Determining the most suitable intensities for precommercial thinning (PCT) in oriental beech (
Fagus orientalis
) stands, which cover substantial areas in Turkey and have a high economic and ...ecological value, is essential to provide higher economic return and obtain well-formed stems. The effects of various rates of PCT interventions on the growth characteristics of natural stands, located in the northern part of Turkey, were explored to determine appropriate thinning rates; 24 experimental PCT plots (4 PCT rates × 3 replications × 2 sites) were established in young thicket-stage stands and four precommercial thinning rates such as light (1 – 1.5 m spacing), moderate (1.5−2.0 m spacing) and heavy (2.5–3.0 m spacing) thinning, including a control plot (i.e., untreated), were applied. At the end of the 2007 and 2010 growing seasons, the diameter and height of the trees were measured and growth analyzed based on the 3-year and 6-year incremental growth. PCT levels were found to have significant (
P
< 0.05) effects on diameter, height, total basal area and total volume increment at the end of each period. The mean diameter and height increment proportionally increased with increasing PCT intensity in the third and the sixth year. In both sites, the moderate PCT provided the greatest total basal area and total volume increment. The early results indicate that the moderate PCT (1.5–2 m spacing) boosted stand development over time.
The effects of different rates of precommercial thinning (PCT) intensity on the stand developmental parameters in natural Picea orientalis stands were investigated to determine the most suitable ...thinning rate. The present study was performed in Trabzon province located in the northeastern of Turkey. In PCT plots, four different levels of PCT intensity were applied including control (unthinned), light (1.3-1.5 m spacing), moderate (1.5-2.0 m spacing) and heavy (2.5-3.0 m spacing). The values of diameter and height were measured at the end of the 2010, 2012, 2014, 2016 and 2018 growing seasons. The results indicated statistically significant (p < 0.05) effects of PCT levels on the diameter, total stand volume and total basal area increments in all periods measured. On the other hand, significant differences were at 99% confidence level for 6 and 8-year height increments. Although the diameter increments increased with increasing levels of precommercial thinning, the height increments did not increase. Also, total basal area increments were higher than in the control in all precommercial thinning treatments, except for the heavy PCT. Considering the best results of measured growth parameters, the early results showed that the light and moderate PCT had the most favorable effect on stand development.
The objective of this study was to investigate involucre morphological variability of common hornbeam (
Carpinus betulus
L., Betulaceae) populations in Turkey. In total, 12 natural populations of ...common hornbeam located in four different watersheds of the Eastern Black Sea Region were sampled from three different altitude zones up to 1200 m a.s.l. Involucres have been examined biometrically by analyzing 13 morphological characteristics. High phenotypic variability was determined both among and within the studied populations. Furthermore, grouping of populations according to the eco-geographic principle was revealed. Variation in most of involucre characteristics from the Camlıhemşin, Çaykara and Trabzon-Maçka watersheds appeared to be related mostly to altitude. The trees in the higher elevations were characterized with the smaller involucres than those in the lower elevations. However, this trend has not been observed in the populations from the Giresun-Espiye watershed. Moreover, trees from that region at lower altitude had the smallest involucres. Overall, our results confirm the Eastern Black see region as one of the hot spots of biodiversity and that the involucre morphological variability is the result of the complex evolutionary process related to the adaptation and plasticity.
Cilj ovoga istraživanja bio je istražiti varijabilnost populacija običnoga graba (
Carpinus betulus
L., Betulaceae) u Turskoj prema morfološkim obilježjima ovoja. Ukupno je uzorkovano 12 prirodnih populacija običnoga graba, smještenih u četiri različita sliva istočnog Crnog mora iz tri različite visinske zone do 1200 m n.v. Ovoji su ispitani biometrijski, analizom 13 morfoloških karakteristika. Provedenim istraživanjem utvrđena je velika varijabilnost morfoloških obilježja, a za sve proučavane karakteristike potvrđene su razlike na međupopulacijskoj i unutarpopulacijskoj razini. Nadalje, otkriveno je grupiranje populacija prema eko-geografskom načelu. Varijabilnost ovoja iz slivova Camlıhemşin, Çaykara i Trabzon-Maçka bila je povezana s promjenom nadmorske visine. Stabla na višim nadmorskim visinama karakterizirali su sitniji ovoji u odnosu na stabla na nižim nadmorskim visinama. Međutim, ovaj trend nije uočen na području regije Giresun-Espiye. Štoviše, stabla na tom području na nižim nadmorskim visinama imala su manje ovoje u odnosu na stabla s viših nadmorskih visina. Sveukupno, naši rezultati potvrđuju da je regija istočnog Crnog mora jedno od žarišta biološke raznolikosti te da je morfološka varijabilnost ovoja rezultat složenog evolucijskog procesa povezanog s prilagodbom i plastičnošću.
