Sosyal kaygı (anksiyete) bozukluğu, özellikle ergenler arasında yaygın bir psikiyatrik durumdur. Sosyal etkileşim kaygısı olan bireyler başkalarıyla iletişimleri sırasında sosyal karşılaşmalardan kaçınma gibi olumsuz duygu sergilemektedirler. Bu nedenle, bazı meslek gruplarında özellikle sözlü iletişim gerektiren turist rehberliği mesleğinde bu gibi durumlar olumsuz etki yaratabilmektedir. Bu çalışmada, turist rehberliği lisans bölümüne devam eden öğrencilerin sosyal etkileşim kaygı düzeyleri göz önüne alınarak onların eğitimleri sonrasında rehberlik mesleğine devam edip etmeyecekleri demografik özellikleri temel alınarak incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu Balıkesir Üniversitesi Turizm Fakültesi Turist Rehberliği lisans öğrencileri oluşturmaktadır. 2018- 2019 yıllarında öğrenim gören 135’i erkek, 131’i kadın olmak üzere 266 öğrencinin gönüllü katılımı sağlanmıştır. Veri toplama aracı olarak, Sosyal Etkileşim Kaygısı Ölçeği (SEKÖ) ve Sosyal Fobi Ölçeği (SFÖ) kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde Ttesti ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Araştırma sonucunda turist rehberliği öğrencilerinin sosyal etkileşim kaygılarının olmadığı ve mezun olduktan sonra rehberlik mesleğini yapmak istedikleri ortaya çıkmıştır. *Bu makale, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm İşletmeciliği Anabilim Dalı’nda yürütülmüş, “Turist rehberliği öğrencilerinin sosyal etkileşim kaygısı üzerine bir araştırma” başlıklı yüksek lisans tezinden üretilmiştir.