Cilj ovog istraživanja bio je evaluacija programa prevencije poremećaja ishrane (Dalle Grave & De Luca, 1999) na prigodnom uzorku adolescentkinja u Srbiji. Ovaj program ima za cilj povećanje znanja o poremećajima ishrane, kao i redukciju ponašanja i navika povezanih sa poremećajima ishrane. U istraživanju su učestvovale 84 učenice, od čega je 57 učenica pohađalo program, a 37 učenica su činile kontrolnu grupu. Prosečna starost ispitanica u uzorku bila je 14.92 godina, a prosečan Indeks telesne težine (BMI) iznosio je 20.02. Primenjeni program prevencije trajao je ukupno šest nedelja i obuhvatio je šest susreta u trajanju od 90 minuta. Baterija upitnika samoprocene je zadavana grupi koja je učestvovala u programu i kontrolnoj grupi pre implementacije programa, kao i šest meseci nakon njegovog sprovođenja. Primenjeni su sledeći instrumenti: Upitnik za procenu ponašanja i navika povezanih sa poremećajima ishrane za adolescente (ChEAT), Upitnik procene samopoštovanja (SES), Upitnik za procenu učestalosti sprovođenja dijeta kod adolescenata (ADS), kao i Test znanja o poremećajima ishrane, konstruisan za potrebe ovog istraživanja. Analiza podataka upućuje na značajan efekat grupe, kao i efekat interakcije vremena i grupe u ispitivanom nivou znanja. Rezultati istraživanja pokazuju da su šest meseci nakon sprovođenja programa ispitanice koje su učestvovale u programu pokazale značajno viši nivo znanja o poremećajima ishrane i njihovim uzrocima u odnosu na ispitanice iz kontrolne grupe. Nisu dobijene značajne razlike između grupa na bihejvioralnom planu. Autori zaključuju da program namenjen prevenciji poremećaja ishrane u školi može biti veoma koristan, jer se pokazao kao uspešan u povećanju nivoa znanja učesnika o rizicima za pojavu poremećaja ishrane.