Kardiotoksičnost je sve češća nuspojava onkološkog liječenja pa tako i novijih, bioloških ciljanih lijekova. Posebno razvijena monoklonska protutijela ili inhibitori tirozin-kinaze blokiraju bilo receptore HER-2 bilo VEGF bilo pak aktivnost Abl-kinaze. Međutim, time se ometaju i molekularni mehanzimi ključni za kardiovaskularno zdravlje. Anti-HER2 terapija najčešće uzrokuju reverzibilnu sistoličku disfunkciju lijevog ventrikula, a blokadom VEGF receptora razvija se arterijska hipertenzija i povećava sklonost tromboembolijskim incidentima. Ranim prepoznavanjem i liječenjem bolesnika u kojih se razvila kardiotoksičnost postiže se poboljšanje kliničkih ishoda i kvalitete života, a time je često moguće nastaviti specifično liječenja raka. Pri tome su ključni multidisciplinarni pristup kardiologa i onkologa te redovito kardiološko praćenje.