This study aims to determine some morphological characteristics of two-year-old common hornbeam (Carpinus betulus L.) and oriental hornbeam (Carpinus orientalis Mill.) seedling and to determine the ...quality classes of the seedlings according to Turkish Standards Institute’s (TSI) seedling quality standards and sturdiness quotient values. As a study material, two-year-old common hornbeam and oriental hornbeam seedlings, grown from seed obtained from three different altitudes as lower (0-400 m), mid (400-800 m) and upper (800-1200 m) in the Trabzon-Maçka watershed were used. The seedlings were grown in seedbeds in open nursery conditions of Karadeniz Technical University Forestry Faculty Research and Application Greenhouse. Seedling length and root collar diameter were measured in two-year-old seedlings. The sturdiness quotient was calculated with the data of the measured seedling morphological characteristics. Quality classes were classified according to TSI seedling quality standards determined for hornbeam seedlings. The highest mean seedling length for common hornbeam was determined as 48.76 cm at the 3rd altitude level, while the highest mean seedling length for oriental hornbeam was found as 38.90 cm at the 2nd altitude level. The mean root collar diameters for were varied between 4.97-5.23 mm in common hornbeam and 4.62-5.09 mm in oriental hornbeam. As a result of variance analysis, statistically significant differences (p
Çalışmada iki yaşındaki adi gürgen (Carpinus betulus L.) ve doğu gürgeni (Carpinus orientalis Mill.) fidanlarının bazı morfolojik özelliklerinin belirlenmesi ve fidanların TSE fidan kalite standartları ve gürbüzlük indisi değerlerine göre kalite sınıflarının tespit edilmesi amaçlamaktadır. Çalışma materyali olarak, Trabzon-Maçka havzasının üç farklı yükseltisinden (0-400 m, 400-800 m, 800-1200 m) toplanan tohumlardan yetiştirilmiş 2+0 yaşındaki Adi gürgen ve doğu gürgeni fidanları kullanılmıştır. Fidanlar Karadeniz Teknik Üniversitesi Orman Fakültesi Araştırma ve Uygulama Serası açık alan fidanlık koşullarında yetiştirilmiştir. İki yaşındaki fidanlarda fidan boyu ve kök boğaz çapı değerleri ölçülmüştür. Ölçümü yapılan fidan morfolojik karakterine ait veriler ile gürbüzlük indisi değeri hesaplanmıştır. Ayrıca, gürgen fidanı için belirlenmiş Türk Standartları Enstitüsü (TSE) fidan kalite standartlarına göre kalite sınıfları tasnifi yapılmıştır. Çalışma sonucunda, yükseltiler arasında en yüksek ortalama fidan boyu adi gürgende 48.76 cm ile 3. yükseltide, doğu gürgeninde 38.90 cm ile 2. yükseltide elde edilmiştir. Ortalama KBÇ değerleri adi gürgende 4.97-5.23 mm, doğu gürgeninde 4.62-5.09 mm arasında değişmektedir. Varyans analizi sonucunda, yükseltiler arasında fidan boyu ve gürbüzlük indisi açısından %95 güven düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar (p
Türkiye’de yayılış alanı giderek artan saf titrek kavak meşcerelerinin işletme amaçlarının ve silvikültürel uygulamalarının tespiti önem taşımaktadır. Çalışma kapsamında Erciyes dağı çevresinde doğal ...olarak yayılış gösteren titrek kavak ormanlarının alansal dağılımının, ekolojik karakteristiklerinin, meşcere kuruluş özelliklerinin ve silvikültürel müdahalelerin ortaya koyulması amaçlanmıştır. Çalışma Erciyes ve Develi Orman İşletme Şefliğinde yer alan titrek kavak meşcerelerinde gerçekleştirilmiştir. Her bir meşcere gelişim çağından alınan örnek alanlarda ekolojik özelliklerle birlikte hektardaki birey sayıları, göğüs yüksekliği çap değerleri ve kapalılık dereceleri tespit edilmiştir. Ayrıca 2019 yılında ilk aralama müdahalesi yapılan ve bakım müdahalesi yapılmayan aynı yaş ve bonitetteki saf meşcerelerden örnek alanlar alınmış ve titrek kavak meşcerelerinin aktüel durumu yanında iki yıllık aralama müdahalelerinin etkisi incelenmiştir. Çalışma sonucunda Kayseri Erciyes dağının kuzey, güney ve batı bakılardaki eteklerinde toplam 3674.1 ha titrek kavak ormanının yer aldığı belirlenmiştir. Bu ormanlar genellikle saf meşcereler halinde ve 1750-2250 metrelerde yayılış göstermektedir. Meşcerelerin çoğunlukla %21-40 ve %41-60 eğim grubunda yer aldığı tespit edilmiştir. Meşcere gelişme çağlarına göre gençlik çağında hektardaki birey sayısının 100000-200000 adet arasında (3-4 yaşında, 0.5-1.5 m boy ve 2-8 mm çap) değiştiği belirlenmiştir. Sıklık çağında ortalama çapın 7.42 cm (2.8 cm-12.3cm) ve hektardaki birey sayısının 7500 adet olduğu ortaya koyulmuştur. 2019 yılı ilk aralama müdahaleleri sonrasında 2021 yılında yapılan ölçümlere göre ortalama boy artımının Erciyes için 1.0 m/yıl, Develi için 1.35 m/yıl olduğu, göğüs yüksekliği çap artımının ise Erciyes için 1.08 cm/yıl, Develi için 1.79 cm/yıl olduğu belirlenmiştir. Titrek kavak ormanlarının gelişim çağlarına bağlı olarak gerekli silvikültürel müdahalelere konu edilmesi ve böylelikle sürdürülebilirliğin sağlanması gerekmektedir.
