Cilj rada bio je utvrditi učestalost PTSP-a u prognanika iz Hrvatske te ispitati povezanost PTSP-a s brojem trauma, posebno s boravkom u logoru, te s demografskim varijablama. Ispitana je grupa od 88 prognanika, od kojih 34 muškarca i 54 žene, prosječne dobi 43 godine. Primijenjeni su upitnik za traume i Watsonov intervju za PTSP. Grupa je proživjela prosječno tri traume, a učestalost PTSP-a nakon dvije godine života u progonstvu iznosila je 45,45%. Ustanovljeno je da se pojavnost ukupne izraženosti simptomatike PTSP-a povećava s povećanjem broja traumatskih događaja i s dobi osobe, a smanjuje se s većim obrazovanjem osobe. Grupa prognanika (N=18) koji su bili zatočeni u logoru do najviše mjesec dana, a koji nisu bili izloženi torturi, uspoređena je s komparativnom grupom prognanika (N=18) izjednačenom po dobi, spolu, obrazovanju i broju proživljenih trauma. Grupe se nisu statistički značajno razlikovale u izraženosti ukupne simptomatike PTSP-a. Zaključno, rezultati ukazuju da su mlađa odrasla dob i obrazovanje protektivni čimbenici u reakciji na traumu. Kratko zatočeništvo u logoru, bez torture, nije imalo zaseban efekt na pojavnost simptomatike PTSP-a u politraumatiziranoj grupi prognanika.