Počinjući s predstavljanjem asimetrije između filozofske i ekonomske refleksije, rad istražuje moguće efekte praktičke filozofije u odnosu spram kritičke analize neovisne oblasti ekonomije. Rad naglašava važnost političke genealogije kapitalizma koja objašnjava konceptualne mutacije što vode do a) autonomizacije ekonomske refleksije, b) samo-hegemonske ekonomske refleksije i c) dominacije »zbiljske apstrakcije« kakva odražava ne toliko mentalne operacije koliko društvenu praksu u kapitalizmu. Važno je osmisliti razlikovanja među ekonomikom, ekonomijom i ekonomskom oblasti, kao i uspostaviti medijaciju među ovim domenama. Važno je da se teorijska proizvodnja ne opaža kao pasivna refleksija vezana za zbilju, nego da se razmatra teoriju kao konstitutivno-praktički faktor, kao zgušnjavanje određenih društvenih odnosa. Za ekonomiku (»turobnu znanost«), to znači da je su-konstitutivna prema »ekonomskoj zbilji«. Praktička filozofija može doprinijeti samosvjesnosti ekonomske refleksije na tri područja: a) važnost ideologije u svezi s autonomijom ekonomske sfere, b) važnost mjere za ekonomizaciju, c) problem oblik–sadržaj. Na osnovi efekata spomenutih domena, praktička filozofija mogla bi pobuditi činjenicu da je jezgra ekonomije nešto što transcendira fenomen ekonomije. Osnove su ekonomije u ne-ekonomskim kategorijama.