It is important to determine the operational purposes and silvicultural applications of pure aspen stands, whose distribution area is increasing gradually in Turkey. Within the scope of the study, it is aimed to reveal the spatial distribution, ecological properties, stand structure characteristics and silvicultural interventions of European aspen forests that naturally spread around Erciyes Mountain. The study was carried out in European aspen stands located in Erciyes and Develi Forest Sub-District Directorates. In the sample areas taken from each stand development stage, the ecological properties, the number of individuals per hectare, the diameter at breast height and the degree of crown closure were determined. In addition, sample areas were taken from pure stands of the same age and site index, where the first thinning intervention was made and no tending intervention was made in 2019, and the effect of the two-year thinning interventions as well as the actual status of the European aspen stands were examined. As a result of the study, it was determined that there is a total of 3674.1 ha European aspen forest on the northern, southern and western aspects of Kayseri Erciyes Mountain. It generally spreads in pure stands and at 1750-2250 meters above sea level. It has been determined that European aspen stands are mostly in the 21-40% and 41-60% slope groups. According to the stand development ages, the number of individuals per hectare varies between 100000-200000 (3-4 years old, height of 0.5-1.5 m and diameter of 2-8 mm) in the juvenile stage. It has been revealed that the mean diameter at the thicket stage is 7.42 cm (2.8 cm-12.3 cm) and the number of individuals per hectare is 7500. According to the measurements made in 2021 after the first thinning interventions in 2019, it was determined that the mean height increment was 1.0 m/year for Erciyes, 1.35 m/year for Develi, and the increment of diameter at breast height was 1.08 cm/year for Erciyes and 1.79 cm/year for Develi. Depending on the stand development ages of European aspen forests, it is necessary to be subject to the silvicultural interventions and thus to ensure sustainability.
Çalışma kapsamında Ailanthus altisima tohumlarının çimlenmesi üzerine farklı yetiştirme ortamı ve ekim zamanının etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Ailanthus altisima tohumları, doğal tohum döküm ...zamanı olan Kasım ayı içerisinde KTÜ Kanuni kampüsünde bulunan ağaçlardan elde edilmiştir. Ekim işlemi önceden hazırlanmış özel ve yüksek ekim yastıklarında gerçekleştirilmiştir. Ekim işlemi, özel ekim yastıklarına kasım ve mart ayında, yüksek ekim yastığında ise ocak ayında gerçekleştirilmiştir. Tohumların ekimden önce 1000 tane ağırlıkları belirlenmiştir. Tohumlar, özel ekim yastıklarına kanatlı ve kanatsız olmak üzere iki farklı şekilde, yüksek ekim yastığında ise yalnız kanatlı tohumlar kullanılarak çizgi ekimi yöntemiyle ekilmiştir. Çalışma sonuçlarına göre Kasım ayında kanatlı veya kanatsız şekilde yapılan ekimin çimlenme yüzdesinin değişmesinde etkili olduğu ancak çimlenme için gerekli sıcaklık ve nemin rahatça alınabildiği ilkbahar mevsiminde tohumların kanatlı olup olmamalarının önemli olmadığı ve hemen hemen birbirine yakın çimlenme yüzdelerine (kanatlı tohum ÇY %94,17, kanatsız tohum ÇY %99,45) sahip oldukları saptanmıştır. Ailanthus altissima tohumları için uygun ekim zamanının ilkbahar olduğu tespit edilmiş olup, sonbaharda fidan ihtiyacının karşılanmasında başarılı bir sonucun elde edilebilmesi için ekim işleminin sera koşullarında yapılmasının uygun olacağı ortaya koyulmuştur.
