Odabir i implementacija algoritma za traženje točke maksimalne snage (MPPT) zajedno s odabirom pretvarača snage određuje osnovna svojstva fotonaponskog sustava. MPPT algoritmi omogućuju iskorištavanje cjelokupne izlazne snage fotonaposnkog sustava. Danas postoji veliki broj različlitih MPTT algoritama, od kojih svaki ima svoje prednosti i mane. Ovaj rad predstavlja usporedbu teorijskih i eksperimentalnih rezultata četiriju MPPT metoda baziranih na dva MPPT algoritma (Perturbacije i promatranja, te Postepene vodljivosti), implementiranih na jednom DC/DC pretvaraču, pod istim eksperimentalnim uvjetima. Teorijska i eksperimentalna usporedba je provedena s obzirom na karakteristiku valovitosti oko točke maksimalne snage i vrijeme konvergencije. Eksperimentalni rezultati zajedno s teorijskom analizom pokazuju da gradijentne metode imaju bolje vrijeme konvergencije i vrijednosti valovitosti u odnosu na metode s fiksnim korakom.