Pokušaj iseljavanja stanovništva iz endemskih žarišta u Bugarskoj nije se pokazao korisnim. Kod deset osoba koje su otišle iz endemskog žarišta, u ranoj mladosti, u trećoj i četvrtoj deceniji života, ...javio se težak oblik renalne insuficijencije. Podaci dobijeni od članova ugroženih porodica ukazuju da su od ove bolesti umirali i pre Drugog svetskog rata. U literaturi nisu poznati opisi slični karakteristikama endemske nefropatije koji bi se odnosili na druge krajeve sveta, izuzev tri balkanske zemlje: Jugoslavije, Bugarske i Rumunije. Cilj studije bio je da se utvrdi da li u naseljima koja se graniče sa žarištima endemske nefropatije postoji oboljevanje od endemske nefropatije. Drugo, da se ustanove jedinstveni kriterijumi za otkrivanje obolelih u pretkliničkom stadijumu. Ispitivanja su obavljena u seoskim naseljima Žitkovac, Prčilovica i Donje Sohotno, u neposrednoj blizini endemskih žarišta opštine Aleksinac. Ispitano je 3985 od ukupno 5693 stanovnika (70% ispitanika). Prva faza studije sprovedena je kod svih ispitanika, a druga kod osoba sa nalazom proteinurije i mikrohematurije. Različit stepen hronične bubrežne insuficijencije nađen je kod 62 ispitanika, od kojih je 13 osoba imalo simptome i znake endemske neforpatije. Proteinurija je glomerularnog tipa. Patohistološke promene rane faze ukazuju da je mezangioproliferativni glomerulonefirtis najčešći oblik kod bolesnika sa povremenom proteinurijom, dok je perzistentna proteinurija praćena membranoproliferativnim i češće lobularnim glomerulonefritisom. Endemska nefropatija počinje u ranijem životnom dobu, a pored seoskog, oboleva i gradsko stanovništvo. Mezangioproliferativni glomerulonefirtis je najčešći oblik, ali se kod osoba sa perzistentnom proteinurijom susreću i membranoproliferativni i češće lobularni glomerulonefritis.
Cilj istraživanja: Valjalo je utvrditi vrste bubrežnih komplikacija, indikacije za biopsiju, načine liječenja te moguće ishode u bolesnika s Henoch-Schönleinovim purpurnim nefritisom (HSPN). ...Ispitanici i metode: Retrospektivna analiza podataka bolesnika s Henoch Schönleinovom purpurom (HSP) liječenih u Klinikama za pedijatriju Kliničkoga bolničkog centra Zagreb i Kliničkoga bolničkog centra Split, u razdoblju od 2006. do 2017. godine, u kojih se razvila bubrežna bolest prema kriterijima EULAR/PRINTO/PRES-a. Rezultati: Od 378 bolesnika s HSP-om u 81 (21,4%) razvila se bubrežna bolest, u 43 dječaka (53,1%) i 38 djevojčica (46,9%), s medijanom dobi 8,4 godine (2,5 – 16,8). Uočen je statistički značajan porast broja bolesnika s HSP-om tijekom jeseni i zime. Dob bolesnika pri dijagnozi pokazala se kao mogući prognostički čimbenik bubrežne bolesti. S povišenjem dobi bolesnika
veći su izgledi za razvoj bubrežne bolesti, pri čemu se u dobi od 1 do 17 godina sa svakom godinom vjerojatnost razvoja nefritisa povećava u prosjeku oko 2,25%. Jednak broj bolesnika imao je istodobno hematuriju i proteinuriju (44,45%) te izoliranu hematuriju (44,45%), a njih samo 11,1% izoliranu proteinuriju. Biopsija bubrega obavljena je u 37 bolesnika (45,7%), a najviše bioptiranih bolesnika bilo je iz skupine s istodobnom hematurijom i proteinurijom (70,3%). Djeca s izoliranom hematurijom odnosno s izoliranom proteinurijom najčešće su liječena glukokortikoidima, dok su djeca s istodobnom hematurijom i proteinurijom najčešće liječena glukokortikoidima i inhibitorima enzima koji konvertira angiotenzin. Imunosupresivnim lijekovima liječeno je ukupno 16% bolesnika, među kojima je najviše onih iz skupine s istodobnom hematurijom i proteinurijom (69,2%). Samo se u jednog bolesnika (1,2%) razvilo bubrežno zatajenje uz potrebu za primjenom dijalize, dok je ishod ostalih ocijenjen kao dobar. Zaključak: Najvažniji čimbenik konačnog ishoda bolesnika s HSP-om jesu bubrežne komplikacije. Da bi se ovi bolesnici mogli optimalno liječiti, potrebno je donijeti konsenzus o indikacijama za biopsiju bubrega u HSPN-u te validirati postojeće patohistološke klasifikacije radi utvrđivanja koja od njih najbolje korelira s nepovoljnim ishodom bolesti.