Within the scope of the study, it was aimed to determine the effect of different media and sowing time on the germination of Ailanthus altisima seeds. Ailanthus altisima seeds were obtained from the trees in the KTU Kanuni campus in November, which is the natural seed fall time. Sowing was carried out on specially prepared seedbeds. Sowing was carried out on special seedbeds in November and March and on traditional seedbeds in January. The 1000 seed weight was determined before sowing. Seeds were sown on special seedbeds in two different ways as without the pericarp and with pericarp, and by line sowing method using seeds with pericarp on the traditional seedbeds. According to the results of the study, it was determined that sowing seeds with or without pericarp in autumn were effective in on the germination percentage. However, it has been detected that it is not important to sow seeds with or without pericarp in the spring season when the temperature and humidity required for germination can be easily ensured. Both sowing treatments (seed with pericarp 94.17%, seed without pericarp 99.45%) had almost similar germination percentages. It has been determined that the appropriate planting time for Ailanthus altissima seeds is spring in terms of germination percentages, and it has been revealed that sowing under greenhouse conditions would be appropriate in order to meet the need for seedlings in autumn.
Bu çalışmada farklı yükseltilerden elde edilen ve ekim öncesi bazı önişlemlerin uygulandığı tohumlardan yetiştirilen Carpinus orientalis Mill fidanlarına ait yapraklarda, yükselti ve önişlemlere ...bağlı olarak klorofil içeriklerindeki değişimlerin ortaya konulması amaçlanmıştır. Bitkilerdeki klorofil miktarı yetişme yeri koşulları ve bitki türü başta olmak üzere çeşitli çevresel faktörlere karşı oldukça hassas tepkiler gösterebilmektedir. Çalışma kapsamında Carpinus orientelis’in doğal yayılış alanı içerisindeki Trabzon-Maçka havzasının üç farklı yükseltisinden (0-400 m, 400-800 m, 800-1.200 m) toplanan ve 12 farklı ön işleme tabi tutularak ekimi gerçekleştirilen doğu gürgeni tohumlarından yetiştirilmiş 1+0 yaşındaki fidanlar kullanılmıştır. Fidanların klorofil içeriği taşınabilir klorofil ölçer (Minolta SPAD-502, Osaka, Japonya) ile ölçülmüştür. Çalışma sonucunda önişlemlerin klorofil değerleri üzerinde istatistiksel olarak anlamlı (p<0,01) bir etkiye sahip olduğu tespit edilmiştir. Yükseltiye bağlı olarak ise klorofil değerleri arasında anlamlı farklılık olmadığı belirlenmiştir. Yapılan ölçümler sonucunda genel itibariyle sitrik asit ile muamele edilen tohumlardan yetişen fidanların klorofil miktarlarının daha fazla olduğu ortaya koyulmuştur.
In this study, it was aimed to determine the changes in the chlorophyll content of the leaves of the Carpinus orientelis seedlings, which grown from seeds that some pre-treatments are applied before sowing and are obtained from different elevations, depending on the elevation and pretreatment. The amount of chlorophyll in the plant can show very sensitive responses to various environmental factors, especially site conditions and plant species. Within the scope of the study, it was used 1+0 year old seedlings, which grown from seeds that twelve pre-treatments were applied before sowing and were obtained from three elevations (0-400 m, 400-800 m, 800-1,200 m). Chlorophyll values of seedlings were measured with portable chlorophyll meter (Minolta SPAD-502, Osaka, Japan). As a result of the study, the significant differences was found between chlorophyll content depending on the pretreatments, while it was found that there was no significant difference between chlorophyll values depending on the altitude. The chlorophyll values of the seedlings grown from the seeds treated with citric acid is higher in general.
