Ekstrakcija uljarica superkritičnim fluidima u posljednjih nekoliko desetljeća nailazi na sve veće zanimanje u pogledu njene moguće komercijalne primjene. Razlog tome su brojne prednosti superkritične ekstrakcije, u odnosu na klasične ekstrakcijske postupke pomoću organskih otapala, kao i činjenicu da CO2, kao otapalo, ima oznaku GRAS te se smatra potpuno sigurnim za primjenu u proizvodnji i preradi hrane. Superkritična ekstrakcija, na industrijskoj razini, trenutno je usmjerena na dekofeinizaciju kave i čaja, ekstrakciju hmelja, proizvodnju sezamovog ulja te ekstrakciju pojedinih naftnih derivata. Za moguću industrijsku primjenu, ekstrakcije uljarica superkritičnim fluidima, od iznimne je važnosti ispitati primjenjivost odgovarajućih matematičkih modela koji omogućuju prijenos rezultata istraživanja iz laboratorijskog u industrijsko mjerilo. U radu je dan pregled značajnijih matematičkih modela objavljenih u literaturi, koji se koriste za opisivanje kinetike ekstrakcije superkritičnim fluidima.