Četverogodišnji kastrirani muški tvor (Mustela putorius furo) doveden je na kliniku zbog gastrointestinalnih simptoma. Ultrazvučni nalaz pokazao je blagu dilataciju desne bubrežne zdjelice i ...hidroureter s opstrukcijom na razini ureterovezikalnog spoja. Provedeno je konzervativno liječenje koje je dovelo do kliničkog poboljšanja, ali ne i do poboljšanja nalaza dobiveno ultrazvukom. Nakon tri mjeseca tvor je ponovno doveden na kliniku zbog općih znakova bolesti. Pri ponovljenoj ultrazvučnoj pretrazi utvrđena je progresija procesa u blagu hidronefrozu i izraženiju dilataciju desnog uretera. Dijagnoza je potvrđena i ekskrecijskom urografijom. Laboratorijski su nalazi jednoznačno upućivali na zatajenje bubrega s proteinurijom. Da bi se spriječila daljnja oštećenja desnoga bubrega učinjena je ureteroneocistotomija. Na mjestu opstrukcije pronađena je mala količina gustoga muljavog materijala. Tvor je otpušten na kućnu njegu, a četiri mjeseca poslije uginuo je od upale pluća. Patohistološki je nalaz utvrdio multifokani tubulointersticijski limfoplazmacitni nefritis.
Znanstveno, do danas nije točno razjašnjena patofi ziologija nastanka gestoza. Gestoza se nekada smatrala „trudničkim otrovom“, ali danas je bolest koja se može kontrolirati i spriječiti.
EPH gestoza ...označava sindrom koji se javlja u trudnoći, a čiji su glavni simptomi nakupljanje tekućine edem, pojava bjelančevina u urinu proteinurija i povišen krvni tlak hipertenzija, a u najtežim slučajevima konvulzije i koma. Gestoze su poremećaj koji u osnovi zahvaća mlade žene tijekom prve trudnoće, ali je utvrđeno da je učestalija kod žena starijih od 40 godina. Dva su oblika
gestoze: rane i kasne gestoze. Rane gestoze javljaju se u ranoj trudnoći, obično tijekom prvog tromjesečja. Obuhvaćaju prekomjerno lučenje sline ptyalismus i prekomjerno povraćanje u trudnoći emesis, hyperemesis. U kasne gestoze ubrajaju se EPH gestoza i eklampsija te se javljaju prije 24. tjedna trudnoće i 48 sati nakon porođaja. Učestalost je kasnih gestoza 3–10% svih trudnoća. Podaci o učestalosti bolesti neujednačeni su. U literaturi iz posljednjeg desetljeća učestalost varira od 0,5 do 15,0% svih trudnoća. Tolike razlike ne mogu se pripisati samo geografskim, klimatskim ili socijalno-ekonomskim činiteljima. One su, uglavnom, posljedica neujednačenosti u procjeni i razdiobi pojedinih simptoma bolesti. U radu su prikazana etiologija, patogeneza i simptomatologija gestoza. Važno je educirati studente i trudnice kako prevenirati nastanak gestoza te koliko je
bitna uporaba terapeutskih metoda/postupaka.
Denervacija bubrežnih arterija (DBA) je jedna od obećavajućih novih metoda liječenja rezistentne hipertenzije refraktorne na optimalno liječenje kombiniranom antihipertenzivnom terapijom koja ...uključuje 3 i više lijekova iz različitih antihipertenzivnih skupina, od kojih jedan mora biti diuretik. Uz učinak na sniženje tlaka, radiofrekventnom ablacijom periarterijskih simpatičkih niti denervacijom uočeni su dodatni pleotropni pozitivni učinci poput regulacije glikemije i
inzulinske rezistencije u osoba sa šećernom bolešću tipa 2. U radu je prikazan učinak DBA u bolesnika s kroničnom bubrežnom bolešću (KBB), šećernom bolešću tipa 2 i refraktornom hipertenzijom: djelomično sniženje krvnog tlaka polučilo je dodatni učinak na snižavanje krvnog tlaka tijekom noći uz smanjenje nefrotičke proteinurije, bez pogoršanja KBB. Izostanak očekivanog sniženja krvnog tlaka tijekom noći i nefrotska proteinurija povećavaju kardiovaskularni rizik bolesnika i progresiju KBB. Daljnja prospektivna istraživanja mehanizama nastanka povoljnih učinaka DBA u bolesnika sa šećernom bolešću tipa 2, KBB i rezistentnom hipertenzijom su neophodna kako bi se dokazali dodatni učinci blokade simpatičkog sustava DBA u ove visoko rizične populacije.
Razina albumina u miševa invadiranih protozoonom Trypanosoma brucei određena je aproksimativnom metodom s urin trakom (Medi Test Combi 9, Macherey-Nagel, Neumann- Neander-Strabe 6-8, D 52355 Duren). ...Razina albumina u nekih invadiranih miševa porasla je šestog dana nakon invazije. Dvanaestog dana nakon invazije primijećen je porast u svih miševa. U invadiranih miševa utvrđena je statistički značajna razlika u odnosu na kontrolu. Autori smatraju da se koncentracija albumina može pouzdano koristiti u dijagnostici tripanosomoze.
PDF
