Da bi se stvorile izuzetno oštre fotografije u današnje se vrijeme često koristi metoda podešavanja dubinske oštrine. Posebno je česta njezina upotreba u makro ili mikro fotografiji. Iako je tema računalnog određivanja oštrih područja slike obrađena u mnogim publikacijama, o njegovoj je geometrijskoj pozadini objavljeno malo radova. Ovaj rad analizira spomenuti postupak s čisto geometrijskog gledišta otkrivajući neke netrivijalne aspekte koji mogu dovesti do poboljšanja u mnogim njegovim primjenama kao što je 3D skeniranje malih predmeta. Pokazano je da podešavanje dubinske oštrine scene - pod kalibriranim uvjetima i uz određena ograničenja - može proizvesti po volji mnogo geometrijski ispravnih perspektivnih slika te scene, pa čak i njezinu ortogonalnu projekciju. Razlog tome je činjenica da proces fotografiranja nikada ne rezultira čistim dvodimenzionalnim slikama, već kolinearno iskrivljenim prostornim slikama.