Çalışmada, farklı yükseltiden temin edilen tohumlardan yetiştirilmiş 1+0, 2+0, 2+1 ve 2+2 yaşlarındaki doğu gürgeni (Carpinus orientalis Mill.) fidanlarının bazı morfolojik özelliklerinin ...belirlenmesi, morfolojik özelliklere bağlı olarak varyasyonların ortaya koyulması ve gürbüzlük indisi değerlerine göre kalite sınıflarının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Materyal olarak doğu gürgeni türünün doğal yayılış alanı olan Trabzon-Maçka havzasında deniz seviyesinden 1200 m’ye kadar olan üç farklı yükselti basamağından (Maçka-1, Maçka-2, Maçka-3) toplanan tohumlardan yetiştirilmiş fidanlar kullanılmıştır. Farklı yaşlardaki fidanlarda kök boğaz çapı ve fidan boyu değerleri ölçülmüştür. Ayrıca fidanlara ait ölçülen morfolojik karakterler ile gürbüzlük indisi değeri hesaplanmış ve buna göre fidan kalite sınıflandırması yapılmıştır. Çalışma sonucunda ortalama fidan boyları fidan yaşının artmasına bağlı olarak sırasıyla 20,11 cm, 36,85 cm, 55,31 cm ve 82,74 cm olarak elde edilmiştir. Fidanlara ait ortalama kök boğaz çağı değerleri ise fidan yaşının artmasına göre sırasıyla 2,98 mm, 6,26 mm, 8,68 mm ve 12,08 mm olarak belirlenmiştir. Yapılan varyans analizi sonucunda ölçülen parametreler bakımından populasyonlar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıkların olduğu tespit edilmiştir. 2+0 yaşlı fidanlar haricinde diğer yaştaki fidanlarda ölçülen morfolojik parametrelere ilişkin en yüksek varyasyon katsayıları genel olarak en yüksek rakımda yer alan Maçka-3 populasyonunda elde edilmiştir. Fidan yaşının artmasına paralel olarak kök boğaz çapı ve fidan boyu arasındaki korelasyon katsayısı değeri genel olarak azalmıştır. Gİ değerlerinin yükseltinin artmasına bağlı olarak genellikle azaldığı ve yüksek rakımlı populasyonların gürbüzlük indisine göre daha kaliteli fidanlara sahip olduğu belirlenmiştir.
Türkiye’nin çeşitli ekolojik bölgelerinde, arazi kullanımının sürdürülebilirliği ve korunması amacıyla tarım, ormancılık, korunan alanlar ve yerleşim bölgeleri dengeli bir şekilde ele alınmalıdır. ...Özellikle küresel iklim değişikliği, çölleşme ve erozyon gibi sorunlarla mücadelede arazi kabiliyet sınıflarına dayalı agroforestry uygulamaları önemli bir rol oynamaktadır. Rüzgâr erozyonunun etkileri göz önüne alındığında, tarımsal faaliyet alanlarında rüzgâr perdelerinin kullanımı büyük önem taşımaktadır. Rüzgâr perdelerinin etkinliği, kurulum ilkelerinin (yükseklik, süreklilik, geçirgenlik, yön ve uzunluk gibi faktörlerin) birlikte değerlendirilmesine bağlıdır. Tüm bu unsurlar ele alınırken her yörenin kendine has özellikleri incelenmeli ve yöresellik kanuna bağlı olarak ekonomik, ekolojik ve sosyal faktörler tesis edilecek sahaya göre etüt edilerek uygulamalar yapılmalıdır. Ancak, bu uygulamaların etkin olabilmesi için bitki seçimi, kurulum teknikleri ve bakım gibi unsurların dikkatle ele alınması gerekmektedir. Tarımsal ormancılık uygulamalarının, özellikle rüzgâr perdelerinin tarımsal üretime çok yönlü katkı sağlaması ve iklim değişikliği senaryolarına karşı önleyici bir rol oynaması beklenmektedir. Bu nedenle, bölgeye özgü çalışmaların hızlandırılması ve devlet desteğinin artırılması gerekmektedir. Tarımsal faaliyetlerle uğraşan doğaseverlerin arazi kullanımında, dikenli tel çit, ahşap kazıklar ya da betonarme engeller yerine canlı rüzgâr perdelerini tercih etmesi, doğaya uyum ve biyolojik çeşitliliğe katkı vererek sürdürülebilir ekosistemlerin oluşmasına yardımcı olur.
PDF
