) Şerhü’l-esmâi’l-hüsnâ’sı, Ahmed Şâkir Paşa’nın (ö. 1234/1818) Ravd-ı Verd’i, İbrahim Cûdî’nin (ö.1345/1926) el-Kenzü’l-esnâ fî şerhi’l-esmâi’l-hüsnâ’sı, Bıçakçızâde İsmâil Hakkı b. Osmân’ın (ö.1352/1933) Esmâü’l-hüsnânın Nazmen Tefsiribu alanda yazılan başlıca eserler arasında gösterilmiştir. Yine son dönemlerde üzerinde çalışmalar yapılan Şeyhoğlu Mustafa’nın (ö. 817/1414) Havâss-ı esmâ-i hüsnâ, Subhî-i Bursevî’nin (ö. ?), Manzûm esmâü’l-hüsnâ şerhi, Hâkim Seyyid Mehmed Efendi’nin (ö. 1184/1770) Manzûm şerh-i esmâ-i hüsnâ’sı, Lamiî Çelebi’nin (ö. 938/1532) Şerh-i muammeyât alâ esmâ-i hüsnâ’sı, Hamdi Efendi’nin (ö. ?), Manzûm esmâ-i hüsnâ şerh’i, Nahîfî’nin (ö. 1151/1738) Manzûm esmâü’l-hüsnâ’sı, Abdülmecid b. Nasuh Tosyevî’nin (ö. 996/1588) Esmâ-i hüsnâ şerh’i de kayda değer diğer eserler arasında sıralanabilir.Bu çalışmada bir havass-ı esma-i hüsna ele alınmıştır. Havâs, hâs ile hâsse kelimelerinin çoğulu olup havâss-ı vükelâ, havâss-ı belde, bazı ilaçların özellikleri, havâss-ı Kur’ân-ı Kerîm, havâss-ı ism-i azam; bir şeyde bulunup sâirinde bulunmayan kuvvet, hâlet-i mahsusa anlamlarına gelmektedir. Kur’ân âyetlerinin, yüzük taşlarının, günlerdeki saatlerin, bazı duaların, Allah’ın isimlerinin bazı hassaları olduğuna; bunları, belirli şartlarda, belirli miktarda okuyan yahut herhangi bir tarzda, muayyen saatlerde yazan kişinin arzusunun gerçekleşeceğine inanılır. Havâs kavramının bu manaları karşılaması, onun ilmî bir özellik kazanmasını ve literatürde “havâs ilmi” olarak adlandırılmasını sağlamıştır.Kur’ân ve esmâ-i hüsnânın havâssını ele alan eserler yazılmıştır. Arap ve Türk edebiyatında yazılan bu eserlerden birkaçı şunlardır:Risâle fî havâssi’l-iksîr: Zünnûn el-Mısrî; Havâssü’l-Kur’ân: Gazzâlî; el-İkdü’l-manzûm fî havâssi’l-hurûf:Muhyiddin İbnü’l-Arabî;Esmâ-i İdrisiyye:Şihabeddin Sühreverdî; Havâss-ı esmâ-i hüsnâ: Şeyhoğlu Mustafa; Manzûm esmâü’l-hüsnâ Şerhi: Subhî-i Bursevî; Şerhü’l-esmâi’l-hüsnâ:İbn İsa b. Mecdüddin İsa Saruhanî; Manzûm şerh-i esmâ-i hüsnâ:Hâkim Seyyid Mehmed Efendi; Manzûm esmâü’l-hüsnâ: Nahîfî; Şerhu esmâi’llâhi’l-hüsnâ ve havâssuhâ:İmâm Şebrâvî.Esmâ-i hüsnânın anlatıldığı eserlerden biri de İdris peygambere atfedilmiştir. Hz. İdris’in mucizeleri arasında reml ilmi, heyet, ilm-i nücum, hesap, tıb, nebatların sırları, yazı yazma, dikiş dikme, terazi kullanma gibi nice acip ilimler, garip sanatlar görülmüştür. Kendisine indirilen 30 sahifede semavî sırlar anlatılmıştır. Ruhanîlere hükmetmesi, varlıkların özelliklerini bilmesi ve çeşitli bilinmeyen şeylere hâkim olması başlıca mucizeler olarak zikredilmiştir. Yine harflerin özelliklerini anlatan bir kitap yazdığı ve Aristo gibi birçok bilginin buna şerhler yazdığı ifade edilmiştir. Hz. İdris’e atfedilen ve Allah’a kırk isimle yalvarmasını anlatan bazı eserler yazılmıştır:Muhammed et-Tunusî, er-Ravzâtü’s-sündüsiyye fi’l-esmâü’l-İdrisiyyetü’s-Sühreverdiyye; Shāb al-Dīn Yaḥya b. Ḥabeş as-Suhreverdī, Çihil-nâm. Bunlar arasında en meşhûru, Sühreverdî’nin yazdığı Esmâ-i İdrisiyyeadlı eserdir. Eserde esmâ-i hüsnânın (kırk isim) yanı sıra dualar, virdler, yakarışlar, bunların anlamları ve bunları okumanın faziletleri anlatılmıştır. Kitap, Arapça yazılmıştır. Bu eserin birçok nüshası tespit edilmiştir. Bunlardan birkaçı şöyledir: Süleymaniye Ayasofya, K. 1870; Süleymaniye, Ayasofya, 377; Beyazıt Devlet Kütüphanesi 1314; Milli Kütüphane A005133-03 23b-33a; Adana İl Halk Kütüphanesi 140; Milli Kütüphane, 06 Mil Yz A 9084/6.Esmâ-i İdrisiyye’yi anlatan eserler, mensur olarak yazılmıştır. Bu çalışmada incelenen eser, manzûm olarak yazılmıştır. Çihil-nâm-ı Manzûmbu açıdan diğerlerinden ayrılır. Çalışmayı önemli kılan bir başka husus da Çihil-nâm-ı Manzûm’un oldukça eski bir dönem olan XV. yüzyılda yazılmış olmasıdır.
Turkish-Islamic literature contains numerous religious literar writings. In the existing literature, it can be seen that many kinds such as tawhīd, munājāt, nʿat, mawlid, hilya, hijrah-nāma, shafāʿat-nāma, miʿrāj, qisas al-anbiya, ramaḍāniyya, and al-asmā al-ḥusnā were written. Al-Asmā al-ḥusnā, written in the form of poetry and prose, were mostly sharḥ or their khawaṣṣ were explained. Çihil-nām al-Manẓūm, which is mentioned in the study, was written as khawaṣṣ al-asmā al-ḥusnā. The work is a poet entitled as Fażāyī. Manuscript was written in the last quarter of the fifteenth century, and thus, it is presumed that the poet lived in the same century. This work has been identified in a manuscript. In addition, the poet’s Hadiyyat al-aḥbāb, der-Bayān al-maqāmāt al-darwīshān, Kitāb al-sharʿiyyat al-arbāb, and Ghazaliyyāt al-Darwīsh Fażāyī four other works have been identified. In the writings of the asmā al-ḥusnās, the names of ninety-nine were emphasized. In this study, the forty names of God are expressed. The text presented is a continuation of the tradition of writing some prose works written in Arabic and Persian. Çihil-nām al-Manẓūm, written in Arabic prose and known as Asmā al-Idrīsiyya it can be seen as a free stsyle translation of the prophet Idrīs. Forty names in the content of the work, their proper-ties, when, how much and how to read is explained. In this study, firstly the information about
PDF
